Biografia - Autor Ekscentryczność

• Lata czterdzieste XX wieku
• Lata pięćdziesiąte XX wieku
• Doświadczenie filmowe
• Lata 70
• Ostatnie kilka lat

Władziu Valentino Liberace urodził się 16 maja 1919 roku w West Allis, Wisconsin, jako syn Salvatore, włoskiego imigranta z Formii, i Frances, z pochodzenia Polki. W wieku czterech lat Valentino zaczął grać na pianinie, zbliżając się do muzyki również dzięki ojcu: jego talent był widoczny od samego początku, a w wieku siedmiu lat był już w stanie zapamiętać bardzo trudne utwory.

Później miał okazję poznać słynnego polskiego pianistę Ignacego Paderewskiego, którego technikę studiował i który z czasem stał się przyjacielem rodziny. Dzieciństwo Valentino nie zawsze było jednak szczęśliwe, zarówno z powodu złych warunków ekonomicznych rodziny, pogorszonych przez kryzys, jak i z powodu zaburzeń mowy, które sprawiły, że stał się ofiarą swojej choroby.Rówieśnicy: wydarzenia, do których przyczynia się również jego pasja do fortepianu i gotowania oraz niechęć do sportu.

Jednak dzięki swojej nauczycielce Florence Kelly, Liberace Skoncentrował się na grze na fortepianie: specjalizował się w wykonywaniu muzyki popularnej w teatrach, w lokalnych stacjach radiowych, na lekcjach tańca, w klubach i na weselach. W 1934 r. grał jazz ze szkolną grupą The Mixers, a następnie występował także w klubach ze striptizem i kabaretach, przyjmując pseudonim The Mixers. Walter Busterkeys i już pokazał swoją skłonność do przyciągania uwagi za pomocą ekscentryczny sposób robienia rzeczy .

Lata czterdzieste XX wieku

W styczniu 1940 roku, mając nieco ponad dwadzieścia lat, miał okazję zagrać z Chicago Symphony Orchestra w Pabst Theater w Milwaukee; później wyruszył w trasę koncertową po Środkowym Zachodzie. W latach 1942-1944 odszedł od muzyki klasycznej w kierunku bardziej popularnych eksperymentów, które nazwał Muzyka klasyczna bez nudnych fragmentów ".

W 1943 roku zaczął pojawiać się w Soundies, prekursorach teledysków w tamtym czasie: "Tiger Rag" i "Twelfth Street Rag" zostały wydane przez Castle Films na potrzeby domowego rynku wideo. W następnym roku Valentino po raz pierwszy pracował w Las Vegas, a wkrótce potem dodał kandelabr do swojego znaku towarowego, zainspirowany filmem Piosenka do zapamiętania ".

Jego pseudonim sceniczny oficjalnie brzmi Liberace Pod koniec lat 40. był poszukiwany w klubach w najważniejszych miastach w Stanach Zjednoczonych. Po przekształceniu się z klasycznego pianisty w showmana i artystę rozrywkowego, podczas swoich występów rozwinął silną interakcję z publicznością, słuchając próśb publiczności, udzielając lekcji i bawiąc.

Lata pięćdziesiąte XX wieku

Przenosząc się do dzielnicy North Hollywood w Los Angeles, występował dla takich gwiazd jak Clark Gable, Rosalind Russell, Shirley Temple i Gloria Swanson; w 1950 roku zagrał nawet dla prezydenta USA Harry'ego Trumana we wschodnim pokoju Białego Domu.

W tym samym okresie zbliżył się również do świata kina, pojawiając się w obsadzie "South Sea Sinner", filmu wyprodukowanego przez Universal z Shelley Winters i Macdonaldem Careyem w rolach głównych. W kolejnych latach, Liberace Występuje gościnnie na dwóch kompilacjach dla RKO Radio Pictures, "Footlight Varieties" i "Merry Mirthquakes".

Z czasem, chcąc stać się gwiazda telewizyjna i filmowa Zwiększył swoją ekstrawagancję, ubierając się w coraz bardziej ekstrawaganckie ubrania i poszerzając swoją obsadę: jego pokazy w Las Vegas stały się znane na całym świecie.

Chwała przychodzi wraz z pieniędzmi: w 1954 r. Liberace Grał w Madison Square Garden w Nowym Jorku za 138 000 dolarów; w następnym roku zarabiał 50 000 dolarów tygodniowo na występach w Riviera Hotel and Casino w Las Vegas, podczas gdy jego 200 oficjalnych fanklubów gościło ponad 250 000 osób.

Doświadczenie filmowe

Również w 1955 roku nakręcił swój pierwszy film z udziałem gwiazd: był to "Sincerely Yours", remake "The Man Who Played Good", w którym zagrał pianistę, który poświęca się pomaganiu innym, dopóki jego kariera nie zostanie przerwana przez głuchotę. Film fabularny okazał się jednak komercyjną porażką i krytyczną porażką. "Sincerely YoursMiał to być pierwszy z dwóch filmów z udziałem Liberace, ale - biorąc pod uwagę wyniki - drugi film nigdy nie powstał (chociaż Liberace nadal płacono za nie kręcenie).

Stając się - mimo wszystko - bardzo znaną postacią, nawet jeśli często krytykowaną, artysta włoskiego pochodzenia pojawiał się w czasopismach i gazetach; w marcu 1956 r. wziął udział w quizie "You bet your life", prowadzonym przez Groucho Marxa. W 1957 r. potępił jednak "Daily Mirror", który mówił o jego homoseksualizmie.

W 1965 roku powrócił do kina, występując w filmie "When the boys meet the girls" z Connie Francis, gdzie zagrał samego siebie. Rok później ponownie pojawił się na dużym ekranie dzięki epizodowi w filmie "The loved one".

Lata 70

W 1972 roku amerykański showman napisał swój autobiografia zatytułowany po prostu Liberace "która osiągnęła doskonałe wyniki sprzedaży. Pięć lat później założył firmę Fundacja Liberace na rzecz sztuk performatywnych i kreatywnych organizacja non-profit, a w 1978 roku w Las Vegas otwarto Muzeum Liberace, dzięki któremu organizacja mogła zbierać fundusze: zyski muzeum są przeznaczane na edukację potrzebujących studentów.

Ostatnie kilka lat

Artysta kontynuował występy przez pierwszą połowę lat 80-tych: po raz ostatni wystąpił na żywo 2 listopada 1986 r. w Radio City Music Hall w Nowym Jorku; w Boże Narodzenie tego samego roku po raz ostatni pojawił się w telewizji jako gość "Oprah Winfrey Show".

Skomplikowane przez pogarszające się problemy sercowo-naczyniowe i rozedmę płuc, która nękała go od jakiegoś czasu, Władziu Valentino Liberace Zmarł w wieku 67 lat 4 lutego 1987 r. w Palm Springs z powodu powikłań AIDS (ale jego status HIV-pozytywny był zawsze ukrywany przed opinią publiczną). Jego ciało zostało pochowane w Los Angeles, w Forest Lawn Memorial Park w Hollywood Hills.

W 2013 roku reżyser Steven Soderbergh nakręcił Behind the Candelabra, telewizyjny film biograficzny poświęcony życie Liberace z Michaelem Douglasem i Mattem Damonem w rolach głównych.