Biografia - Poza kinem

• Wim Wenders w latach 2010

Win Wenders to reżyser, któremu zawdzięczamy jedne z najciekawszych filmów ostatnich dekad, począwszy od "Paryż, Teksas", za który otrzymał "Złotą Palmę" na festiwalu w Cannes, po "Niebo nad Berlinem", przy którym Peter Handke współpracował przy scenografii i za który otrzymał nagrodę dla najlepszego reżysera, również na festiwalu w Cannes.

Wenders urodził się 14 sierpnia 1945 roku w Düsseldorfie i był synem chirurga i prostej gospodyni domowej. Po przeprowadzce rodziny do Oberhausen, gdy był jeszcze dzieckiem, młody Wenders próbował pójść w zawodowe ślady ojca po zakończeniu normalnej kariery szkolnej, zapisując się na uniwersytet. Jednak fakt, że studia i kariera uniwersytecka nie były dlastaje się to oczywiste w krótkim czasie.

Na początku lat dwudziestych poznał Handkego, przyszłego odnoszącego sukcesy pisarza, z którym nawiązał współpracę, która później zaowocowała produkcją czterech filmów i kilku sztuk teatralnych. Pod koniec 1966 roku, gdy miał zaledwie 21 lat, Wenders wyjechał do Paryża, gdzie pozostał przez rok, próbując zdać egzamin wstępny do renomowanej szkoły filmowej.Po powrocie do Monachium zapisał się na kursy w założonej w tym samym roku Wyższej Szkole Telewizji i Filmu, pierwszym tego typu instytucie w Niemczech.

Od tego momentu Wenders zaczął eksperymentować z kamerą, najpierw kładąc nacisk na przesadny realizm w swoich ujęciach, a następnie, gdy zdał sobie sprawę ze znaczenia ścieżki dźwiękowej, intensywnie eksperymentując z technikami kontrapunktu między obrazami a muzyką rockową, elementem dźwiękowym, który praktycznie zawsze znajduje się w jego filmach. Po nakręceniu swojego pierwszego nieśmiałegoFilmy fabularne, takie jak "Lato w mieście" czy "Przed rzutem karnym", od 1973 roku Wenders podejmował tematykę podróży, co doprowadziło go do nakręcenia trzech słynnych już filmów pod nazwą "Trylogia drogi". Później Wenders próbował również zaistnieć w Stanach Zjednoczonych, w szczególności za namową amerykańskiego reżyseraFrancis Ford Coppola, który bardzo nalegał na zaangażowanie go w realizację filmu o życiu pisarza-detektywa Dashiella Hammetta. W rzeczywistości współpraca doprowadziła do produkcji filmu na ten temat w '79 roku. W każdym razie nie ma wątpliwości, że kontynentem, na którym Wenders jest najbardziej kochany, jest kulturalna i wyrafinowana Europa, która zdecydowanie bardziej pasuje do jego świataNieprzypadkowo to właśnie w Europie zebrał najważniejsze wyróżnienia, od Złotego Lwa na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 1982 roku (za film "Stan rzeczy"), po wspomnianą Złotą Palmę w 1984 roku za film "Paryż, Teksas".

Z kolei pod względem stylistycznym jedną z podstawowych cech reżysera jest łączenie intelektualnych poszukiwań z najbardziej wyszukanymi technikami filmowymi dostępnymi na rynku. Wenders, z tego punktu widzenia, nigdy nie stronił od jakiejkolwiek ewolucji technicznej. Wręcz przeciwnie, można powiedzieć, że od samego początku nieustannie eksplorował wszystkie możliwości, jakie dawała mu technika.manipulacji wizją, czego przykładem jest słynny "Aż na koniec świata", film-symbol eksperymentów w dziedzinie High Definition.

Niemiecki reżyser nie stronił jednak również od próbowania swoich sił w pozornie bardziej banalnych, a nawet wulgarnych produkcjach, takich jak reklamy. Pomiędzy zaangażowanymi produkcjami, takimi jak dokumenty i fabuły (które sam określa jednak jako "gdzieś pomiędzy fikcją a dokumentem w ścisłym tego słowa znaczeniu"), nakręcił również trzy filmy telewizyjne oraz reklamy dla znanej firmyWłoski sprzęt gospodarstwa domowego, a w 1998 r. dla niemieckich kolei.

W 1997 roku nakręcił w Los Angeles film "Invisible Crimes" z Andie McDowell i muzyką wokalisty U2 Bono Voxa. Jego miłość do muzyki wyraża się również w filmie nakręconym w 1998 roku na Kubie pod tytułem "Buena Vista Social Club", w którym ożywił piosenkarza uważanego za legendę: Compay Segundo.

Po "The Million Dollar Hotel" (1999, z Melem Gibsonem i Millą Jovovich w rolach głównych), "The Soul of a Man - The Blues" (2002) i "The Land of Plenty" (2004), Wim Wenders zaprezentował swój najnowszy film "Don't Come Knocking" na Festiwalu Filmowym w Cannes w 2005 r. W filmie tym, dwadzieścia jeden lat po "Paris Texas", Wim Wenders i scenarzysta Sam Shepard (odtwórca głównej roli w filmie) sąponownie się łączą.

Wim Wenders w latach 2010

W 2015 roku Wim Wenders został nagrodzony Złotym Niedźwiedziem za całokształt twórczości. W tym samym roku ukazał się jego nowy film "Powrót do życia" (Every Thing Will Be Fine). W kolejnych latach nakręcił "Piękne dni Aranjuez" (Les Beaux Jours d'Aranjuez) (2016) i "Zanurzenie" (2017).