Βιογραφία - Ο Ζορό σπάει τοίχους

Ο Andrea Zorzi, γνωστός στον χώρο και ως "Zorro", ήταν ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες του διεθνούς βόλεϊ, ένα από τα σύμβολα του ιταλικού βόλεϊ. Γεννημένος στο Noale (Βενετία) στις 29 Ιουλίου 1965 από γονείς από το Torello, κατάφερε να χαράξει χώρο για τον εαυτό του ως ένας από τους πιο αξιόλογους αθλητές του αθλήματος παγκοσμίως, τόσο πολύ που στην Ιαπωνία (και ίσως και σε εμάς, από την Ιταλία,το πράγμα είναι λίγο σοκαριστικό), τα νεαρά κορίτσια κυριολεκτικά τρελαίνονται γι' αυτόν, όπως ακριβώς κάνουν παράλληλα στην Ευρώπη για έναν ποδοσφαιριστή όπως ο Μπέκαμ.

Ο Andrea Zorzi έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα το 1986 στο Μπόρμιο σε ένα τυχερό παιχνίδι, στο οποίο οι Ατζούρι έστειλαν την Ελλάδα σπίτι της με 3-0. Από εκείνη την ημέρα έχει φορέσει τη φανέλα των Ατζούρι 325 φορές, έχοντας καθοριστική συμβολή σε πολλές από τις νίκες που πέτυχε η Ιταλία (με προπονητή τον Julio Velasco) στον εξαιρετικό χρυσό κύκλο της.

Μεγαλώνοντας αθλητικά στην Πάντοβα πριν γίνει γνωστός στην Πάρμα, κατάφερε να γίνει χαρακτήρας χάρη όχι μόνο στα προσόντα του ως αθλητή αλλά και σε εκείνα του επικοινωνιολόγου, που τον βλέπει απόλυτα άνετο μπροστά σε ένα μικρόφωνο, διαψεύδοντας το κλισέ που θέλει τους αθλητές να κάνουν οδυνηρές κλαψούρες κάθε φορά που πρέπει να εκφράσουν τις σκέψεις τους στο κοινό.Αντιθέτως, ο "Zorro" είναι προικισμένος με χαρισματική διαλεκτική και είναι σε θέση να αλληλεπιδρά ισότιμα με τους δημοσιογράφους του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Σε όλα αυτά, τα οποία τον κάνουν αναμφίβολα να θαυμάζεται ως έξυπνος και ικανός νέος, πρέπει να προστεθεί η επιλογή των ρούχων του, η οποία είναι πάντα ξεχωριστή, και η φροντίδα για την εικόνα του που τον καθιστά ιδιαίτερα αναγνωρίσιμο.

Κοιτάζοντας πίσω στην καριέρα του, είχε μια εντυπωσιακή σειρά επιτυχιών. Αφού πέτυχε το Grand Slam με τη Maxicono Parma τη σεζόν 1989/1990 (Scudetto, Κύπελλο Κυπελλούχων, Παγκόσμιο Κύπελλο συλλόγων, Coppa Italia και Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ), μετακόμισε στο Μιλάνο, την πόλη που έγινε ένα είδος δεύτερης πατρίδας για εκείνον.

Αφού μετακόμισε στο Τρεβίζο για δύο χρόνια, κέρδισε ξανά το τρικολόρ, κλείνοντας την εξαιρετική του καριέρα στη Ματσεράτα. Πιο αναλυτικά, η καριέρα του εξελίχθηκε ως εξής: από το 1982 έως το 1984 έπαιξε στην Πάντοβα (Americanino και Thermomec), στην Πάρμα (από το 1985 έως το 1990 με Santal και Maxicono), στο Μιλάνο (από το 1990 έως το 1994 με Mediolanum, Misura και Milan), στο Τρεβίζο και τη Ματσεράτα (SisleyTreviso από το 1994 έως το 1996 και Lube Macerata από το 1996 έως το 1998).

Με ύψος 201 εκατοστά, οι γνώστες μιλούν γι' αυτόν ως έναν ολοκληρωμένο αθλητή, προικισμένο όχι μόνο με κλάση αλλά και με δύναμη, σε συνδυασμό με ένα ασυνήθιστο ταμπεραμέντο. Έχει συγκεντρώσει αμέτρητα βραβεία, ένα από τα οποία είναι το βραβείο του παίκτη της χρονιάς της FIVB το 1991. Η δημοτικότητα που έχει αποκτήσει του επέτρεψε, ο μοναδικός ή σχεδόν ο μοναδικός μεταξύ των παικτών τηςβόλεϊ, για να λειτουργήσει ως "μαρτυρία" σε ορισμένες διαφημιστικές καμπάνιες.

Σήμερα είναι παντρεμένος με τη σταρ της ρυθμικής γυμναστικής Giulia Staccioli, την οποία γνώρισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988. Οι δυο τους ίδρυσαν πρόσφατα το "Kataklò Dance Theatre", το πρώτο αθλητικό θεατρικό εγχείρημα της Ιταλίας, το οποίο έχει ήδη στο ενεργητικό του δύο παραγωγές, το "Kataklopolis" και το "Indiscipline".

Μετά από αυτή την υπέροχη καριέρα, ο πρώην παίκτης του βόλεϊ έχει τώρα επίσης την ευκαιρία να χρησιμοποιήσει τις διαλεκτικές ικανότητες που αναφέρθηκαν παραπάνω, καθώς εντάχθηκε στην αθλητική ομάδα της RAI, που ασχολείται, φυσικά, με το βόλεϊ.

Η CEV (ο οργανισμός που διοικεί την ευρωπαϊκή πετοσφαίριση) έχει δημιουργήσει τα τελευταία χρόνια το "Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Βετεράνων", οι εθνικές ομάδες του οποίου αποτελούνται από πρώην παίκτες- υπάρχουν δύο κατηγορίες: άνω των 40 και άνω των 50. Έχοντας περάσει τα 40 του χρόνια, ο Andrea Zorzi ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα των Azzurri, επιστρέφοντας για να προπονηθεί για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Βετεράνων του 2007 (το οποίο διεξάγεται στην Ελλάδα).