Βιογραφία - Το θαύμα των λέξεων

Γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1904 στο Parral (Χιλή), όχι μακριά από την πρωτεύουσα Santiago. Το πραγματικό του όνομα είναι Neftali Ricardo Reyes Basoalto.

Ο πατέρας του έμεινε χήρος και το 1906 μετακόμισε στο Temuco, όπου παντρεύτηκε την Trinidad Candia.

Ο μελλοντικός ποιητής άρχισε σύντομα να δείχνει ενδιαφέρον για τη λογοτεχνία- ο πατέρας του ήταν αντίθετος, αλλά η ενθάρρυνση ήρθε από την Gabriela Mistral, μια μελλοντική κάτοχο του βραβείου Νόμπελ, η οποία θα ήταν η καθηγήτριά του κατά τη διάρκεια των σχολικών του χρόνων.

Το πρώτο του επίσημο έργο ως συγγραφέας ήταν το άρθρο "Entusiasmo y perseverancia" (Ενθουσιασμός και επιμονή) και δημοσιεύτηκε σε ηλικία μόλις 13 ετών στην τοπική εφημερίδα "La Manana". Το 1920 άρχισε να χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Pablo Neruda για τις δημοσιεύσεις του, το οποίο αργότερα θα αναγνωριζόταν νομικά.

Ο Νερούδα ήταν μόλις 19 ετών το 1923 όταν εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο: "Crepuscolario". Ήδη την επόμενη χρονιά γνώρισε σημαντική επιτυχία με το "Είκοσι ερωτικά ποιήματα και ένα απελπισμένο τραγούδι".

Από το 1925 εξέδιδε το περιοδικό "Caballo de bastos". Το 1927 ξεκίνησε διπλωματική καριέρα: διορίστηκε πρώτα πρόξενος στη Ρανγκούν και στη συνέχεια στο Κολόμπο (Κεϋλάνη).

Pablo Neruda

Το 1930 παντρεύτηκε μια Ολλανδέζα στη Βατάβια. Το 1933 ήταν πρόξενος στο Μπουένος Άιρες, όπου γνώρισε τον Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Τον επόμενο χρόνο βρέθηκε στη Μαδρίτη, όπου έγινε φίλος με τον Ραφαέλ Αλμπέρτι. Με το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου (1936) τάχθηκε στο πλευρό της Δημοκρατίας και απολύθηκε από την προξενική του θέση. Στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι, όπου έγινε πρόξενος για τη μετανάστευση των Χιλιανών δημοκρατικών προσφύγων.

Το 1940 ο Νερούδα διορίστηκε πρόξενος στο Μεξικό, όπου γνώρισε τη Matilde Urrutia, για την οποία έγραψε τους "Στίχους του καπετάνιου". Το 1945 εξελέγη γερουσιαστής και προσχώρησε στο κομμουνιστικό κόμμα.

Το 1949, μετά από μια περίοδο κρυψίματος, για να ξεφύγει από την αντικομμουνιστική κυβέρνηση του Gabriel González Videla, εγκατέλειψε τη Χιλή και ταξίδεψε μέσω της Σοβιετικής Ένωσης, της Πολωνίας και της Ουγγαρίας.

Μεταξύ 1951 και 1952 πέρασε επίσης από την Ιταλία- επέστρεψε εκεί λίγο αργότερα και εγκαταστάθηκε στο Κάπρι. Μεταξύ 1955 και 1960 ταξίδεψε στην Ευρώπη, την Ασία και τη Λατινική Αμερική.

Το 1966, το πρόσωπό του αποτέλεσε αντικείμενο έντονης διαμάχης από Κουβανούς διανοούμενους για το ταξίδι του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Πάμπλο Νερούδα τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1971 και πέθανε στο Σαντιάγο στις 23 Σεπτεμβρίου 1973.

Μεταξύ των σημαντικότερων έργων του είναι: "Η διαμονή στη γη", "Οι στίχοι του καπετάνιου", "Εκατό ερωτικά σονέτα", "Γενικό τραγούδι", "Στοιχειώδεις ωδές", "Extravagario", "Τα σταφύλια και ο άνεμος", το δράμα "Η λάμψη και ο θάνατος του Χοακίν Μουριέτα" και τα απομνημονεύματα "Ομολογώ ότι έζησα".