Biografía • A marabilla das palabras

Naceu o 12 de xullo de 1904 en Parral (Chile), non moi lonxe da capital Santiago. O seu verdadeiro nome é Naphtali Ricardo Reyes Basoalto.

O pai quedou viúvo e en 1906 trasladouse a Temuco; aquí casa con Trinidad Candia.

O futuro poeta pronto comezou a mostrar interese pola literatura; o seu pai oponse pero o alento vén de Gabriela Mistral, futura premio Nobel, que será a súa mestra durante o período de formación escolar.

O seu primeiro traballo oficial como escritor é o artigo "Entusiasmo y perseverancia" e publícase aos 13 anos no xornal local "La Manana". É en 1920 cando para as súas publicacións comeza a utilizar o pseudónimo de Pablo Neruda, que posteriormente tamén será recoñecido legalmente.

Neruda en 1923 tiña só 19 anos cando publicou o seu primeiro libro: "Crepuscolario". Xa ao ano seguinte tivo un éxito considerable con "Vinte poemas de amor e unha canción desesperada".

A partir de 1925 dirixe a revista "Caballo de bastos". Comezou a súa carreira diplomática a partir de 1927: primeiro foi nomeado cónsul en Rangún, despois en Colombo (Ceilán).

Pablo Neruda

En 1930 casou cunha holandesa en Batavia. En 1933 foi cónsul en Bos Aires, onde coñeceu a Federico García Lorca. Ao ano seguinte está en Madrid onde fai amizade con RafaelAlberti. Ao estoupar a Guerra Civil (1936) púxose ao lado da República e foi destituído da súa oficina consular. Despois vai a París. Aquí chegou a ser cónsul para a emigración dos refuxiados chilenos republicanos.

En 1940 Neruda foi nomeado cónsul para México, onde coñeceu a Matilde Urrutia, para quen escribiu "Os versos do capitán". Foi elixido senador en 1945 e afiliouse ao partido comunista.

En 1949, despois dun período de clandestinidade, para fuxir do goberno anticomunista de Gabriel González Videla, fuxiu de Chile e viaxou pola Unión Soviética, Polonia e Hungría.

Entre 1951 e 1952 tamén pasou por Italia; volve alí pouco despois e instálase en Capri. Entre 1955 e 1960 viaxou por Europa, Asia, América Latina.

En 1966 a súa persoa foi obxecto dunha violenta polémica por parte dos intelectuais cubanos pola súa viaxe a Estados Unidos.

Pablo Neruda recibiu o Premio Nobel de Literatura en 1971. Faleceu en Santiago o 23 de setembro de 1973.

Entre as súas obras máis importantes destacan "Residencia na Terra", "Os versos do capitán". ", "Cen sonetos de amor", "Canto Generale", "Odas elementais", "Extravagario", "As uvas e o vento", o drama "Esplendor e morte de Joaquín Murieta" e as memorias "Confeso que eu viviron".