Biografia - cud słów

Urodził się 12 lipca 1904 r. w Parral (Chile), niedaleko stolicy Santiago. Jego prawdziwe nazwisko to Neftali Ricardo Reyes Basoalto.

Jego ojciec owdowiał i w 1906 roku przeniósł się do Temuco, gdzie ożenił się z Trinidad Candia.

Przyszły poeta wkrótce zaczął interesować się literaturą; jego ojciec był mu przeciwny, ale zachęta przyszła od Gabrieli Mistral, przyszłej laureatki Nagrody Nobla, która miała być jego nauczycielką w czasach szkolnych.

Jego pierwszym oficjalnym dziełem jako pisarza był artykuł "Entusiasmo y perseverancia" (Entuzjazm i wytrwałość), który został opublikowany w wieku zaledwie 13 lat w lokalnej gazecie "La Manana". W 1920 roku zaczął używać pseudonimu Pablo Neruda w swoich publikacjach, który później został prawnie uznany.

Neruda miał zaledwie 19 lat w 1923 roku, kiedy opublikował swoją pierwszą książkę: "Crepuscolario". Już w następnym roku odniósł znaczący sukces z "Dwudziestoma wierszami miłosnymi i rozpaczliwą piosenką".

Od 1925 r. redagował magazyn "Caballo de bastos". W 1927 r. rozpoczął karierę dyplomatyczną: najpierw został mianowany konsulem w Rangunie, a następnie w Kolombo (Cejlon).

Pablo Neruda

W 1930 r. ożenił się z Holenderką w Batawii. W 1933 r. był konsulem w Buenos Aires, gdzie poznał Federico Garcię Lorcę. W następnym roku przebywał w Madrycie, gdzie zaprzyjaźnił się z Rafaelem Albertim. Po wybuchu wojny domowej (1936 r.) opowiedział się po stronie Republiki i został odwołany ze stanowiska konsula. Następnie udał się do Paryża, gdzie został konsulem ds. emigracji chilijskich uchodźców republikańskich.

W 1940 r. Neruda został mianowany konsulem w Meksyku, gdzie poznał Matilde Urrutię, dla której napisał "The Captain's Verses". W 1945 r. został wybrany na senatora i wstąpił do partii komunistycznej.

W 1949 roku, po okresie ukrywania się, aby uciec przed antykomunistycznym rządem Gabriela Gonzáleza Videli, opuścił Chile i podróżował przez Związek Radziecki, Polskę i Węgry.

W latach 1951-1952 przejeżdżał także przez Włochy, do których powrócił wkrótce potem i osiadł na Capri. W latach 1955-1960 podróżował po Europie, Azji i Ameryce Łacińskiej.

W 1966 r. jego osoba stała się przedmiotem gwałtownych kontrowersji ze strony kubańskich intelektualistów w związku z jego podróżą do Stanów Zjednoczonych.

Pablo Neruda otrzymał literacką Nagrodę Nobla w 1971 r. Zmarł 23 września 1973 r. w Santiago.

Do jego najważniejszych dzieł należą "Rezydencja na ziemi", "Wersety kapitana", "Sto sonetów miłosnych", "Pieśń ogólna", "Elementarne ody", "Extravagario", "Winogrona i wiatr", dramat "Splendor i śmierć Joaquina Muriety" oraz pamiętnik "Wyznaję, że żyłem".