Βιογραφία - Μια βίαιη ζωή

• Τα πρώτα χρόνια
• Ο Καραβάτζιο στη Ρώμη
• Ανήσυχα χρόνια
• Η ζωή ενός φυγά
• Τα τελευταία χρόνια
• Η προσωπικότητα του Καραβάτζιο
• Τα έργα του Καραβάτζιο: ανάλυση και ερμηνεία ορισμένων έργων

Τα πρώτα χρόνια

Michelangelo Merisi, γνωστός ως το Caravaggio (το όνομα προέρχεται από την πόλη της Λομβαρδίας όπου γεννήθηκε), γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1571 από έναν αρχιτέκτονα στην υπηρεσία του μαρκήσιου Καραβάτζιο, τον Φραντσέσκο Σφόρτσα.

Ο ζωγράφος ανήκε σε μια αξιοσέβαστη και αρκετά εύπορη οικογένεια. Η κλίση του πρέπει να εκδηλώθηκε σε πολύ νεαρή ηλικία, καθώς ήδη από το 1584 μπήκε στο εργαστήριο του ζωγράφου Simone Peterzano, μαθητή του Simone Peterzano, από το Βερολίνο. Τιτσιάνος .

Είναι μια περίοδος κατά την οποία κάνει χρήση πολλών προστατών, όπως οι Σφόρτζες και οι Κολόνες, ή όπως οι Καρδινάλιος Del Monte ο οποίος τον φιλοξένησε στο παλάτι του και του ανέθεσε να φιλοτεχνήσει νεκρές φύσεις.

Ο Καραβάτζιο στη Ρώμη

Το 1592, ο ανήσυχος ζωγράφος αποφάσισε να μετακομίσει στη Ρώμη, όπου τον υποδέχτηκαν οι υπηρέτες του Pandolfo Pucci, ενός τοπικού ευγενούς.

Ενώ δεν ήταν ακόμα πολύ ανεξάρτητος, αναγκάστηκε να εργαστεί για καλλιτέχνες που ήταν αρκετά γνωστοί εκείνη την εποχή, όπως ο Antiveduto Grammatica, ο Lorenzo Siciliano ή ο Giuseppe Cesari γνωστός ως Cavalier d'Arpino, ζωγράφος φυτικών θεμάτων, νεκρών φύσεων ή θρησκευτικών θεμάτων.

Αυτά τα χρόνια " προσβλήθηκε από μια σοβαρή ασθένεια που, βρίσκοντάς τον χωρίς χρήματα, αναγκάστηκε να πάει στο Spedal della Consolazione "(Baglione): αυτή είναι η περίοδος κατά την οποία ζωγράφισε τα περίφημα πορτρέτα με καθρέφτες και τον "Άρρωστο Βάκχο" (σώζεται στη Galleria Borghese).

Το σημείο καμπής στην καριέρα του Καραβάτζιο σηματοδοτείται από την αγορά του "I bari" από τον καρδινάλιο Φραντσέσκο Μαρία ντελ Μόντε: μετά από αυτό το γεγονός, μετακόμισε στο Palazzo Madama, την κατοικία του καρδινάλιου (σημερινό κτίριο της Γερουσίας), όπου παρέμεινε μέχρι το 1600.

Δείτε επίσης: Βιογραφία του Robert Redford

Τον θαυμασμό του καρδινάλιου συμμεριζόταν και ένας από τους σημαντικούς γείτονές του, ο μαρκήσιος Vincenzo Giustiniani, ο οποίος ζούσε στο παλάτι της οικογένειας σε απόσταση αναπνοής από το Palazzo Madama. Εκτός από τον Giustiniani, σημαντικές οικογένειες όπως οι Barberini, οι Borghese, οι Costa, οι Massimi και οι Mattei συγκαταλέγονται στους προστάτες του Caravaggio.

Ανήσυχα χρόνια

Αλλά τα επεισόδια στη ζωή του καλλιτέχνη κατά τη διάρκεια αυτών των πρώτων ρωμαϊκών χρόνων παραμένουν σκοτεινά και ανησυχητικά. Το 1597 του ζητήθηκε να ζωγραφίσει μερικούς καμβάδες για το παρεκκλήσι Contarelli στο San Luigi dei Francesi, όλοι με επίκεντρο τη ζωή του Αγίου Ματθαίου:

• Κλήση του Αγίου Ματθαίου
• Μαρτύριο του Αγίου Ματθαίου
• Ο Άγιος Ματθαίος και ο άγγελος

Τα έργα αυτά τον έκαναν διάσημο και αμφισβητούμενο. Αναγκάστηκε να δώσει μια νέα έκδοση του τελευταίου αυτού έργου, καθώς είχε κριθεί χυδαία ασεβής.

Κλήση του Αγίου Ματθαίου

Από τότε μέχρι το 1606, η ιστορία του Καραβάτζιο είναι γεμάτη με διάφορες σκληρά και βίαια γεγονότα αλληλοεπικάλυψη.

Στις 11 Σεπτεμβρίου 1599, παρακολούθησε στην πλατεία του Castel Sant'Angelo, γεμάτη από πλήθος κόσμου, την εκτέλεση της Beatrice Cenci (μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο ζωγράφος Orazio Gentileschi και η μικρή του κόρη Artemisia). Το θέμα του αποκεφαλισμού εντυπωσίασε ανεξίτηλα τον καλλιτέχνη: ρητά και διάσημα παραδείγματα υπάρχουν στα έργα: " Η Ιουδήθ και ο Ολοφέρνης ", " Ο Δαβίδ με το κεφάλι του Γολιάθ ".

Η Ιουδήθ και ο Ολοφέρνης

Στις αρχές του νέου αιώνα, πραγματοποίησε αρκετά σημαντικά έργα που υπογραμμίζουν την καρποφορία και δημιουργική δύναμη Ενδεικτικά, μεταξύ 1600 και 1601 ζωγράφισε τη "Σταύρωση του Αγίου Πέτρου" και τη "Μεταστροφή του Αγίου Παύλου", το 1604 την "Παναγία των προσκυνητών ή του Λορέτο" και το 1605 τον "Θάνατο της Παναγίας", που απορρίφθηκε από τους θρησκευτικούς της Σάντα Μαρία ντέλα Σκάλα και αγοράστηκε από τον Δούκα της Μάντοβα, κατόπιν συμβουλής του νεαρού Ρούμπενς.

Η ζωή ενός φυγά

Στα ίδια χρόνια που σημαδεύτηκαν από αυτή τη δημιουργική έκρηξη, από το 1603 και μετά, ακολούθησε το ένα το άλλο χωρίς διακοπή αστυνομικές καταγγελίες, καυγάδες, δίκες Το 1605, ο Καραβάτζιο κατέφυγε στη Γένοβα, αφού τραυμάτισε έναν καγκελάριο στο δικαστήριο. Τον Μάιο του 1606, μια μονομαχία έληξε τραγικά με τη δολοφονία του αντιπάλου του (αλλά ο ίδιος τραυματίστηκε ούτως ή άλλως), μια δολοφονία που τον ανάγκασε να διαφύγει, πρώτα στην Παλαιστρίνα και στη συνέχεια στη νότια Ιταλία.

Στη συνέχεια ξεκίνησε μια ζωή ως φυγάς, στην οποία εναλλάσσονταν επιτυχίες και ατυχίες. Το 1607 πήγε στη Νάπολη, όπου εκτέλεσε αρκετά αριστουργήματα για εκκλησίες και μοναστήρια, όπως η "Σημαύρωση του Χριστού" και τα "Επτά έργα του ελέους".

Αλλά οι περιπλανήσεις του δεν σταμάτησαν και μάλιστα τον οδήγησαν, βρισκόμαστε τώρα στο 1608, μέχρι τη Μάλτα. Το πορτρέτο του Μεγάλου Μαγίστρου Alof de Wignacourt του χάρισε και άλλες παραγγελίες, ιδίως το μεγάλο "νυχτερινό" του "Αποκεφαλισμού του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή", που σώζεται στον Καθεδρικό Ναό της Βαλέτας.

Ο Καραβάτζιο γίνεται δεκτός στο Τάγμα των Ιπποτών, αλλά τα νέα από τη Ρώμη σχετικά με τους λόγους της εξορίας του προκαλούν έρευνα και έτσι μια ακόμη απόδραση του ζωγράφου.

Τα τελευταία χρόνια

Το φθινόπωρο, πήγε στη Σικελία, όπου, μετακινούμενος από τη μία πόλη στην άλλη, άφησε πολλά δείγματα της ιδιοφυΐας του: την "Ταφή της Αγίας Λούσυς", που εκτελέστηκε στις Συρακούσες για την ομώνυμη εκκλησία, την "Ανάσταση του Λαζάρου" και τη "Προσκύνηση των βοσκών" (σήμερα στο μουσείο της Μεσσήνης)- και μια "Γέννηση με τους Αγίους Λαυρέντιο και Φραγκίσκο της Ασίζης", που σώζεται στο ορατόριο του San Lorenzo στο Παλέρμο (από πρόσφατες μελέτες).μελέτες φαίνεται ότι πραγματοποιήθηκαν στη Ρώμη το 1600).

Επιστρέφοντας στη Νάπολη τον Οκτώβριο του 1609, δέχτηκε επίθεση και τραυματίστηκε σοβαρά. Παράλληλα, οι Ρωμαίοι προστάτες του κατέβαλαν προσπάθειες να του πάρουν χάρη. Ανάρρωνε ακόμη και τον Ιούλιο του 1610, επιβιβάστηκε στο πλοίο για τα Παπικά Κράτη. Συνελήφθη κατά λάθος στα σύνορα του Πόρτο Έρκολε και απελευθερώθηκε δύο ημέρες αργότερα, αλλά περιπλανήθηκε μάταια στις παραλίες αναζητώντας το πλοίο που τον είχε μεταφέρει εκεί.

Δείτε επίσης: Βιογραφία του Φάμπιο Κανναβάρο

Χτυπημένος από πυρετό, Michelangelo Merisi πέθανε στις 18 Ιουλίου 1610 σε ένα πανδοχείο, μόνος του, λίγες ημέρες πριν ανακοινωθεί η έγκριση του αιτήματος χάριτος. Ήταν μόλις 38 ετών.

Η προσωπικότητα του Καραβάτζιο

Για να πλαισιώσουμε καλύτερα την προσωπικότητα του Καραβάτζιο, αναφέρουμε εν κατακλείδι ένα συνοπτικό προφίλ του Gianni Pittiglio:

Ο ρομαντισμός δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να δημιουργήσει [με βάση τις βιογραφίες της εποχής. σ.σ.] έναν μύθο που, στον 20ό αιώνα, όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις, δύσκολα εξαργυρώθηκε. Ακόμα και σήμερα, το ευρύ κοινό γνωρίζει τον Καραβάτζιο στην άπιστη εκδοχή που δημιουργήθηκε εκείνα τα χρόνια. Το αποτέλεσμα είναι ένας "καταραμένος", μποέμ καλλιτέχνης χωρίς να λαμβάνει υπόψη του το πλαίσιο. Καραβάτζιοστην πραγματικότητα, είναι ένας βίαιος άνθρωπος, αλλά δεν θυμάται κανείς ότι τα ίδια χρόνια παρόμοιες προσωπικότητες όπως ο Καβαλιέρε ντ' Αρπίνο, ο Τορκάτο Τάσο, ο Τζιοβάνι Μπατίστα Μαρίνο, ο Ιγνάσιο ντα Λογιόλα και πολλοί άλλοι έζησαν παρόμοια γεγονότα- οι υποτιθέμενες ομοφυλοφιλικές τάσεις του Μερίζι δεν θεωρούνται περιθωριακός παράγοντας της προσωπικότητάς του ως καλλιτέχνη (για ορισμένους, μάλιστα, αποτελούν την ερμηνευτική πορεία για πολλούς πίνακές τουνεότητας), όπως στις πιο σίγουρες περιπτώσεις του Λεονάρντο ή του Μιχαήλ Άγγελου Μπουοναρότι. Η αθεΐα και η άγνοια των θρησκευτικών θεμάτων είναι, ωστόσο, το πιο μακρινό πράγμα από την αλήθεια: ο καλλιτέχνης συνδέεται απλώς με την παιδεραστία του Φεντερίκο Μπορομέο με ό,τι αυτό συνεπάγεται- ποτέ ο Καραβάτζιο δεν καταπιάνεται με ένα θρησκευτικό θέμα χωρίς να έχει σαφή ιδέα των γραπτών ή εικονογραφικών πηγών, οι οποίες δηλώνουν σε αυτόν ένανκουλτούρα των ιερών κειμένων πέραν του μέσου όρου.

Τα έργα του Καραβάτζιο: ανάλυση και ερμηνεία ορισμένων έργων

• Αγόρι δαγκωμένο από σαύρα (1595-1596)
• Μπολ με φρούτα (1596)
• Παίκτης λαούτου (1596)
• Δαβίδ και Γολιάθ (1597-1598)
• Ιουδήθ και Ολοφέρνης (1597-1600)
• Κλήση του Αγίου Ματθαίου (1599-1600)
• Ο Άγιος Ματθαίος και ο Άγγελος (1602)
• Ανάσταση του Λαζάρου (1609)
• Ο Δαβίδ με το κεφάλι του Γολιάθ (1609-1610)