Βιογραφία

• Το δίδυμο Cochi Ponzoni και Renato Pozzetto
• Ο αγιασμός
• Η δεκαετία του 1970
• Από το κινηματογραφικό ντεμπούτο στον χωρισμό
• Η δεκαετία του 1990 και πιθανές επανενώσεις
• Η δεκαετία του 2000

Aurelio Ponzoni Ο Κότσι, γνωστός ως Cochi, γεννήθηκε στις 11 Μαρτίου 1941 στο Μιλάνο, στη Via Foppa 41, ως το τελευταίο από τα τρία παιδιά. Χωρίς πατέρα από μικρή ηλικία, μεγάλωσε από τη μητέρα του Adele και αργότερα φοίτησε στο λύκειο Istituto Tecnico Cattaneo, όπου γνώρισε τον Renato Pozzetto Αφού μετακόμισε στο Λονδίνο σε ηλικία δεκαοκτώ ετών, επέστρεψε στην Ιταλία και δημιούργησε καλλιτεχνική συνεργασία με τον Pozzetto.

Το δίδυμο Cochi Ponzoni και Renato Pozzetto

Το δίδυμο βρήκε μια μόνιμη θέση στην τοπική Cab64, το 1964, και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έγιναν αντιληπτοί από τον Enzo Jannacci ο οποίος γίνεται φίλος με Cochi και Renato Χάρη σε αυτή τη συνεργασία, το ζευγάρι αποφάσισε επίσης να αφιερωθεί στη μουσική (ο Jannacci βοήθησε στη συγγραφή πολλών τραγουδιών τους και στην παραγωγή τους στο στούντιο ηχογράφησης).

Το 1965, ο Ponzoni και ο Pozzetto έφτασαν στο Derby, ένα διάσημο κλαμπ του Μιλάνου, όπου είχαν την ευκαιρία να εκτιμηθούν για τη σουρεαλιστική και, ταυτόχρονα, τρελή κωμωδία τους. Αντιμέτωποι με μια προφανή έλλειψη μέσων, η κωμωδία τους επωφελήθηκε από μονολόγους ανοησίες γρήγορο ρυθμό γκαγκ, σκετς και τραγούδια με γκροτέσκο.

Γύρω στο 1967, ο Enrico Vaime έφερε τον Cochi και τον Renato στη RAI, η οποία αναζητούσε νέα ταλέντα για την πρώτη κυριακάτικη εκπομπή της: "Quelli della domenica", ένα πρόγραμμα γραμμένο από τους Maurizio Costanzo, Italo Terzoli, Marcello Marchesi και τον ίδιο τον Vaime, στο οποίο συμμετείχαν επίσης οι ήδη διάσημοι Ric και Gian και Paolo Villaggio.

Παρόλο που το πρόγραμμα είχε προφανή επιτυχία, δεν εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους υπαλλήλους της Rai, οι οποίοι δυσκολεύτηκαν να κατανοήσουν την κωμωδία της Cochi και Renato καθώς και το κοινό του στούντιο.

Χάρη στο σκετς "A me mi piace il mare", ωστόσο, ο Ponzoni και ο Pozzetto κέρδισαν τις εντυπώσεις των νέων, σε σημείο που η RAI προσέφερε στο ζεύγος ένα νέο πρόγραμμα το 1969: "È domenica, ma senza impegno" (Είναι Κυριακή, αλλά χωρίς δέσμευση), στο οποίο τους είδε δίπλα στους Jannacci, Villaggio και Lino Toffolo.

Ο αγιασμός

Αφού εμφανίστηκαν στο ραδιόφωνο στο "Batto quattro", με παρουσιαστή τον Gino Bramieri και τη συμμετοχή αρχικά της Rita Pavone και στη συνέχεια της Iva Zanicchi και της Caterina Caselli, οι δύο τους πέτυχαν την οριστική τους καθιέρωση χάρη στο "Saltimbanchi si muore", ένα καμπαρέ στο οποίο συμμετείχαν πολλοί συνάδελφοί τους από το Ντέρμπι (ο Toffolo και ο Jannacci, αλλά και ο Felice Andreasi, οι Gatti di Vicolo Miracoli, ο MassimoBoldi και Teo Teocoli).

Η δεκαετία του 1970

Το 1971, ο Κότσι και ο Ρενάτο εμφανίστηκαν ξανά στο ραδιόφωνο με το "Cose così", των Terzoli και Vaime, και επέστρεψαν στην τηλεόραση, αρχικά με το "Non è mai troppo presto" και στη συνέχεια με το "Riuscirà il Cav. Papà Ubu?", ένα τριμερές ενδυματολογικό δραματικό πρόγραμμα. Την ίδια χρονιά, συμμετείχαν σε ένα καρουζέλ για τις τηλεοράσεις της Philips. Στη συνέχεια, πήραν μέρος στο Φεστιβάλ dei Due Mondi στο Σπολέτο το 1972 με το "Laσυνεχώς διακοπτόμενη συζήτηση", από τον Ennio Flaiano.

Εν τω μεταξύ, βρίσκονται επίσης στο ραδιόφωνο μαζί με τη Raffaella Carrà στο "Gran Varietà", πριν φιλοξενήσουν τη δική τους εκπομπή, "Non si sa mai", σε σκηνοθεσία Roberto D'Onofrio. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα Cochi Ponzoni και ο Renato Pozzetto σημείωσαν μεγάλη επιτυχία στη μικρή οθόνη με τις ταινίες "Il buono e il cattivo" και "Il poeta e il contadino", ενώ αποφάσισαν να απορρίψουν αρκετές προτάσεις για κινηματογραφικές ταινίες.

Από το κινηματογραφικό ντεμπούτο στον χωρισμό

Αργότερα, όμως, ο Ποζέτο συμμετείχε σόλο στις ταινίες "Per amare Ofelia" και "La poliziotta", αλλά το ζευγάρι συνέχισε να συνεργάζεται το 1974 στο "Milleluci", πριν πρωταγωνιστήσει στο "Canzonissima", χάρη στο οποίο ο Κότσι και ο Ρενάτο παρακολουθήθηκαν από 22 εκατομμύρια τηλεθεατές κατά μέσο όρο κάθε βράδυ μεταξύ 7 Οκτωβρίου 1974 και 6 Ιανουαρίου 1975. Αυτό ήταν το τελευταίο πρόγραμμα πουστο οποίο το δίδυμο συμμετείχε επίσημα, αν και το 1975 το τραγούδι του προγράμματος, με τίτλο ' Και η ζωή, η ζωή ', έγινε πραγματική επιτυχία.

Το 1976, ο Cochi Ponzoni έκανε το κινηματογραφικό του ντεμπούτο στο "Cuore di cane", σε σκηνοθεσία Alberto Lattuada, ενώ με τον Pozzetto πρωταγωνίστησε στο "Sturmtruppen", σε σκηνοθεσία Salvatore Samperi. Το δίδυμο επέστρεψε επίσης στη μεγάλη οθόνη στο "Tre tigri contro tre tigri", του Sergio Corbucci, και το 1978 με το "Io tigro, tu tigri, egli tigra", σε σκηνοθεσία Giorgio Capitani. Στη συνέχεια, το ζευγάρι χώρισε.

Η δεκαετία του 1990 και πιθανές επανενώσεις

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 υπήρχαν φήμες για την επιστροφή του Cochi και του Renato, και πράγματι, το 1991 σημειώθηκαν δύο φευγαλέες επανασυνδέσεις στην τηλεόραση, στις εκπομπές "E compagnia bella" και "Serata d'onore". Την επόμενη χρονιά ο Cochi εντάχθηκε στο καστ του "Su la testa!", μιας κωμικής εκπομπής με παρουσιαστή τον Paolo Rossi.

Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του Piero Chiambretti να επανασυνδέσει τους Ponzoni και Pozzetto στο "Il laureato", το δίδυμο άρχισε να συνεργάζεται ξανά το 1996 για να γυρίσει μια μίνι σειρά για τη Raiuno. Η σειρά, που αρχικά είχε τίτλο "Detective per caso", γυρίστηκε στην πραγματικότητα μόλις το 1999, με τίτλο "Nebbia in Val Padana", και μεταδόθηκε από τη Raiuno τον Ιανουάριο του 2000.

Η δεκαετία του 2000

Στη συνέχεια, ο Cochi και ο Renato ήταν καλεσμένοι στην εκπομπή "Uno di noi", με οικοδεσπότη τον Gianni Morandi, και στην εκπομπή "Novecento", με τον Pippo Baudo, καθώς και στις εκπομπές "Nati a Milano", με τον Giorgio Faletti, και "Nati con la camicia", με την Catena Fiorello. Το 2005, το ζευγάρι εντάχθηκε στο καστ των κωμικών του " Τσίρκο Zelig ', που προβάλλεται από το Κανάλι 5, το οποίο έχει ως θέμα του το τραγούδι "Libe-libe-là", που χρονολογείται σχεδόν τριάντα χρόνια πριν.

Το 2007, ο Cochi και ο Renato φιλοξένησαν το "Stiamo lavorando per noi" (Δουλεύουμε για εμάς) στο Raidue και κυκλοφόρησαν το άλμπουμ "Finché cché c'è la salute" (Όσο υπάρχει υγεία), ενώ στη συνέχεια παρουσίασαν το "Nuotando con le lacrime agli occhi" (Κολυμπώντας με δάκρυα στα μάτια) στο θέατρο. Στον κινηματογράφο, πρωταγωνίστησαν στην ταινία "Un amore su misura" (Μια αγάπη στα μέτρα), η οποία όμως αποδείχθηκε αποτυχία.

Το 2008 επέστρεψαν στο θέατρο με την παράσταση "An Unfaithful Couple", ενώ το 2010 ανέβηκαν στη σκηνή στο "As Long As There's Health".