بیوگرافی • بک هندهای متقاطع

متس ویلاندر که در 22 اوت 1964 در وکسیو (سوئد) به دنیا آمد، یکی از بزرگترین قهرمانانی است که تنیس تا به حال داشته است. پس از یک دوران درخشان در دوران جوانی (در میان موفقیت‌های او که رولند گاروس جونیور در سال 1981 به دست آورد، برجسته است)، در میان "طرفداران" به شکلی رعد و برق منفجر شد و رولان گاروس را در سال 1982 برنده شد و از جمله ایوان لندل، کلرک و ویلاس را حذف کرد. . او فقط 17 سال و 9 ماه داشت. تنیس سوئدی که در حال یتیم شدن بیورن بورگ بود، وارثی شایسته پیدا کرده بود.

از آن زمان متس ویلاندر بیش از هفت سال در تنیس جهانی باقی مانده است و پیروزی های بزرگتری را به ارمغان آورده و به تدریج بازی خود را کامل تر کرده است. در ابتدا، متس، که همیشه از هوش تاکتیکی غیر معمول و قدرت ورزشی و ذهنی هولناکی برخوردار بود، بیش از هر چیز یک رکابزن عالی از خط پایه، با یک بک هند دو دستی طبق مکتب سوئدی بود. در طول سال‌ها، او خودش را تکمیل کرد و طیف وسیعی از امکانات را به کارنامه اولیه‌اش اضافه کرد: او شروع به زدن یک بک‌هند با یک دست کرده است، او یک سرویس همگام با زمان ایجاد کرده است، او به وضوح بازی والی خود را بهبود بخشیده است. ، حتی به لطف مسابقات دونفره زیادی که برگزار شد (در سال 1986، همراه با یواکیم نیستروم، ویمبلدون را برد). بنابراین پس از ماندن در "پنج برتر" برای مدت طولانی (اغلب دوم یا سوم)، در سال 1988 قدرت صعود به آخرین رتبه را پیدا کرد.پا بگذار و روی اولین صندلی جهانی بنشین و ایوان لندل را تضعیف می کند.

در آن مناسبت ویلاندر اعلام کرد: " این شدیدترین مسابقه ای بود که تا به حال انجام داده ام. فکر می کنم حتی یک امتیاز بازی نکرده ام، حتی یک شوت بدون داشتن سر واضح. هدفی که برای خودم تعیین کردم... کاری که برای شکست دادن ایوان باید انجام می‌دادم، بازی‌ام را بسیار تغییر دادم، اغلب سرعت و چرخش توپ را تغییر می‌دادم تا حریفم سرعت کمی داشته باشد، و مجبور بودم همه این کارها را برای مدت 5 انجام دهم. ست ها. "

1979: او قهرمانی زیر 16 سال اروپا در باستاد و زیر 16 سال اورنج بول در میامی را برد و هر دو بار در فینال هانری لکونته را که یک سال از او بزرگتر بود شکست داد.

1980: تکرار موفقیت در اروپای زیر 16 سال در نیس و همراه با یوآکیم نیستروم، قهرمانی سوئد در جام زیر 18 سال آفتاب را به دست آورد. در فینال مقابل ژیوجینوویچ اسلاویک، و همچنین رولان گاروس نوجوانان را فتح کرد (تنها دو رویداد زیر 18 سال که در سال برگزار شد). او همچنین با دور سوم در ویمبلدون راه خود را در میان حرفه ای ها باز می کند و اولین فینال گرندپری خود را در بانکوک بازی می کند.

1982: او جوانترین برنده تاریخ گرند اسلم شد و در رولان گاروس پیروز شد، جایی که او در میان دیگران، لندل، گرولایتیس، کلرک و در فینال، ویلاس را شکست داد. همچنین در بقیه سال او به عملکرد خوب خود ادامه می دهد و دیگران را برنده می شودسه تورنمنت جایزه بزرگ در پایان سال او در رده بندی ATP هفتم است.

1983: فصل فوق العاده. او به فینال در رولند گاروس باز می گردد، جایی که به بت محلی یانیک نوآ باخت، در یک چهارم نهایی در US Open حضور دارد و برنده مسابقات آزاد استرالیا، در چمن کویونگ، با شکست دادن جان مک انرو در نیمه نهایی و ایوان لندل در فینال است. او در مجموع برنده 9 تورنمنت جایزه بزرگ شد: 6 تورنمنت روی خاک رس و یکی روی هم. در پایان سال او تنها چهارمین رده بندی ATP است. اما اول در جایزه بزرگ. او سوئد را به فینال دیویس کاپ می برد و از هر هشت انفرادی، 8 برنده می شود، اما هم تیمی هایش به او اجازه نمی دهند در مقابل استرالیای پت کش، کاسه را بلند کند.

1984: در پاریس او در نیمه نهایی است، در نیویورک به مرحله یک چهارم نهایی باز می گردد و در پایان فصل دوباره اوپن استرالیا را در فینال مقابل کوین کورن می برد. او خود را در سه تورنمنت جایزه بزرگ تحمیل می کند و رهبر کاریزماتیک سوئد است که در جام دیویس در فینال بر ایالات متحده مک انرو و کانرز پیروز می شود. او همچنان در رده بندی ATP پایان سال چهارم است.

1985: او برای دومین بار بر تخت رولان گاروس نشسته است، جایی که مک انرو را در نیمه نهایی و لندل را در فینال شکست می دهد، مانند ملبورن سال 83. او نیمه نهایی یو اس اوپن را در پنج ست به مک انرو باخت و در استرالیا به فینال رسید و توسط استفان ادبرگ مغلوب شد و با او دوباره در مقابل آلمان بوریس بکر قهرمان دیویس کاپ شد. سه موفقیت در مسابقات جایزه بزرگ. او در رتبه سوم قرار داردرتبه بندی ATP پایان سال

1986: او برای اولین بار در رده بندی Atp پس از ایوان لندل مقام دوم را کسب کرد، حتی اگر در پایان سال همچنان سوم باشد. او در آزمون های گرند اسلم درخشان نبود، او دو تورنمنت جایزه بزرگ را برد. او برای ازدواج فینال دیویس سوئد در استرالیا را از دست می دهد و هم تیمی هایش ادبرگ و پرنفورس با شکستی هیجان انگیز روبرو می شوند.

1987: پس از برنده شدن دوبل مونتکارلو - رم، او به فینال در رولان گاروس می رسد، جایی که جای خود را به ایوان لندل می دهد. او در مرحله یک چهارم نهایی ویمبلدون و برای اولین بار در فینال مسابقات آزاد آمریکا حضور دارد، جایی که لندل همچنان او را در یک قدمی خط پایان متوقف می کند، همانطور که دوباره در مسترز نیویورک اتفاق خواهد افتاد. در مجموع، پنج پیروزی در فصل او وجود دارد، که باید به آنها جام دیویس، سوم شخصی، در یک فینال آسان با هند را اضافه کنیم. او دوباره در رده بندی ATP پایان سال سوم است.

1988: سال آغاز می شود، برای سومین بار برنده مسابقات آزاد استرالیا، این بار در زمین های سخت در فلیندرز پارک، پس از یک فینال ماراتن با پت کش. ماتس تنها بازیکنی در تاریخ است که در مسابقات استرالیا هم در زمین چمن (دو بار) و هم در زمین سخت قهرمان شده است. پس از فتح لیپتون در کی بیسکاین، او همچنین برای سومین بار قهرمان رولان گاروس شد، جایی که جاه طلبی های آندره آغاسی نوظهور را در نیمه نهایی شکست داد و هانری لکونته را در فینال شکست داد. تلاش او در گرند اسلم انجام شدشکست در یک چهارم نهایی ویمبلدون، توسط میلوسلاو مکیر. در آستانه یو اس اوپن، او در رده بندی ATP در رده دوم قرار دارد و تنها با چند امتیاز از ایوان لندل که سه سال بدون وقفه سلطنت کرده است، قرار دارد. در یک فینال فوق‌العاده که تقریباً پنج ساعت به طول انجامید، این دو نه تنها برای عنوان قهرمانی بلکه برای برتری رقابت می‌کنند و این متس است که پیروز می‌شود و عملکردی مانند یک شماره 1 واقعی ارائه می‌دهد. ATP و جایزه بزرگ، با چهارمین جام دیویس، تسلیم آلمان در فینال. شما دستاوردهای کامل او هستید.

1989: در دور دوم مسابقات آزاد استرالیا حذف شد، در 30 ژانویه او در رده بندی ATP به لندل برتری داد. او فصلی نسبتاً منفی داشت و علیرغم کسب یک چهارم نهایی در پاریس و ویمبلدون، در پایان سال از ده تیم برتر خارج شد و دوازدهم شد. دیویس همچنان در فینال به آلمان می دهد.

1990: او خوب شروع کرد و به نیمه نهایی اوپن استرالیا رسید، جایی که او بکر را شکست داد. او که برای مدت کوتاهی به جمع ده تیم برتر بازگشته است، تورنمنت های متعددی را از دست می دهد تا به پدر بیمار خود نزدیک شود که در ماه می از دنیا خواهد رفت. او تنها در پایان فصل، با یک فینال در لیون و موفقیت کامل در ایتاپاریکا، سی و سومین دوره زندگی حرفه ای خود، به مسیر بازگشت.

1991: تا ژوئن بازی می کند و به عنوان بهترین نتیجه، دور چهارم را در اوپن استرالیا به دست می آورد. او در کوئینز مجروح شد و با طولانی شدن زمان نقاهت، تنیس را به طور موقت کنار گذاشت.

1992:بیکار

1993: در آوریل برای بازی در آتلانتا باز می گردد، جایی که یک دور را پشت سر می گذارد. سپس متوقف شد تا اوت، به دور سوم خوب در US Open می رسد.

1994: بازگشت به مدار، او به دور چهارم در اوپن استرالیا می رسد و نتایج متفاوت دیگری مانند نیمه نهایی در پاینه هرست به دست می آورد.

1995: بهترین سال او از زمان بازگشت به میادین است. او فصل را در رده چهل و پنجمین رده بندی ATP به پایان می رساند. نیمه نهایی تابستانی عالی در اوپن کانادا، جایی که او ادبرگ، فریرا و کافلنیکوف را شکست داد و در نیوهیون. او پیش از این در لیپتون به مرحله یک چهارم نهایی و در ویمبلدون به دور سوم رفته بود.

1996: فینال را در Pinehurst بازی می کند که توسط Meligeni مغلوب شد. او به تدریج حضور خود را در مدار کاهش داد. این آخرین سال او در تنیس حرفه ای است.