Βιογραφία - Σταυροί

Γεννημένος στο Växjo (Σουηδία) στις 22 Αυγούστου 1964, ο Mats Wilander είναι ένας από τους μεγαλύτερους πρωταθλητές που είχε ποτέ το τένις. Μετά από μια λαμπρή νεανική καριέρα (ανάμεσα στις επιτυχίες του είναι και το Roland Garros junior που κέρδισε το 1981), εξερράγη στους "επαγγελματίες" με καταιγιστικό τρόπο, κερδίζοντας το Roland Garros το 1982, αποκλείοντας, μεταξύ άλλων, τους Ivan Lendl, Clerc και Vilas. Ήταν μόλις 17 ετών και 9 μηνών. Σουηδικό τένις,ο οποίος έμελλε να μείνει ορφανός από τον Μπιορν Μποργκ, είχε βρει έναν άξιο διάδοχο.

Έκτοτε, ο Mats Wilander παρέμεινε στην ελίτ του παγκόσμιου τένις για πάνω από επτά χρόνια, σημειώνοντας όλο και μεγαλύτερους θριάμβους και κάνοντας το παιχνίδι του όλο και πιο ολοκληρωμένο. Στην αρχή, ο Mats, που πάντα διέθετε ασυνήθιστη τακτική ευφυΐα και τρομερή αθλητική και πνευματική αντοχή, ήταν πάνω απ' όλα ένας σπουδαίος γυρολόγος του backhand, με αμφίχειρο backhand σύμφωνα με τη σουηδική σχολή.Καθώς περνούσαν τα χρόνια, συμπλήρωνε τον εαυτό του, προσθέτοντας ένα ευρύ φάσμα δυνατοτήτων στο βασικό του ρεπερτόριο: άρχισε να χτυπάει το μονόχειρο slashed backhand, έχτισε ένα σύγχρονο σέρβις, βελτίωσε το παιχνίδι του με το βόλεϊ, χάρη και στα πολλά τουρνουά διπλού που έπαιξε (το 1986, σε ζευγάρι με τον Joakim Nystrom, κέρδισε το Wimbeldon). Έτσι, μετά από ένα μακρύστην "πρώτη πεντάδα" (συχνά 2ος ή 3ος), το 1988 βρήκε τη δύναμη να ανέβει το τελευταίο σκαλοπάτι και να καθίσει στην πρώτη θέση του κόσμου, εκτοπίζοντας τον Ivan Lendl.

Με την ευκαιρία αυτή ο Wilander δήλωσε: Ήταν ο πιο έντονος αγώνας που έχω παίξει ποτέ. Δεν νομίζω ότι έπαιξα ούτε έναν πόντο, ούτε ένα χτύπημα, χωρίς να έχω πάντα ξεκάθαρα στο μυαλό μου τον στόχο που είχα θέσει για τον εαυτό μου... τι έπρεπε να κάνω για να νικήσω τον Ιβάν. Άλλαξα τόσο πολύ το παιχνίδι μου, αλλάζοντας συχνά την ταχύτητα και την περιστροφή της μπάλας για να δώσω στον αντίπαλό μου λίγο ρυθμό, και έπρεπε να τα κάνω όλα αυτά για 5μεγάλα σύνολα. "

1979: κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 16 ετών στο Båstad και το Orange Bowl κάτω των 16 ετών στο Μαϊάμι, κερδίζοντας και τις δύο φορές στον τελικό τον Henri Leconte, έναν χρόνο μεγαλύτερό του.

1980: Επανέλαβε την επιτυχία του στο Ευρωπαϊκό κάτω των 16 ετών στη Νίκαια και, μαζί με τον Joakim Nystrom, χάρισε στη Σουηδία τη νίκη στο Κύπελλο Sunshine Cup κάτω των 18 ετών.

1981: Κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κάτω των 18 ετών στο Serramazzoni, στον τελικό επί του Slav Zivojinovic, και κέρδισε επίσης το Roland Garros junior (οι μοναδικές δύο διοργανώσεις κάτω των 18 ετών που διεξήχθησαν μέσα στη χρονιά). Άρχισε επίσης να μπαίνει στις επαγγελματικές κατηγορίες, με έναν τρίτο γύρο στο Wimbledon, και έπαιξε τον πρώτο του τελικό Grand Prix στην Μπανγκόκ.

1982: Έγινε ο νεότερος νικητής στην ιστορία του Grand Slam, θριαμβεύοντας στο Roland Garros, όπου κέρδισε, μεταξύ άλλων, τους Lendl, Gerulaitis, Clerc και, στον τελικό, τον Vilas. Κατά τη διάρκεια της υπόλοιπης χρονιάς, συνέχισε τις καλές του επιδόσεις, κερδίζοντας τρία ακόμη τουρνουά Grand Prix. Στο τέλος της χρονιάς, ήταν 7ος στην κατάταξη Atp.

1983: Εξαιρετική σεζόν. Επιστροφή στον τελικό του Roland Garros, όπου έχασε από το τοπικό είδωλο Yannick Noah, ήταν στα προημιτελικά του US Open και κέρδισε το Australian Open, στο γρασίδι του Kooyong, νικώντας τον John McEnroe στον ημιτελικό και τον Ivan Lendl στον τελικό. Κέρδισε συνολικά εννέα τουρνουά Grand Prix: έξι στο χώμα και από ένα σε κάθε άλλη επιφάνεια. Στο τέλος της χρονιάς, ήταν μόλις 4ος στην κατάταξη Atp. αλλά 1ος στοΟδήγησε τη Σουηδία στον τελικό του Davis Cup, κερδίζοντας οκτώ από τα οκτώ μονά, αλλά οι συμπαίκτες του δεν του επέτρεψαν να σηκώσει τη σαλατιέρα απέναντι στην Αυστραλία του Pat Cash.

1984: Στο Παρίσι βρίσκεται στα ημιτελικά, στη Νέα Υόρκη επιστρέφει στα προημιτελικά και, στο τέλος της σεζόν, κερδίζει ξανά το Australian Open, στον τελικό επί του Κέβιν Κούρεν. Κερδίζει τρία τουρνουά Grand Prix και είναι ο χαρισματικός ηγέτης της Σουηδίας, η οποία θριαμβεύει στο Davis Cup, στον τελικό επί των Ηνωμένων Πολιτειών των ΜακΕνρόε και Κόνορς. Στο τέλος της χρονιάς παραμένει 4ος στην κατάταξη Atp.

1985: Ανέβηκε για δεύτερη φορά στο θρόνο του Roland Garros, όπου νίκησε τον McEnroe στα ημιτελικά και τον Lendl στον τελικό, όπως και στη Μελβούρνη το 1983. Έχασε τα ημιτελικά του US Open από τον McEnroe στα πέντε σετ και έφτασε στον τελικό στην Αυστραλία, όπου ηττήθηκε από τον Stefan Edberg, με τον οποίο κέρδισε ξανά το Davis Cup απέναντι στη Γερμανία του Boris Becker. Κέρδισε τρία τουρνουά Grand Prix. Ήταν 3ος στοκατάταξη Atp στο τέλος του έτους.

1986: Κατακτά για πρώτη φορά τη 2η θέση στην κατάταξη του Atp, πίσω από τον Ivan Lendl, αν και στο τέλος της χρονιάς θα παραμείνει 3ος. Δεν διαπρέπει σε Grand Slam διοργανώσεις, κερδίζει δύο τουρνουά Grand Prix. Για να παντρευτεί, παραλείπει τον τελικό Davis της Σουηδίας στην Αυστραλία και οι συμπαίκτες του Edberg και Pernfors υφίστανται μια ηχηρή ήττα.

1987: μετά την κατάκτηση του διπλού Μόντε Κάρλο-Ρώμη, έφτασε στον τελικό του Ρολάν Γκαρός, όπου έχασε με μικρή διαφορά από τον Ιβάν Λεντλ. Ήταν στα προημιτελικά του Γουίμπλεντον και, για πρώτη φορά, στον τελικό του US Open, όπου ήταν και πάλι ο Λεντλ που τον σταμάτησε λίγο πριν από τη γραμμή του τερματισμού, όπως έκανε και πάλι στο Masters της Νέας Υόρκης. Συνολικά, κέρδισε πέντε φορές αυτή τη σεζόν, στην οποία πρέπει να προσθέσουμε το Davis Cup, το τρίτο τουΕίναι και πάλι 3ος στην κατάταξη Atp στο τέλος της χρονιάς.

1988: Ξεκίνησε τη χρονιά κερδίζοντας για τρίτη φορά το Australian Open, αυτή τη φορά στο τσιμέντο του Flinders Park, μετά από έναν μαραθώνιο τελικό με τον Πατ Κας. Ο Ματς είναι ο μοναδικός παίκτης στην ιστορία που έχει κερδίσει το τουρνουά της Αυστραλίας τόσο στο γρασίδι (δύο φορές) όσο και στο τσιμέντο. Αφού κέρδισε το Lipton στο Key Biscayne, κέρδισε για τρίτη φορά και το Roland Garros, όπου συνέτριψε τοΗ προσπάθειά του για ένα Grand Slam κατέρρευσε στα προημιτελικά του Γουίμπλεντον, από τον Μίλοσλαβ Μέτσιρ. Την παραμονή του US Open, ήταν 2ος στην κατάταξη Atp, μόλις μια χούφτα βαθμούς πίσω από τον Ιβάν Λεντλ, ο οποίος βασίλευε αδιάκοπα για τρία χρόνια. Σε έναν φανταστικό τελικό που διήρκεσε σχεδόν πέντε ώρες, οι δύο άνδρες δεν πάλεψαν μόνο για τον τίτλο, αλλά και για τηνπρωτοκαθεδρία και ο Ματς ήταν αυτός που επικράτησε, πραγματοποιώντας εμφάνιση ενός πραγματικού νούμερο 1. Δεν κατάφερε να επισφραγίσει τη σεζόν του, η οποία ολοκληρώθηκε με την 1η θέση σε Atp και Grand Prix, με το τέταρτο Davis Cup του, υποκύπτοντας στον τελικό στη Γερμανία. Έξι ήταν οι πλήρεις επιτυχίες του.

1989: Αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο του Australian Open και παρέδωσε την πρώτη θέση στην κατάταξη Atp στον Lendl στις 30 Ιανουαρίου. Είχε μια μάλλον κακή σεζόν και, παρά τους προημιτελικούς σε Παρίσι και Wimbledon, έπεσε από την πρώτη δεκάδα στο τέλος της χρονιάς, τερματίζοντας 12ος. Έχασε και πάλι τον Davis στον τελικό από τη Γερμανία.

1990: Ξεκινάει καλά, φτάνοντας στα ημιτελικά του Australian Open, όπου κερδίζει τον Becker. Επιστρέφει για λίγο στην πρώτη δεκάδα, αλλά παραλείπει αρκετά τουρνουά για να βρεθεί κοντά στον άρρωστο πατέρα του, ο οποίος θα φύγει από τη ζωή τον Μάιο. Επιστρέφει στις επιτυχίες μόνο στο τέλος της σεζόν, με έναν τελικό στη Λυών και μια πλήρη νίκη στην Itaparica, την 33η της καριέρας του.

1991: Παίζει μέχρι τον Ιούνιο, με καλύτερο αποτέλεσμα τον τέταρτο γύρο στο Australian Open. Τραυματίζεται στο Queen's και, ενώ ο χρόνος ανάρρωσής του παρατείνεται, εγκαταλείπει προσωρινά το τένις.

1992: ανενεργός.

1993: Επέστρεψε στο παιχνίδι τον Απρίλιο στην Ατλάντα, όπου πέρασε έναν γύρο. Στη συνέχεια σταμάτησε μέχρι τον Αύγουστο και έφτασε σε έναν καλό τρίτο γύρο στο US Open.

1994: Επιστρέφοντας στην πίστα, έφτασε στον τέταρτο γύρο του Australian Open και πέτυχε διάφορα άλλα αξιοπρεπή αποτελέσματα, όπως ο ημιτελικός στο Pinehurst.

1995: Η καλύτερη χρονιά του από την επιστροφή του στα γήπεδα. Τελείωσε τη σεζόν στην 45η θέση της κατάταξης Atp. Είχε εξαιρετικούς ημιτελικούς το καλοκαίρι στο Canadian Open, όπου κέρδισε τους Edberg, Ferreira και Kafelnikov, και στο New Haven. Πριν από αυτό, είχε περάσει στα προημιτελικά στο Lipton και στον τρίτο γύρο στο Wimbledon.

1996: Παίζει στον τελικό του Pinehurst, ηττημένος από τον Μελιτζένη. Σταδιακά, αραιώνει τις εμφανίσεις του στο circuit. Είναι η τελευταία του χρονιά στο επαγγελματικό τένις.