Biografie - Kruisen

Mats Wilander, geboren in Växjo (Zweden) op 22 augustus 1964, is een van de grootste kampioenen die het tennis ooit heeft gehad. Na een briljante jeugdcarrière (onder zijn successen is de Roland Garros junior gewonnen in 1981), explodeerde hij op daverende wijze bij de 'profs'. Hij won Roland Garros in 1982 en schakelde onder andere Ivan Lendl, Clerc en Vilas uit. Hij was slechts 17 jaar en 9 maanden oud. Zweeds tennis,die wees werd van Bjorn Borg, een waardige erfgenaam had gevonden.

Sindsdien behoort Mats Wilander al meer dan zeven jaar tot de elite van het wereldtennis, behaalt hij steeds grotere triomfen en maakt hij zijn spel steeds completer. In het begin was Mats, die altijd al over een ongewone tactische intelligentie en een formidabel atletisch en mentaal uithoudingsvermogen beschikte, vooral een geweldige backhandtrapper, met een tweehandige backhand volgens de Zweedse school.Naarmate de jaren verstreken, vulde hij zichzelf aan door een breed scala aan mogelijkheden aan zijn basisrepertoire toe te voegen: hij begon met de eenhandige slash backhand te schieten, bouwde een up-to-date opslag op, verbeterde zijn volleyspel, mede dankzij de vele dubbeltoernooien die hij speelde (in 1986 won hij samen met Joakim Nystrom Wimbeldon). Dus na een lange tijd eenin de 'top vijf' (vaak 2e of 3e), vond hij in 1988 de kracht om de laatste trede te beklimmen en plaats te nemen op de eerste wereldzetel, waarmee hij Ivan Lendl verdrong.

Bij die gelegenheid verklaarde Wilander: ' Het was de meest intense wedstrijd die ik ooit heb gespeeld. Ik denk niet dat ik ook maar één punt heb gespeeld, zelfs maar één schot, zonder altijd het doel dat ik voor mezelf had gesteld helder in mijn hoofd te hebben... wat ik moest doen om Ivan te verslaan. Ik varieerde mijn spel zo veel, veranderde vaak de snelheid en de rotatie van de bal om mijn tegenstander weinig ritme te geven, en ik moest dit allemaal doen voor 5 minuten.lange sets. "

1979: hij won het Europees kampioenschap onder 16 jaar in Båstad en de Orange Bowl onder 16 jaar in Miami. Hij versloeg Henri Leconte, een jaar ouder dan hij, beide keren in de finale.

1980: Hij herhaalde zijn succes in de Europeanen onder 16 jaar in Nice en samen met Joakim Nystrom bezorgde hij Zweden de overwinning in de Sunshine Cup onder 18 jaar.

1981: Hij won de Europese kampioenschappen onder 18 jaar in Serramazzoni, in de finale van Slav Zivojinovic, en won ook Roland Garros junior (de enige twee wedstrijden onder 18 jaar die in dat jaar werden gespeeld). Hij begon ook zijn weg naar de profs te vinden, met een derde ronde op Wimbledon, en speelde zijn eerste Grand Prix-finale in Bangkok.

1982: werd de jongste winnaar in de geschiedenis van de Grand Slam door te zegevieren op Roland Garros, waar hij onder andere Lendl, Gerulaitis, Clerc en, in de finale, Vilas versloeg. De rest van het jaar bleef hij goed presteren en won hij nog drie Grand Prix-toernooien. Aan het einde van het jaar stond hij 7e op de Atp-ranglijst.

1983: Buitengewoon seizoen. Terug in de finale op Roland Garros, waar hij verloor van lokaal idool Yannick Noah, hij stond in de kwartfinale op de US Open en won de Australian Open, op het gras van Kooyong, door John McEnroe te verslaan in de halve finale en Ivan Lendl in de finale. Hij won in totaal negen Grand Prix-toernooien: zes op klei en één op elk van de andere ondergronden. Aan het eind van het jaar stond hij slechts 4e op de Atp. ranking, maar 1e in deHij leidde Zweden naar de finale van de Davis Cup en won acht van de acht enkelspelen, maar zijn teamgenoten stonden hem niet toe de slakom op te tillen tegen het Australië van Pat Cash.

1984: In Parijs staat hij in de halve finales, in New York is hij terug in de kwartfinales en aan het eind van het seizoen wint hij opnieuw de Australian Open, in de finale van Kevin Curren. Hij wint drie Grand Prix-toernooien en is de charismatische leider van Zweden, dat zegeviert in de Davis Cup, in de finale van de Verenigde Staten van McEnroe en Connors. Aan het eind van het jaar staat hij nog steeds 4e op de Atp-ranking.

1985: Hij zat voor de tweede keer op de troon op Roland Garros, waar hij McEnroe versloeg in de halve finale en Lendl in de finale, net als in Melbourne in 1983. Hij verloor de halve finale van de US Open van McEnroe in vijf sets en bereikte de finale in Australië, verslagen door Stefan Edberg, met wie hij de Davis Cup weer won tegen het Duitsland van Boris Becker. Hij won drie Grand Prix-toernooien. Hij werd 3e in deAtp-ranking aan het einde van het jaar.

1986: Verovert voor het eerst de 2e plaats op de Atp-ranking, achter Ivan Lendl, hoewel hij aan het eind van het jaar nog steeds 3e staat. Hij is niet briljant in Grand Slam-evenementen, maar wint wel twee Grand Prix-toernooien. Om te trouwen laat hij verstek gaan in de Davis-finale van Zweden in Australië en lijden zijn teamgenoten Edberg en Pernfors een klinkende nederlaag.

1987: na de dubbel Monte Carlo-Rome te hebben gewonnen, bereikte hij de finale op Roland Garros, waar hij nipt verloor van Ivan Lendl. Hij stond in de kwartfinale op Wimbledon en voor het eerst in de finale op de US Open, waar het opnieuw Lendl was die hem net voor de eindstreep tegenhield, net als op de New York Masters. In totaal won hij dit seizoen vijf keer, waaraan we de Davis Cup moeten toevoegen, zijn derdeIn een gemakkelijke finale tegen India staat hij aan het eind van het jaar weer 3e op de Atp-ranglijst.

1988: Hij begon het jaar met het voor de derde keer winnen van de Australian Open, dit keer op cement in Flinders Park, na een marathonfinale met Pat Cash. Mats is de enige speler in de geschiedenis die het Australische toernooi op zowel gras (twee keer) als cement heeft gewonnen. Na het winnen van de Lipton in Key Biscayne, won hij ook Roland Garros voor de derde keer, waar hij deZijn poging op een Grand Slam werd in de kwartfinale van Wimbledon in duigen geslagen door toedoen van Miloslav Mecir. Aan de vooravond van de US Open stond hij 2e op de Atp-ranking, slechts een handvol punten achter Ivan Lendl, die drie jaar onafgebroken had geheerst. In een fantastische finale van bijna vijf uur streden de twee mannen niet alleen om de titel, maar ook om deen het was Mats die zegevierde, met een prestatie van een echte nummer 1. Hij slaagde er niet in om zijn seizoen, dat eindigde met een 1e plaats Atp en Grand Prix, te bekronen met zijn vierde Davis Cup, waarbij hij in de finale onderuit ging tegen Duitsland. Zes waren zijn volledige successen.

1989: Uitgeschakeld in de tweede ronde van de Australian Open, gaf hij op 30 januari de toppositie op de Atp-ranglijst over aan Lendl. Hij had een vrij slecht seizoen en, ondanks kwartfinales in zowel Parijs als Wimbledon, zakte hij aan het einde van het jaar uit de top tien en eindigde als 12e. Hij verloor Davis opnieuw in de finale van Duitsland.

1990: Begint goed en bereikt de halve finales op de Australian Open, waar hij Becker verslaat. Kort terug in de top tien, slaat hij verschillende toernooien over om bij zijn zieke vader te zijn, die in mei overlijdt. Pas aan het einde van het seizoen komt hij weer op de rails, met een finale in Lyon en een volledige overwinning in Itaparica, de 33e uit zijn carrière.

1991: Speelt tot juni, met als beste resultaat een vierde ronde op de Australian Open. Hij raakt geblesseerd op Queen's en terwijl zijn hersteltijd wordt verlengd, stopt hij tijdelijk met tennis.

1992: inactief.

1993: Hij keerde terug in april in Atlanta, waar hij een ronde haalde. Daarna stopte hij tot augustus en haalde een goede derde ronde op de US Open.

1994: Terug op het circuit bereikte hij de vierde ronde op de Australian Open en behaalde hij verschillende andere goede resultaten, zoals de halve finale op Pinehurst.

1995: Dit was zijn beste jaar sinds zijn terugkeer op de baan. Hij eindigde het seizoen op de 45e plaats in de Atp-ranglijst. Hij had uitstekende halve finales in de zomer op de Canadian Open, waar hij Edberg, Ferreira en Kafelnikov versloeg, en in New Haven. Daarvoor was hij in de kwartfinale op Lipton en in de derde ronde op Wimbledon gekomen.

1996: Speelt de finale op Pinehurst, verslagen door Meligeni. Geleidelijk dunt hij zijn optredens op het circuit uit. Het is zijn laatste jaar in het professionele tennis.