بیوگرافی • شما را در سامارکاندا می بینیم

• میشل سانتورو در دهه 2010

روزنامه نگار و مجری مشهور تلویزیون میشل سانتورو در 2 ژوئیه 1951 در سالرنو به دنیا آمد. او که در رشته فلسفه فارغ التحصیل شد، پس از گذراندن دورانی به عنوان «رهبر» دانشجویی، با بهره گیری از ویژگی های بی تردید خود به عنوان یک ارتباط دهنده و توانایی مطالعه، با موفقیت به دنیای رسانه و اطلاعات راه یافت. او پس از کارگردانی "Voce della Campania" با روزنامه های متعددی مانند "Il Mattino"، "L'Unità"، "Rinascita"، "Prima Comunicazione" و "Epoca" همکاری کرد.

قبل از استخدام در رادیو در سال 1982، او برای رادیو کار می کرد و حتی قبل از اینکه به عنوان یکی از تیزبین ترین روزنامه نگاران شناخته شود، مجری برنامه ها و نویسنده درام های رادیویی مانند "از طریق منفور" بود. ماشین‌ها" (RadioUno).

در تلویزیون، پس از تجربه کوتاهی در TG3 در خارج از کشور، ویژه نامه ها و هفته نامه هایی از جمله: "Tre sette"، "Oggi dove"، "Specialmente sul Tre"، "Tg third" ساخت. در ابتدای هدایت ساندرو کورزی، او مسئول تحریریه فرهنگ TG3 بود.

با این حال سانتورو به عنوان نویسنده و مجری برنامه های روزنامه نگاری عمیق از "Samarcanda" تا "Rosso e Nero"، از "Temporeale" تا جدیدتر "Sciuscià" مشهور شده است. همه نمونه‌های روزنامه‌نگاری قدرتمند و سخت‌گیرانه، که می‌توانند به کاوش در آن بپردازندمشکلاتی که به تدریج در صحنه سیاسی ظاهر شده اند یا اخبار ساده: برنامه های همیشه وقت شناس با قابلیت حرکت در دید، اما محکم بر موج حوادث.

روش روزنامه نگاری سانتورو همچنین باعث ایجاد انقلابی واقعی در گزارش اخبار شد، بیش از همه به لطف استفاده از گزارش به عنوان یک کارکرد نمایشی یا روایی، مصلحتی که به تحریریه او اجازه می داد خدماتی را ارائه دهند که همیشه از تاثیر زیادی. میشل سانتورو که اغلب به حزب‌گرایی متهم می‌شود، شخصیتی است که بی‌درنگ بحث‌های گسترده و شکاف‌های بزرگی را مطرح کرده و اغلب افکار عمومی را بین هواداران و مخالفان تقسیم می‌کند.

اگرچه او هرگز از جنجال‌انگیز به نظر نمی‌رسد (مثل زمانی که به گفته خودش آزادی مطبوعات احساس خطر می‌کرد، نسخه‌ای از آهنگ معروف پارتیزانی "Bella ciao" را در ابتدای پخش خواند. ) حرفه ای بودن او بدون شک است و حتی توسط مخالفان آن نیز به رسمیت شناخته شده است.

علائق و مهارت‌های او در بخش‌های مختلف است، که در میان آنها گنجاندن گزارش‌های مستند از خارج از کشور، مانند «سفر به روسیه» و «سفر به چین» که توسط مهم‌ترین کتابخانه‌های نوار در کشور درخواست شده است، مشروع است. جهان . یا «Sud» که توسط TF1 فرانسه خریداری و پخش شده است.

بی بی سی همچنین از "Samarcanda"، قالبی که از فورج سانتوریان نیز منتشر شده است، برنامه ای ازعنوان "کلمات جدا"، بازتولید صحنه نگاری ایتالیایی.

در سال 1992 کتاب "فراتر از سامارکاندا" (نسخه های اسپرلینگ و کوپفر) و در سال 1996 "میشل چی؟" را منتشر کرد. (بالدینی و کاستولدی)، عنوانی کنایه آمیز برگرفته از بیانیه معروف مدیر وقت RAI انزو سیسیلینو که وقتی در مورد روزنامه نگار نظری پرسیده شد، با کلمه ای غیرقابل توصیف "میچه چی؟" پاسخ داد.

در همان سال سانتورو، به دلیل اختلافات مختلفی که سیسیلینو در واقع با پاسخ خود تأیید کرد، RAI را ترک کرد تا در Mediaset، دشمن تاریخی بزرگ تلویزیون دولتی، جایی که او با این وجود توانست برنامه های موفق دیگری را رهبری کند. (مانند "موبی دیک")، که همیشه با مهر شخصیت قوی او مشخص می شود.

در سال 1999 با برنامه RaiUno "Circus" به RAI بازگشت. از مارس 2000 تا سال بعد، او «Sciuscià» را اجرا کرد، مجموعه‌ای از گزارش‌ها که در ظاهری سینمایی روایت می‌شد که او را در کانون جنجال‌های متعددی قرار می‌داد که بیش از همه بر اتهام جناح‌گرایی ادعایی‌اش به نفع چپ میانه متمرکز بود. متعاقباً، پس از پیروزی در مبارزات انتخاباتی توسط کاوالیر برلوسکونی، رهبر قطب راست میانه، RAI تصمیم گرفت قرارداد روزنامه نگار را تمدید نکند، شرکتی که بسیار مدیون اوست.

سانتورو برنده جوایز روزنامه نگاری بسیاری از جمله "جایزه روزنامه نگاری اروپا" به عنوانروزنامه نگار سال در سال 1989، "Premio Spoleto" (1991)، یک Telegatto با "Samarcanda" (1992)، چهار بار "Premio Regia Televisiva" (1991، 1992، 1993، 1994). در Mystfest 1993 او "به خاطر کارش به عنوان یک روزنامه نگار تحقیقی" جایزه گرفت. او همچنین در سال 1996 جایزه "Premio Flaiano" و "Plame of Popularity" را دریافت کرد. برای موبی دیک، در سال 1998، او "جایزه بین المللی ابلا" را دریافت کرد. در سال 1999 جایزه روزنامه نگاری "Mario Francese" و XLVIII Maschera d'Argento را دریافت کرد.

از سپتامبر 2006 او در رای با برنامه "AnnoZero" دوباره شروع به کار کرد: در میان مهمانان معمولی کاریکاتوریست Vauro، روزنامه نگاران مارکو تراوالیو و رولا جبرئال و مدل عکس بئاتریس بورومئو و همچنین ساندرو روتولو وجود دارد. همکار تاریخی او . AnnoZero تا ژوئن 2011 ادامه دارد. سپس رابطه سانتورو و رای متقابلاً قطع شد.

میشل سانتورو در دهه 2010

برای فصل تلویزیونی 2011-2012، پس از طلاق توافقی با رای و توافق نامزدی ناموفق با LA7، میکل سانتورو تصمیم به ساخت برنامه جدید او خدمات عمومی به دنبال مدل چند پلتفرمی تلویزیون محلی و پخش اینترنتی.

در اکتبر 2012، "Serviziopublic" به La7 نقل مکان کرد، جایی که تا سال 2014 در آنجا باقی ماند.7 درصد از روزنامه "Fatto Quotidiano" را از طریق "Zerostudio's" خریداری می کند، شرکتی که اکثریت را در اختیار دارد.

در پایان ماه ژوئن، میکل سانتورو میزبان یک ویژه در دو قسمت با عنوان "M" در Rai 2 است: این قالبی است که تحقیقات تاریخی، تئاتر و برنامه گفتگو را در هم می آمیزد. هدف، بیان لحظاتی از زندگی آدولف هیتلر است. این برنامه سپس در ابتدای سال 2018 برای 4 قسمت به رای 3 بازگشت.

در ژوئیه 2018، روزنامه نگار به دلیل اختلاف نظرها از پایان همکاری خود با "Il Fatto Quotidiano" خبر داد: او همزمان خود را فروخت. سهام و از کمیته ضامن استعفا داد.