بیوگرافی • همسر کوچک جاودانه ایتالیا

ساندرا مونداینی در 1 سپتامبر 1931 در میلان به دنیا آمد. دختر جیاچی، نقاش و طنزپرداز سرشناس "برتولدو"، بازیگری را در تئاتر آغاز کرد. به دعوت مارچلو مارکسی، طنزپرداز، دوست خانواده. او تنها ستاره‌ای ایتالیایی بود که انتخاب کرد، زمانی که لباس‌های میلیونر و لبخندهای سینمایی هنوز در کت‌واک‌ها خش‌خش می‌کردند، جنبه‌ی کمیک ورایتی شو، چیزی که دانستن نحوه بازی کردن برای آن ضروری بود.

در سال 1955 توسط ارمینیو ماکاریو که دو سال قبل او را در یکی از اولین برنامه های تلویزیون ایتالیا به عنوان "تعیین عمومی" مشاهده کرده بود، تماس گرفت.

در کنار کمدین بزرگ ساندرا فروتنی این حرفه و انضباط آهنین صحنه را می آموزد، زمانی که کوچکترین اشتباهی هزینه جریمه ای دارد که به سه هزار لیره می رسد. او با ماکاریو در سه گانه ای از مجلات آمندولا و ماکاری بازی کرد و به موفقیت خارق العاده ای دست یافت ("مردی که یکشنبه را فتح کرد"، 56-1955، "E tu biondina..."، 1956-57، "به آن شلیک نکن" لک لک!"، 1957-58).

در این مواقع، ساندرا مونداینی تطبیق پذیری و حس قوی شوخ طبعی از خود نشان می دهد. علاوه بر این، او تصویر جدیدی از یک سوبرت را تأیید می کند که بیش از هر چیز یک هنرپیشه درخشان است و قراردادهای تجمل و جذابیت فرانسوی پریمادونا را زیر و رو می کند.

در سال 1958 ساندرا با رایموندو ویانلو جوان ملاقات کرد که چهار نفر از او بودندسال‌ها بعد (1962) او همسر او و همچنین همراه جدایی ناپذیر زندگی و کار او می‌شود. او همراه با رایموندو ویانلو و جینو برامیری، یک "شرکت" خوب را تشکیل می دهد که با موفقیت خود را در "پروانه سایونارا" (1959) اثر مارچلو مارکسی، "پانتونی و ترزولی"، یک تقلید زیبا از اپرای پوچینی، تحمیل می کند.

کمدین‌ها در فصل 1959-1960 یک نمایش سنتی با عنوان "جوک‌باکس برای دراکولا" را ارائه می‌کنند که مملو از طنزهای سیاسی و اجتماعی است. سپس ساندرا مونداینی توسط گارینی و جیووانینی برای تفسیر کمدی موزیکال "یک ماندارین برای تئو" در کنار والتر کیاری، آلبرتو بونوچی و آوه نینچی فراخوانده شد. سپس او بیش از هر چیز خود را وقف تلویزیون کرد، که در سال 1953 در آن کار می کرد.

در میان تجربیات تئاتری او، "زمان فانتزی" نیز وجود دارد (کمدی که بیلی وایلدر "مرا ببوس، احمقانه" را از آن ترسیم کرد. ")، همراه با یک پیپو بائودو بسیار جوان.

اولین موفقیت بزرگ تلویزیونی با برنامه موزیکال "Canzonissima" (1961-1962) به دست می آید، جایی که او شخصیت آرابلا را تأیید می کند، اعجوبه کودک ترسناک . از اوایل دهه 70، زوج ویانلو-مونداینی درام‌های خنده‌دار روزانه یک زوج معمولی را در برنامه‌های متنوع و پر زرق و برق، مانند "Sai che ti dico?" (1972)، "متاسفم" (1974)، "نه... نه" (1977)، "من و بفانا" (1978)، "امشب چیز جدیدی نیست" (1981).

به این ترتیب ساندرا و ریموندو تبدیل به بهترین ها می شوندزوج مشهور تلویزیونی ایتالیایی که برای طنز مودبانه و تند تأسیس شده اند که با آن پارودی های تئاتر داخلی خود را انیمیشن می کردند.

در سال 1982 این زوج به شبکه های Fininvest نقل مکان کردند، جایی که به دنبال آن تعداد زیادی مخاطب وفادار، انواع مختلفی را ارائه کردند، مانند "Attenti a quel due" (1982)، "Zig Zag" (1983- 86) و پخشی که نام آنها را دارد: "Sandra and Raimondo Show" (1987). از سال 1988 آنها مترجم کمدی کمدی "Casa Vianello" بوده اند، جایی که این دو خودشان بازی می کنند. ساندرا نقش یک همسر همیشه بی حوصله و هرگز مستعفی را بازی می کند که تبدیل به یک نماد ایتالیایی خواهد شد. موفقیت فرمول به چند فرمت تابستانی نیز منتقل شده است: "کاسینا ویانلو" (1996) و "رازهای کاسینا ویانلو" (1997).

ساندرا مونداینی با عبور از کوتولینا، به اسبیرولینا، به یک همسر کوچک دمدمی مزاج اما وفادار، در کارنامه طولانی خود تعدادی کمدی را نیز در پرده بزرگ نمایش می دهد: "ما دو فراری هستیم" (1959)، "شکار برای شوهرش» (1959)، 1960)، «فراگوستو در بیکینی» (1961) و «Le motorizzate» (1963).

آخرین تلاش تلویزیونی فیلم تلویزیونی با عنوان "Crociera Vianello" محصول سال 2008 است. در پایان همان سال او اعلام می کند که از صحنه بازنشستگی می کند، به دلیل شرایط بهداشتی که به طور فزاینده ای مخاطره آمیز است که به او اجازه نمی دهد. به راحتی بایستید و از سال 2005 روی ویلچر محبوس شده‌اند.

او در 21 ام در میلان درگذشت.سپتامبر 2010، در سن 79 سالگی، در بیمارستان San Raffaele جایی که حدود ده روز در بیمارستان بستری بود.