Biografie - Argentijnse Madonna

Eva Maria Ibarguren Duarte werd op 7 mei 1919 geboren in Los Toldos (Buenos Aires, Argentinië). Haar moeder Juana Ibarguren werkte als kokkin op het landgoed van Juan Duarte, bij wie ze vier dochters en een zoon kreeg (Elisa, Blanca, Erminda, Eva en Juan). 'El estanciero' (zoals Duarte werd genoemd) heeft haar echter nooit echt naar het altaar gekregen vanwege het feit dat... hij al een gezin had. En veeltalrijk.

Evita groeit dus op in dit enigszins dubbelzinnige klimaat met een vader die geen echte vader is en komt dagelijks in contact met zeer dubbelzinnige situaties op het gebied van persoonlijke relaties met familieleden.

Gelukkig lijkt dit geen invloed te hebben op het toch al sterke karakter van het jonge meisje. De illegitimiteit weegt niet zozeer op haar als wel op de bekrompenheid van de mensen om haar heen. In het dorp doen alleen maar geruchten de ronde over de vreemde situatie en al snel worden haar moeder en zijzelf 'een geval', een levend onderwerp voor roddels. De laatste druppel komt als de pot wordt gebroken.Op een dag, als ze de klas binnenkomt, ziet ze op het schoolbord geschreven staan: "Non eres Duarte, eres Ibarguren!" Woorden van spot gevolgd door het onvermijdelijke gegiechel van de andere kinderen. Zij en haar zus verlaten in opstand de school. Ondertussen is haar moeder ook in de steek gelaten door Duarte. Om te overleven, redt ze zich met het naaien van kleding om te bestellen voor een winkel.Evita's moeder heeft ook een ijzeren karakter en doet, ondanks de grote armoede waarmee ze te kampen heeft, geen concessies op het gebied van orde en netheid.

Evita daarentegen is beslist minder pragmatisch. Ze is een dromer, een heel romantisch meisje en heeft de neiging om haar gevoelens met alle mogelijke volheid te beleven. De eerste keer dat ze een voet in een bioscoop zet, is de aanblik van een film al genoeg om haar passie voor cinema te doen ontbranden. Ondertussen is het gezin verhuisd naar Junín. Hier krijgt Evita de kans om een wereld te leren kennen die lichtjaren van haar verwijderd isuit haar alledaagse realiteit van bont, juwelen, afval en luxe. Al deze dingen wakkerden onmiddellijk haar ongebreidelde verbeelding aan. Kortom, ze werd ambitieus en carrièremaker. Deze aspiraties begonnen al snel Eva's leven te bepalen.

Ze verwaarloost school, maar wijdt zich in plaats daarvan aan acteren in de hoop een groot actrice te worden, meer uit bewondering en verafgoding dan uit liefde voor de kunst. Daarnaast gaat ze, zoals haar gewoonte is, spastisch op zoek naar de klassieke 'goede vangst'. Na vergeefse pogingen bij bedrijfsdirecteuren, spoorwegdirecteuren en grootgrondbezitters, verhuist ze naar BuenosEvita is nog een jong meisje, slechts vijftien jaar oud, en het blijft dus een mysterie waarom, en met wie, ze naar de Argentijnse hoofdstad verhuisde. De meest geaccrediteerde versie onderschrijft de hypothese dat, toen de beroemde tangozanger Augustín Magaldi in Junín was aangekomen, Eva op alle mogelijke manieren probeerde hem te ontmoeten en met hem te praten. Nadat ze haar verlangen had geuit om actrice te worden,Naar verluidt smeekte ze hem om haar mee te nemen naar de hoofdstad. Tot op de dag van vandaag weten we echter niet of de jonge vrouw vertrok met de vrouw van de zanger, die ook een 'chaperonne' was, of dat ze de geliefde van de artiest werd.

Eenmaal in Buenos Aires werd hij geconfronteerd met de echte jungle van de onderwereld die de wereld van de showbusiness bevolkt: actrices, carrièrezuchtige showgirls, gewetenloze impresario's, etc. Met grote vasthoudendheid slaagde hij er echter in een kleine rol te krijgen in een film, "La senora de Pérez", die werd gevolgd door andere rollen van ondergeschikt belang. Zijn bestaan, en vooral zijnIn 1939 kwam de grote doorbraak: een radiomaatschappij schreef haar in voor een hoorspel waarin ze de hoofdrol speelde. Haar stem liet Argentijnse vrouwen dromen, telkens speelde ze vrouwelijke personages met een dramatisch lot.met een onvermijdelijk happy end.

Maar het beste, zoals ze zeggen, moet nog komen. Het begint allemaal met de aardbeving die de stad S. Juan in 1943 met de grond gelijk maakt. Argentinië wordt gemobiliseerd en er wordt een festival georganiseerd in de hoofdstad om geld in te zamelen voor de slachtoffers van de ramp. In het stadion, tussen talloze VIP's en nationale politici, is ook kolonel Juan Domingo Perón aanwezig. De legende gaat dat hij isHet was liefde op het eerste gezicht. Eva werd aangetrokken door het gevoel van bescherming dat Perón, die vierentwintig jaar ouder was, in haar opwekte, hij werd getroffen door haar ogenschijnlijke goedheid (zoals hij in een interview verklaarde) en haar nerveuze en onzekere karakter.

Maar wie was Perón en welke rol speelde hij binnen Argentinië? Gewantrouwd door de democraten, die hem ervan beschuldigden een fascist en een bewonderaar van Mussolini te zijn, hield hij stevig vast aan de macht van het leger. Maar in 1945 dwong een staatsgreep binnen het leger Perón zijn functies neer te leggen en werd hij zelfs gearresteerd. De verschillende vakbondsleiders en Evita, die inmiddelsKort daarna besloten de twee te trouwen, maar Evita droeg nog steeds een moeilijk te verteren last met zich mee: het feit dat ze een buitenechtelijke dochter was. Daarom ondernam ze eerst stappen om van haar geboorteakte af te komen (ze verving deze door een vals document waarin stond dat ze in 1922 geboren was, het jaar waarin haar moeder stierf) en uiteindelijk werd ze vrijgelaten.legitieme vrouw van haar vader), verandert vervolgens haar naam: van Eva Maria wordt het Maria Eva Duarte de Perón, meer aristocratisch (meisjes uit goede families droegen in feite eerst de naam Maria). Uiteindelijk, op 22 oktober 1945, trouwen de twee geliefden. Het is de bekroning van een droom, een doel bereikt. Ze is rijk, bewonderd, rijk en bovenal de vrouw van een machtig man.

In 1946 besloot Perón zich kandidaat te stellen voor de algemene verkiezingen. Na een slopende campagne werd hij tot president gekozen. Evita verheugde zich, vooral omdat ze haar persoonlijke macht, uitgeoefend in de schaduw van haar man, zag groeien. De rol van 'first lady' paste perfect bij haar. Ze hield ervan om droomjurken voor haar te laten maken en er oogverblindend uit te zien naast haar man. Op 8 juni werd het paarZe bezocht met veel pracht en praal het Spanje van generaal Francisco Franco en was daarna welkom in de belangrijkste Europese landen, waardoor de Argentijnse publieke opinie, die net een pijnlijke oorlog achter de rug had, met stomheid geslagen werd. Evita van haar kant was onverschillig voor artistieke hoogstandjes en had een totaal gebrek aan tact tegenover Europeanen (sommige van haar onbeschaamde uitbarstingen en 'blunders' zijn beroemd),Ze bezoekt alleen sloppenwijken in de stad en laat grote sommen geld achter om de behoeftigen te helpen. Het contrast tussen haar publieke imago en deze gebaren van solidariteit kan niet opvallender zijn. Ze wordt bij elke gelegenheid overladen met juwelen, draagt bont, dure kleren en ongebreidelde luxe.

Na terugkomst van haar reis gaat ze echter weer aan de slag met als doel arme mensen te helpen en bepaalde grondrechten te verdedigen. Ze leidt bijvoorbeeld een strijd voor het vrouwenkiesrecht (dat ze verkrijgt), of ze richt stichtingen op ten bate van armen en arbeiders. Ze bouwt huizen voor daklozen en ouderen, zonder ooit de behoeften van kinderen te vergeten. Al deze vurige activiteitHet voordeel bracht haar grote populariteit en bewondering. Ze verscheen vaak op zondagochtend op het balkon van het Rosada huis voor de juichende menigte, gekleed en gekapt tot in de puntjes.

Helaas, na een paar jaar van zo'n bevredigend en intens leven, doemt de epiloog op, in de vorm van triviale buikklachten. In eerste instantie wordt gedacht dat het normale onevenwichtigheden zijn als gevolg van haar slechte relatie met de tafel, omdat de angst om dik te worden haar er altijd toe heeft gebracht om zuinig te eten, tot op het punt van anorexia. Dan, op een dag, tijdens controles voor blindedarmontsteking iDe artsen ontdekken dat het in feite een vergevorderde baarmoedertumor is. Evita weigert op onverklaarbare wijze een operatie te ondergaan, met als excuus dat ze niet aan bed gekluisterd wil zijn terwijl er zoveel ellende om haar heen is en beweert dat mensen haar nodig hebben.

Zijn toestand verslechterde snel, verergerd door het feit dat hij nu nauwelijks voedsel aanraakte. Op 3 november 1952 stemde hij uiteindelijk toe in een operatie, maar toen was het al te laat. Tumoruitzaaiingen begonnen pas een paar maanden later opnieuw.

Hoe gedroeg Peron zich in deze tragische situatie? Hun huwelijk was nu slechts een façade. Bovendien sliep haar man tijdens zijn ziekte in een afgelegen kamer en weigerde hij de zieke vrouw te zien, omdat ze al in een indrukwekkende kadavertoestand verkeerde. Desondanks wilde Evita aan de vooravond van haar dood nog steeds haar man aan haar zijde hebben en met hem alleen zijn. Op 6 juli, slechts 33 jaar oudjaren sterft Evita, slechts bijgestaan door de liefdevolle zorg van haar moeder en zussen. Perón, schijnbaar onbewogen, rookt in de aangrenzende gang. De dood wordt via de radio aan de hele natie bekendgemaakt, die een nationale rouw afkondigt. De armen, de buitenbeentjes en het gewone volk raken in wanhoop. De Madonna van de nederigen, zoals haar bijnaam luidde, verdwijnt voorgoed en zo ook haarbereidheid om hen te helpen.