Biografie - Als het leven lacht

Eugene Curran Kelly, dit is de volledige naam van acteur en danser Gene Kelly, werd geboren op 23 augustus 1912 in Pittsburgh, Pennsylvania (VS).

Hij werd beroemd in de gouden eeuw van de film 'musical' (d.w.z. de jaren 1950), en maakte zijn Broadway-debuut met de musical 'Pal Joe', waar hij meteen een buitengewoon succes mee oogstte, dankzij zijn sympathieke kwaliteiten en onbedwingbare joie de vivre. Voordat hij doorbrak in de beroemde Amerikaanse theaters, had hij een minder dan behoorlijk leven geleid dankzij een dansschool die hij had geopend...onafhankelijk in New York.

De oorsprong van dit succes kan worden teruggevoerd tot een talentenscout met opmerkelijke flair, de bekende lokale producent David O. Selznick, die contact met hem opnam en hem vervolgens in dienst nam, onder de indruk van zijn aanstekelijke levendigheid. Selznick introduceerde hem eerst in het theater en gaf hem vervolgens de kans om aan een reeks succesvolle tournees te beginnen. Na honderden houten podia te hebben betreden, was KellyDaarom was hij nu klaar om het celluloid podium te betreden, dat, hoewel duidelijk meer 'virtueel' dan de theatrale, hem in staat stelde de grote sprong te maken naar totale en wereldwijde populariteit.

In 1942 was Kelly, samen met zijn grote vriend Stanley Donen, in Hollywood, bij Metro Goldwin Mayer, waar hij integreerde in de groep die was opgericht door Athur Freed (een andere gerenommeerde producent), die in een paar jaar tijd een reeks briljante films zou maken, authentieke meesterwerken van de cinema. Onder andere, en om alleen de bekendste te noemen, "A Day in New York", "Singing in the Rain" en "An American inParijs'.

Een doorslaggevend element om rekening mee te houden als we het over Kelly (en over de musical in het algemeen) hebben, is het feit dat de Amerikanen, die dit genre van entertainment terecht als hun eigen exclusieve uitvinding beschouwen, het ook (net zo terecht) als een grote kunstvorm beschouwen, die in hoog aanzien moet worden gehouden. Vandaar de grote aandacht die dat publiek altijd aan zulke producties heeft besteed.

Gene Kelly droeg daarom met zijn talent bij aan het nog verder verhogen van het niveau van deze voorstellingen en bracht ze naar een hoogtepunt dat misschien nooit meer werd bereikt. Op strikt fysiek-atletisch niveau had Kelly alle gaven om door te breken: begiftigd met ongewone lenigheid, hij was knap, goed geproportioneerd en bezat een complete techniek in alle opzichten.Het volstaat om bijvoorbeeld te zeggen dat de beroemde choreograaf Maurice Bejart, een van de allergrootsten van de 20e eeuw, verklaarde dat zijn talent niet onderdeed voor dat van Nurejev...

Natuurlijk moeten we de eigenaardigheden van het filmen niet vergeten, eigenaardigheden die ongetwijfeld hebben bijgedragen aan het accentueren van de kwaliteiten van sympathie en levendigheid die al zo kenmerkend voor hem zijn. Door een kundig gebruik van montage en camera, van close-ups en choreografie, is de figuur van de danser Kelly, evenals die van de man (of, beter gezegd, dekarakter), werden verheven tot de uiterste kracht en produceerden overweldigende effecten op de toeschouwer van die tijd, die behoefte had aan escapisme en ontspanning vanwege de internationale situatie.

Sommige scènes met hem blijven mijlpalen in de filmgeschiedenis. Zijn centrale nummer in 'Singing in the Rain' is misschien wel de mooiste uiting van geluk die de cinema te bieden heeft.

MGM gaf hem echter ook de kans om zichzelf te meten in andere rollen, waaronder dramatische, en de resultaten waren altijd uitstekend, met Kelly altijd op zijn gemak in elke situatie.

Zelfs als regisseur beperkte Gene Kelly zich niet tot het simpelweg kopiëren van andermans ideeën of gevestigde stijlen, maar probeerde hij verschillende en alternatieve paden, waarbij hij zijn producties vaak tot een goed einde bracht (zijn onovertroffen uitgave van 'The Three Musketeers' uit 1948 of het verbluffende 'Hello Dolly' zijn cinematheken). Van hem is ook een eigenaardige en intelligente maar onsuccesvolle western getiteld 'Don'tplaag de slapende cowboys'.

Later zien we hem weer als een danser van "karakter" in Xanadu, maar in een tijd van onvermijdelijk verval. Veel critici zijn echter van mening dat Kelly voor de volledigheid van bekwaamheid waarschijnlijk de grootste showman in de cinema was. Om te begrijpen hoezeer deze acteur nog steeds in de harten van de Amerikanen leeft, volstaat het te zeggen dat onlangs de beroemde "drie tenoren" hem eerden door te zingen"Singin in the Rain" in Madison Square Garden. Kelly, erg ziek en bijna verlamd, zat op de eerste rij. Tijdens de ovatie van de zaal kwam hij moeizaam overeind.

Hij stierf drie dagen later, op 2 februari 1996 in zijn huis in Beverly Hills.

Dankbetuigingen:

Oscar 1945

Nominatie voor Beste Acteur met 'Zing het zelf? Twee matrozen en een meisje'.

Academy Award 1951

Speciale prijs met 'Xanadu