Biografie - Rusteloze Muze

Marta Vacondio beter bekend als Marta Marzotto , geboren in Reggio Emilia op 24 februari 1931. Als Italiaans modeontwerpster, cultureel animatrice en televisiepresentatrice is ze ook een gewaardeerd kostuumontwerpster en juwelenontwerpster, een beroep dat ze uitoefende in de laatste jaren van haar artistieke carrière.

Haar leven vanaf haar jeugd werd gekenmerkt door luxe, kunst en salons (waarvan er één, beroemd genoeg, in haar eigen huis in Rome werd geboren), maar dat kan niet gezegd worden van haar afkomst. Marta Marzotto was een dorpsmeisje, de dochter van een arbeider bij de spoorcontrole van de Staatsspoorwegen en een arbeider in een spinnerij, die ook werkte als naaister en modeontwerpster.

Als kind woonde ze in Mortara, in Lomellina, met haar familie. Om naar school te gaan en daarna te gaan werken moest ze de zogenaamde 'littorina' nemen, in de derde klas. Een van haar eerste baantjes was die van mondina, net als haar moeder. Ze kwam als het ware van onderaf in de modewereld terecht, door op zeer jonge leeftijd als leerling-kleermaker te werken in de kleermakerij van de gezusters Aguzzi in Milaan.

Toch werd ze vanaf haar vijftiende het hof gemaakt door stylisten en kleine modehuizen om jurken te dragen in modeshows, gezien haar lengte en vooral haar schoonheid. Haar eerste toenaderingen als mannequin kwamen in de kleermakerij van Aguzzi.

In deze jaren ontmoette ze 'prins op het witte paard', graaf Umberto Marzotto, een van de erfgenamen van het beroemde gelijknamige bedrijf Valdagno, gespecialiseerd in textiel. Hij was de man van haar dromen, een edelman, een beroemde automobilist met een paar straatrecords, verfijnd en gecultiveerd, maar ook thuis in de mode, het terrein waarop de twee elkaar ontmoetten. Hij maakte haar op zijn eigen manier het hof en leerde haarZe nam het mee op twee reizen die voor altijd in het geheugen van de toen nog jonge Marta gegrift staan: de eerste naar Cortina, de tweede naar de Nijl.

De toekomstige modeontwerpster trouwde op 18 december 1954 in Milaan met graaf Marzotto. Het huwelijk duurde volgens de krant tot 1986, het jaar van de dood van Marta Marzotto's belangrijkste minnaar, de schilder Renato Guttuso. Het huwelijk met de graaf bleek echter, vooral in de eerste jaren, intens en gelukkig te zijn, om enkele decennia later uit elkaar te vallen.

In 1955 schonk Marta haar man hun eerste dochter, Paola, die in Portogruaro werd geboren. Twee jaar later was het de beurt aan Annalisa (die in 1989 op slechts 32-jarige leeftijd overleed aan taaislijmziekte). De drie andere kinderen, die in 1960, 1963 en 1966 kwamen, maakten het werk compleet, een uiting van een verbintenis die vanaf het begin heel solide was: Vittorio Emanuele, Maria Diamante en Matteo.

Het was echter in 1960 dat Marta Marzotto de beroemde schilder Renato Guttuso ontmoette. De twee ontmoetten elkaar bij toeval tijdens een etentje in het huis van Rolly Marchi, de curator van de tentoonstellingen en werken van de kunstenaar. Volgens Marzotto was het een van zijn schilderijen dat de twee samenbracht en dat haar het meest trof. De jonge en mooie Marta werd eerst verliefd op het werk en vervolgens, slechts een paar jaar later, op dede auteur.

Het huis waar ze Guttuso ontmoette was op het Piazza di Spagna in Rome, ter beschikking gesteld door de kunsthandelaar van de schilder, Romeo Toninelli. Vanaf het einde van de jaren 1960 werd ze de dominante vrouwelijke figuur in het werk van de grote schilder, die, ondanks zijn verbintenis met zijn vrouw Mimise, gefascineerd was door de schoonheid van de jonge Marta. Guttuso beeldde haar af in vele werken, zoalsin de serie Postcards, die een reeks van 37 tekeningen en gemengde technieken samenbrengt.

In 1973 vestigde Marta Marzotto zich in Rome, waar ze een salon hield, een thuishaven voor literaire mannen, mannen van de haute couture, extravagante mensen en kunstenaars. Maar ook een plek van politieke allianties en meer, waar gebeurtenissen werden gevierd die veel discussie veroorzaakten, met vooraanstaande mannen van de cultuur en de Romeinse en Italiaanse samenleving in het algemeen. Bij een gelegenheid, de beroemde uitvindervan de pop-art, de Amerikaanse Andy Warhol.

Drie jaar later ontmoette de Emiliaanse modeontwerpster wat ze haar 'derde man' noemde, met wie ze haar kortste en misschien wel minst gelukkige relatie had. In het huis van Eugenio Scalfari, op de geboortedag van het succesvolle dagblad La Repubblica, ontmoette Marzotto op 14 juli 1976 Lucio Magri, een links parlementslid, journalist en polemist in het algemeen.

Meer dan tien jaar lang beleefde ze deze gekwelde relatie met Magri, afgewisseld met die met Guttuso, met wie ze erg close bleef. De dood van de schilder in 1986 is daarom ook verbonden met het einde van haar huwelijk met Umberto Marzotto, door echtscheiding. Marta behoudt de achternaam waaronder ze nu bekend staat, vooral in televisiesalons, waar ze steeds meer naam maakt als een bekwamecolumnist en entertainer.

Alle artistieke en economische bezittingen van Guttuso gingen over op zijn geadopteerde zoon Fabio Carapezza Guttuso. Deze laatste begon jaren later een juridisch geschil met Marzotto, die op 21 maart 2006 in eerste aanleg door de rechtbank van Varese werd veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf met voorwaardelijke vrijlating, plus een boete van 800 euro, omdat hij schuldig werd bevonden aan reproductie in 2000,zonder titel, enkele werken in het bezit van de schilder, waaronder enkele zeefdrukken.

Pas vijf jaar later, in hoger beroep, werd wat voor de grote artiest gewoon 'Martina' was, door het Hof van Beroep in Milaan ongedaan gemaakt, omdat het feit geen misdaad is.

De geadopteerde Romeinse modeontwerpster heeft er de afgelopen jaren voor gekozen om in Milaan te gaan wonen. Ze is de auteur van twee boeken: 'Il successo dell'eccesso' en 'Finestra su Piazza di Spagna'.

Marta Marzotto stierf in Milaan op 85-jarige leeftijd op 29 juli 2016, in de La Madonnina kliniek waar ze was opgenomen.