Biografie - Hymnen voor het leven

De populaire Toscaanse komiek, geliefd over de hele wereld, werd geboren op 27 oktober 1952 in Misericordia, in de provincie Arezzo. Toen hij nog heel jong was, vestigde hij zich met zijn familie in Vergaio, in de provincie Prato, een dorp niet ver van zijn geboorteplaats. Als open persoonlijkheid met een aanstekelijke vrolijkheid voelde Roberto Benigni al heel vroeg de behoefte om nieuwe dingen te ervaren, te reizen en de wereld te zien;Bovenal voelt hij het verlangen om te pronken en mensen aan het lachen te maken, wat hem een bedwelmende smaak geeft. De stap van privé naar publieke 'optredens' is kort. Italië wemelt van de min of meer bekende theatergezelschappen, vaak het resultaat van samenwerking tussen enthousiastelingen, en Benigni sluit zich enthousiast aan bij verschillende producties die steeds meer worden aangetrokken door de acteerdimensieHet was dankzij zijn deelname aan verschillende shows, en later aan de televisieserie 'Onda Libera', dat de bekendheid van de komiek werd gevestigd. Na enkele televisieoptredens in kleine rollen was het Giuseppe Bertolucci die hem ontdekte, zozeer zelfs dat hij in 1975 de monoloog 'Cioni Mario di Gaspare fu Giulia' met hem schreef, opgevoerd in hetAlberichino theater in Rome, het meest alternatieve en avant-gardistische theater van die tijd.

Het onmiddellijke en groeiende succes van de show bracht het op tournee door Italië. De monoloog werd opgepakt en bewerkt door Bertolucci in 1977 en omgezet naar het scherm in de film 'Berlinguer ti voglio bene'. Deze film is vandaag de dag uitgegroeid tot een echte cult Sommige heftige scènes in de film zorgden ervoor dat sommige censors van die tijd - die van het christendemocratische Italië - de film stigmatiseerden, waardoor hij niet in de bioscopen mocht worden uitgebracht. Aan de andere kant kozen zelfs de gespecialiseerde critici geen partij voor de productie van de film.duidelijk aan de kant van Benigni, die zonder substantiële morele steun achterblijft. Vanaf dit moment Roberto Benigni wordt een nichepersonage, een elf die de regels omver kan werpen en overal waar hij verschijnt een heerlijke schok teweeg kan brengen.

Grote populariteit verwierf hij in 1978 met Renzo Arbore's programma 'L'altra domenica', waarin de komiek verscheen in de rol van een bizarre en zeer eigenaardige filmcriticus. Dit werd gevolgd door de hoofdrol in Marco Ferreri's film 'Chiedo asilo'. In 1980 presenteerde hij het Sanremo Festival en nam hij deel aan Arbore's film 'Il Papocchio', het jaar daarop gevolgd door 'IlMinestrone' door Sergio Citti.

Tot die tijd had Benigni nog geen ervaring achter de camera, maar regisseerde hij toneelstukken die vaak op het stadsplein of op festivals van de Eenheid werden opgevoerd. In 1983 begon hij ook de regie van zijn producties op zich te nemen: 'Tu mi turbi' werd uitgebracht, een titel die de weg vrijmaakte voor het grote populaire succes van 'Non ci resta che piangere', met in de hoofdrol MassimoTroisi en biedt een reeks gags en catchphrases die het vermogen hebben om de gewone taal binnen te dringen en vandaag de dag nog steeds onsterfelijk zijn. Tijdens het filmen van 'Tu mi turbi' ontmoette hij de Cesena-actrice Nicoletta Braschi Ze werd zijn vrouw op 26 december 1991. Vanaf dat moment zou de actrice in alle films verschijnen die Benigni regisseerde.

In 1986 tekende de trouwe Bertolucci voor de regie van een speelfilm getiteld 'Tuttobenigni', een live bloemlezing van optredens op verschillende Italiaanse pleinen die vandaag de dag een echte handleiding vormt voor jonge aspirant-komieken. Het was de beurt aan een volledig Amerikaanse ervaring: hij werd geregisseerd door Jim Jarmusch in 'Daunbailò' (naast Tom Waits en John Lurie), een bizarre en subtiele film die in korte tijdtijd wordt ook ingedeeld in de categorie sekte Later, nog steeds op de internationale scène, speelde ze in een aflevering van 'Night Taxis' samen met internationaal bekende acteurs als Gena Rowlands en Beatrice Dalle.

In 1988 liet Benigni de Italiaanse kassa's op hol slaan met de film 'The Little Devil' aan de zijde van een heilig monster als Walter Matthau. Het jaar daarop speelde hij mee in Federico Fellini's laatste film 'The Voice of the Moon' en accepteerde hij enthousiast de rol van verteller in Sergei Prokofievs muzikale sprookje 'Peter en de Wolf', begeleid door het Europees Kamerorkest onder leiding van MaestroClaudio Abbado. 1990. Het jaar daarop verscheen 'Johnny Stecchino' en vestigde een kassarecord voor de Italiaanse cinema: mensen stonden in de rij bij de kassa en overal elders was men blij hem te zien staan om de zaal in te mogen. In 1993 speelde hij de geheime zoon van Inspecteur Clouseau in 'The Son of the Pink Panther', een komedie van een meester in het genre, die Blake Edwards altijdopgevoerd als een voorbeeld van intelligente komedie.

Nog steeds gretig om projecten in volledige autonomie te ontwikkelen, was het kort daarna de beurt aan 'Il mostro', geregisseerd, met in de hoofdrol en geproduceerd door Benigni zelf: hoewel de critici niet overtuigd waren, volgde het succes van de film de golf van Johnny Stok In 1998 kwam de echte internationale inwijding met de veelgeprezen (maar ook zeer omstreden) film 'Life is Beautiful'. De film maakte een echt wespennest los vanwege het onderwerp, dat van de deportatie van Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het gekozen perspectief was niet 'banaal' dramatisch: het scenario gebruikte een ongekende mix vanKritiek en haarkloverij daargelaten, de film triomfeerde bij de Oscars van 1999 en won niet alleen het beeldje in de categorie Beste Buitenlandse Film, maar ook voor Beste Acteur in een Hoofdrol. Memorabel is de uitbarsting van vreugde door Roberto Benigni naar de bekendmaking van zijn naam door Sophia Loren, een scène die zeker de annalen van de kronieken zal ingaan (de Toscaanse komiek sprong zelfs op de armleuningen van de stoelen in de kamer waar alle Hollywoodsterren verzameld waren).

La vita è bella' sleepte naast andere prijzen ook de Grote Juryprijs in de wacht op het 51e filmfestival van Cannes, evenals de indirecte prijs van de meer dan 16 miljoen mensen die afstemden op Rai Uno om de eerste tv-uitzending te bekijken, waarmee een moeilijk te overtreffen kijkcijferrecord werd gevestigd. Na dit huzarenstukje staat de volgende poging in het teken van plezier en lichtheid:koos ervoor om te verschijnen in de Franse film 'Asterix and Obelix vs. Caesar', naast een heilig monster als Gerard Depardieu en de neo-diva Laetitia Casta.

In augustus 2001 begon het werk aan 'Pinocchio', een film die in 2002 in de bioscoop kwam, geschreven, geregisseerd en geproduceerd door Benigni zelf, en die de reputatie heeft de duurste film in de geschiedenis van de Italiaanse cinema te zijn. De film was een goed succes; er ontstond een kleine controverse waarbij Roberto Benigni ervan werd beschuldigd de naam van Carlo Collodi niet op de posters te hebben vermeld: deDe Toscaanse komiek zal antwoorden: ' Collodi is een afwezigheid die niet meer aanwezig kan zijn, het is alsof je zegt dat de Bijbel is ontleend aan Gods gelijknamige roman. Iedereen in de wereld weet dat Pinokkio van Collodi is. ." Zijn film uit 2005, getiteld 'The Tiger and the Snow', was opnieuw een kassucces. Gebruikmakend van de methode die al werd gebruikt in 'Life is Beautiful', stelt de film gebeurtenissen opnieuw voor vanuit een andere tragische context, de oorlog in Irak. In de film met Roberto Benigni en Nicoletta Braschi, verschijnen Jean Reno en Tom Waits.

Er is altijd een speciale band geweest tussen de Toscaanse acteur en de Goddelijke Komedie van Dante: Benigni houdt vaak lezingen over het onderwerp op Italiaanse universiteiten en pleinen en wordt zeer gewaardeerd om zijn voordrachten - strikt uit het hoofd - van hele canto's van het gedicht. Sinds 2006 toert hij door Italië met zijn voordrachten van Dante in een tournee genaamd 'Tutto Dante', later aangepast voor tv en uiteindelijklandde in sommige Italiaanse gevangenissen in 2007.

In 2011 was hij uitgenodigd als speciale gast op het Festival van Sanremo, ter gelegenheid van de 150e verjaardag van de eenwording van Italië: in zijn lange monoloog behandelde hij de exegese van het volkslied van Mameli. Zijn toespraak, vol sentiment en niet aflatende ironie, werd op televisie gevolgd door een enorm aantal mensen, meer dan vijftien miljoen.

In 2019 keert hij terug om de hoofdrol te spelen in een nieuwe 'Pinocchio': deze keer is de film van regisseur Matteo Garrone en Roberto Benigni speelt een buitengewone Geppetto.

Begin september 2021 ontving hij de Gouden Leeuw voor Lifetime Achievement op het Internationale Filmfestival van Venetië.