Biografia - Pyskowanie

Pierangelo Bertoli, emiliański piosenkarz i autor tekstów, urodził się w Sassuolo, w prowincji Modena, 5 listopada 1942 r. Cierpiący na poważne upośledzenie, które zmusiło go do spędzenia reszty życia na wózku inwalidzkim, zadebiutował w 1976 r. albumem "Eppure soffia". W 1977 r. opublikował "Il centro del fiume", a rok później zbiór piosenek w dialekcie "S'at ven in ment". Z "A musoHard" z 1979 roku, Bertoli zrealizował swój pierwszy poetycki manifest, ale to "Certi momenti" z 1981 roku wprowadziło go na listy przebojów, również dzięki radiowemu sukcesowi "Pescatore", piosenki zaśpiewanej w duecie z Fiorellą Mannoia.

W 1986 r. świętował dziesięciolecie swojej kariery albumem "Studio & Live", podwójną antologią nagraną w połowie w studiu, a w połowie na koncercie. W 1987 r. ukazał się projekt albumu "Canzoni d'autore", hołd dla starych i nowych autorów piosenek z włoskiej sceny. "Tra me e me" z 1988 r. i "Sedia elettrica" z 1989 r. symbolicznie zamknęły okres artystyczny wraz z reklamą telewizyjną."Liga na rzecz emancypacji osób niepełnosprawnych", w którym Bertoli brał udział jako aktor, który zdobył Telegatto od Tv Sorrisi e Canzoni.

W 1990 roku wydał album "Oracoli", który na swój sposób stanowił punkt wyjścia, a którego singiel "Chiama piano" jest śpiewany w duecie z Fabio Concato. 1991 rok otworzył się dla Bertoliego odważną decyzją: wzięciem udziału w festiwalu w Sanremo (powrócił ponownie w 1992 roku), wydarzeniu pod wieloma względami dalekim od ideologicznej i artystycznej linii, którą onzawsze przyświecała działalności singer-songwritera, przeciwstawiając się postępującej egzaltacji hedonistycznych aspektów, jakie coraz częściej przybierała muzyka komercyjna.

Przy tej okazji cel Bertoliego jest jednak bardzo precyzyjny: wprowadzić niezwykłą i sugestywną piosenkę "Disamparados (Spunta la luna dal monte)" na najpopularniejszą scenę włoskiej piosenki, prezentując ją wraz z sardyńską grupą Tazenda, w celu odzyskania tradycji ludowych i etnicznych w czasach, gdy tego rodzaju dyskurs artystyczny jeszcze nie istniał.Niemałym zaskoczeniem było pochlebne miejsce na końcowej liście przebojów i wielki sukces list przebojów. "Spunta la luna dal monte" zatytułował wówczas album, który zebrał najlepsze ostatnie produkcje muzyka z Sassuolo i był jednym z najlepiej sprzedających się albumów we włoskiej muzyce, do tego stopnia, że otrzymał platynową płytę.

Jego inne przeboje to "Sera di Gallipoli" i "Per dirti t'amo" (1976), "Maddalena" (1984) i "Una strada" (1989).

Piosenkarz i autor tekstów z Emilii przyczynił się również do startu swojego rodaka Luciano Ligabue, który często wspominał go na swoich koncertach.

Krótko przed śmiercią (7 października 2002 r.), Pierangelo Bertoli był hospitalizowany w Policlinico w swoim mieście, gdzie przeszedł okres leczenia. Żonaty ze swoją żoną Bruną, niezwykłą kobietą, która zawsze go wspierała i prowadziła, miał troje dzieci, Emiliano, Petrę (której narodzinom Bertoli poświęcił piosenkę swojego imienia) i Alberto, również piosenkarza.

Bardzo przywiązany do swojej ojczyzny (jego brat prowadzi słynną restaurację w Sestola, w Apeninach), często angażował się w inicjatywy solidarnościowe i charytatywne (śpiewał także dla więźniów więzienia Sant'Anna w Modenie, a w mieście Este w czerwcu poprzedniego roku wziął udział w festiwalu della canzone dialettale, wykonując kilka piosenek w dialekcie modeńskim). Wśród jego najbliższych przyjaciół znaleźli siębył ojciec Sebastiano Bernardini, kapucyn bliski śpiewakom narodowym.

Wśród jego ostatnich występów był jeden na wiosnę w programie Rete 4 "La domenica del villaggio" wraz z Cateriną Caselli, również pochodzącą z Sassuolo. Wraz z innymi artystami z miasta, znanego jako stolica płytek ceramicznych, wydał także książkę i płytę. Miał reputację twardego i gburowatego człowieka, ale zamiast tego był po prostu wrażliwym piosenkarzem, który niewiele ustępował.Walczący i wojowniczy, niezdolny do jakiejkolwiek hipokryzji, był często opisywany w swoich postawach tytułem jednej z jego najsłynniejszych piosenek, "In a Hard Face".