Biografie - De mond snoeren

De Emiliaanse singer-songwriter Pierangelo Bertoli werd op 5 november 1942 geboren in Sassuolo, in de provincie Modena. Hij leed aan een ernstige handicap waardoor hij de rest van zijn leven in een rolstoel moest doorbrengen, en maakte zijn opnamedebuut in 1976 met het 33-toerenalbum 'Eppure soffia'. In 1977 publiceerde hij 'Il centro del fiume' en het jaar daarop een verzameling liedjes in dialect, 'S'at ven in ment'. Met 'A musohard', in 1979, realiseerde Bertoli zijn eerste poëtische manifest, maar het was 'Certi momenti', in 1981, dat hem in de hitlijsten bracht, mede dankzij het radiosucces van 'Pescatore', een lied gezongen in duet met Fiorella Mannoia.

In 1986 vierde hij tien jaar carrière met 'Studio & Live', een dubbel anthologie-album dat half in de studio en half tijdens concerten was opgenomen. In 1987 verscheen het albumproject 'Canzoni d'autore', een eerbetoon aan oude en nieuwe songwriters uit de Italiaanse scene. 'Tra me e me', in 1988, en 'Sedia elettrica', in 1989, sloten symbolisch een artistieke periode af, samen met de tv-commercialLiga voor de emancipatie van gehandicapten', waaraan Bertoli als acteur deelnam en die de Telegatto van Tv Sorrisi e Canzoni won.

In 1990 bracht hij het album 'Oracoli' uit, dat op zijn eigen manier een beginpunt vormde, en waarvan de single, 'Chiama piano', gezongen wordt in duet met Fabio Concato. 1991 opende voor Bertoli met een moedige beslissing: deelnemen aan het Festival van Sanremo (hij keerde terug in 1992), een evenement dat in veel opzichten ver verwijderd was van de ideologische en artistieke lijn die hij had uitgezet.heeft altijd de leidraad gevormd voor de activiteiten van de singer-songwriter, in tegenstelling tot de progressieve verheerlijking van de hedonistische aspecten die de commerciële muziek steeds meer aannam.

In dit geval is Bertoli's doel echter heel precies: het brengen van een ongewoon en suggestief lied, 'Disamparados (Spunta la luna dal monte)', naar het meest populaire podium van het Italiaanse lied, door het samen met de Sardijnse groep Tazenda te presenteren, met het oog op het herstellen van folkloristische en etnische tradities in een tijd waarin dit soort artistiek discours nog niet bestond.Bijna verrassend kwam er een vleiende plaatsing in de laatste hitparade en een groot succes in de hitparade. 'Spunta la luna dal monte' heette toen een album dat het beste van de recente productie van de muzikant uit Sassuolo verzamelde en een van de best verkochte albums in de Italiaanse muziek werd, zozeer zelfs dat het een platina schijf kreeg.

Andere hits van hem zijn 'Sera di Gallipoli' en 'Per dirti t'amo' (1976), 'Maddalena' (1984) en 'Una strada' (1989).

De Emiliaanse zanger en liedjesschrijver droeg ook bij aan de lancering van zijn landgenoot Luciano Ligabue, die hem vaak in herinnering bracht tijdens zijn concerten.

Kort voor zijn dood (op 7 oktober 2002) werd Pierangelo Bertoli opgenomen in het Policlinico in zijn stad, waar hij een periode van behandeling had ondergaan. Getrouwd met zijn vrouw Bruna, een bijzondere vrouw die hem altijd steunde en begeleidde, had hij drie kinderen, Emiliano, Petra (aan wiens geboorte Bertoli een lied met zijn naam had gewijd) en Alberto, ook een zanger.

Zeer gehecht aan zijn vaderland (zijn broer heeft een beroemd restaurant in Sestola, in de Apennijnen), was hij vaak betrokken bij solidariteits- en liefdadigheidsinitiatieven (hij had ook gezongen voor de gevangenen van de Sant'Anna gevangenis in Modena, en in de stad Este had hij de juni ervoor deelgenomen aan het Festival della canzone dialettale met verschillende liederen in het Modenese dialect). Onder zijn beste vriendenwas er pater Sebastiano Bernardini, de kapucijn die dicht bij de National Singers stond.

Een van zijn laatste optredens was in het voorjaar voor het Rete 4-programma 'La domenica del villaggio', samen met Caterina Caselli, ook uit Sassuolo. Samen met de andere artiesten uit de stad, die bekend staat als de hoofdstad van de keramische tegels, had hij ook een boek en een plaat uitgebracht. Hij had de reputatie een harde en norse man te zijn, maar in plaats daarvan was hij gewoon een gevoelige zanger die weinig toegaf...Strijdlustig en strijdlustig, niet in staat tot enige hypocrisie, werd hij in zijn houding dan ook vaak beschreven met de titel van een van zijn beroemdste liedjes, 'In a Hard Face'.