Βιογραφία - Words on stage

• Βιβλία του Niccolò Ammaniti

Γεννημένος στη Ρώμη στις 25 Σεπτεμβρίου 1966, ο Niccolò Ammaniti παραλίγο να αποφοιτήσει από τις Βιολογικές Επιστήμες με μια διατριβή με τίτλο "Απελευθέρωση της ακετυλοχολινεστεράσης στο νευροβλάστωμα". Αν και βρισκόταν λίγες μόνο εξετάσεις μακριά, δεν τα κατάφερε, και ο θρύλος λέει ότι το περίγραμμα της διατριβής του μετατράπηκε στο "Branchie!", το πρώτο του μυθιστόρημα.

Μαζί με τον πατέρα του Μάσιμο, καθηγητή γενικής και αναπτυξιακής ψυχοπαθολογίας στη La Sapienza της Ρώμης, δημοσίευσε το "Nel nome del figlio", ένα δοκίμιο για τα προβλήματα της εφηβείας, το οποίο επανεκδόθηκε με μεγάλη επιτυχία. Το 1996 συμμετείχε στο "Ricercare", ενώ την ίδια χρονιά εκδόθηκε η συλλογή διηγημάτων που τον έκανε γνωστό στο ευρύ κοινό, το "Fango". Για κάποιο διάστημα κατηγορήθηκε γιαΓράφει ή έχει γράψει για βιβλία, ταξίδια, κινηματογράφο κ.ά. για τις εφημερίδες "Tuttolibri", "Pulp", "La bestia", "Musica!", "Micromega", "Amica" και "Ciak". Για το "Liberal" πήρε συνέντευξη από τον φίλο του συγγραφέα Aldo Nove, με τον οποίο μοιράστηκε πολλές περιπέτειες, όπως η ίδρυση, μαζί με άλλους συγγραφείς, τουκολεκτίβα "Nevroromanticism" (εμπνευσμένη από το έργο της τραγουδίστριας Garbo) και την εμπειρία του "Kitchen", της εκπομπής του Mtv με οικοδεσπότη τον Andrea Pezzi (την εξωστρεφή παρουσιάστρια που τον είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν στο talk show "Tokusho").

Ένα διήγημα του Niccolò Ammaniti δημοσιεύτηκε στην ανθολογία που επιμελήθηκε ο Valerio Evangelisti για τα 45 χρόνια της "Urania" και ένα άλλο σε έναν μικρό τόμο της σειράς "Supergiallo Mondadori" που επιμελήθηκε ο Daniele Brolli. Το 1997, το RadioRai μετέδωσε ένα από τα ραδιοφωνικά του έργα, το "Anche il sole fa schifo". Έγραψε τον επίλογο στο "La notte del drive-in" του Joe R. Lansdale (Einaudi, 1998), ενός συγγραφέα πουΟ Niccolò αγαπάει πολύ και δεν παύει ποτέ να επαινεί.

Για το "Stile libero" του Einaudi έγραψε το διήγημα "A letto col nemico" (Στο κρεβάτι με τον εχθρό), ενώ το τριμερές διήγημα "Astuzia da chirurgo" (Το δόλο του χειρουργού) δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό περιοδικό "Caffè Europa" (μια νέα εκδοχή του δημοσιεύτηκε, σε συνεργασία με τον Antonio Manzini, στο "Crimini", τη συλλογική ανθολογία που εξέδωσε ο Einaudi το 2005).

Μαζί με την αδελφή του, έκανε ένα σύντομο cameo στην ταινία του Fulvio Ottaviano το 1996 "Cresceranno i carciofi a Mimongo". Από τη μεγάλη ιστορία που ανοίγει το "Fango", ο σκηνοθέτης Marco Risi έκανε την ταινία με πρωταγωνίστρια τη Monica Bellucci "L'ultimo capodanno" (1998), της οποίας υπάρχουν δύο εκδοχές. Την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους το "Branchie", με πρωταγωνιστή τον Gianluca Grignani και σκηνοθέτη τον Francesco Ranieri.Martinotti.

Για την αμερικανική εταιρεία παραγωγής MondoMedia, σχεδίασε και έγραψε το σενάριο για ένα τρισδιάστατο ψηφιακά κινούμενο σήριαλ για το Διαδίκτυο - από το οποίο υπάρχει μόνο ο πιλότος - με τίτλο "Gone Bad", το οποίο αποκάλεσε " μια ιστορία ζόμπι μεταξύ των Merola, Leone και Sam Raimi ".

Ο Αμανίτι χαίρει μεγάλης εκτίμησης και στο εξωτερικό, σε βαθμό που τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, τα ελληνικά, τα πολωνικά, τα ρωσικά, τα ισπανικά, τα γερμανικά, τα ιαπωνικά, τα ρουμανικά, τα φινλανδικά και σε πολλές άλλες άγνωστες σε εμάς γλώσσες. Το 2001 κυκλοφόρησε το "Io non ho paura", το μπεστ σέλερ του, από την Einaudi Stile Libero: κέρδισε το βραβείο Viareggio και πολλές ανατυπώσεις του μυθιστορήματος (συμπεριλαμβανομένης μιας έκδοσηςschool) συνεχίζουν να κινούνται στις πρώτες θέσεις των ιταλικών charts πωλήσεων.

Την ίδια χρονιά, ο Vasco Rossi έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο "Ti prendo e ti porto via" (Θα σε πάρω και θα σε μεταφέρω), το οποίο έδωσε (αν υπήρχε ακόμα ανάγκη) ώθηση στο ομώνυμο όμορφο μυθιστόρημα ενηλικίωσης, το οποίο φημολογείται ότι θα γινόταν και ταινία - σε σκηνοθεσία του Goran Paskaljevic - αλλά δεν ακούστηκε τίποτα περισσότερο.

Αντιθέτως, το 2003, ο καλός Gabriele Salvatores σκηνοθέτησε το "Io non ho paura", σε σενάριο Niccolò Ammaniti και Francesca Marciano, το οποίο κινδύνευσε να βρεθεί ακόμη και στη βραχεία λίστα των Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας (κέρδισε τρεις ασημένιες κορδέλες και ένα David di Donatello).

Τα τελευταία χρόνια, ο Niccolò έχει συμμετάσχει σε εκατοντάδες πρωτοβουλίες: παρουσιάσεις του "Io non ho paura" πάνω και κάτω από την Ιταλία, συνεργασίες για συλλογικά μυθιστορήματα στο διαδίκτυο (το "Il mio nome è nessuno - Global Novel" του Einaudi, που συγκεντρώνει αυτή την εμπειρία, μόλις εκδόθηκε από τον Einaudi), βραβεία και τιμητικές διακρίσεις κάθε είδους σε όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές συνεντεύξεις, διαλέξεις σεσχολές γραφής, προλόγους, επίλογους, περιτυλίγματα και κραυγές στο εξώφυλλο σαν ένας νέος και νοσταλγικός Stephen King.

Αφού ανακοίνωσε επανειλημμένα την κυκλοφορία ενός μυθιστορήματος περίπου εξακοσίων σελίδων με τον απίθανο τίτλο "Το ιταλικό βιβλίο των νεκρών" - που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο "Rolling Stone" - μέρος του σχεδίου πήρε μορφή στο σενάριο που έγραψε ο ίδιος ο Ammaniti για τη δεύτερη ταινία του Alex Infascelli, "Il siero della vanità" (2003).

Το καλοκαίρι του 2004, η Einaudi Stile Libero Big δημοσίευσε το "Fa un po' male", το οποίο περιέχει τρεις ιστορίες κόμικς (γραμμένες μαζί με τον Daniele Brolli και σχεδιασμένες από τον Davide Fabbri), που είχαν ήδη δημοσιευτεί -εν μέρει- σε συνέχειες στο "l'Unità".

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2006, παντρεύτηκε -σε μυστική τοποθεσία- την ηθοποιό Lorenza Indovina.

Βιβλία του Niccolò Ammaniti

• "Η κόρη του Σίβα" στο "Η ζούγκλα κάτω από την άσφαλτο" (Ediesse, 1993)
• "Gillchie!" με εισαγωγή του Alberto Piccinini, (Ediesse, 1994)
• "Nel nome del figlio - l'adolescenza raccontata da un padre e da un figlio" με τον Massimo Ammaniti (Mondadori, 1995)
• "Fango" (Mondadori, 1996)
• "Seratina" με τη Luisa Brancaccio στο "Gioventù Cannibale" (Einaudi, 1996)
• 'Branchie' (Einaudi, 1997 - νέα έκδοση)
• 'Even the Sun Sucks' (Rai Eri, 1997)
• "Τραγική αυγή" στο "Όλα τα δόντια του τέρατος είναι τέλεια" (Urania Mondadori, 1997)
• "Enchanted Music & Light Records" με τον Jaime D'Alessandro στο "The Pheasant Jonathan Livingstone - manifesto against the new age" (Minimum Fax, 1998)
• "Θα σε πιάσω και θα σε πάρω μακριά" (Mondadori, 1999)
• "Ο φίλος του Jeffrey Dahmer είναι φίλος μου" στο "Italia odia" (Supergiallo Mondadori, 2000)
• "Io non ho paura" (Einaudi, 2001)
• "Πονάει λίγο" (Micromega, 2002) - Διήγημα
• "Fa un po' male" (Einaudi, 2004) - Κόμικς
• "Είσαι ο θησαυρός μου" στο "Crimes" (Einaudi, 2005)
• "Όπως προστάζει ο Θεός" (Mondadori, 2006)
• "Ας αρχίσει το πάρτι" (Einaudi, 2009)
• "Me and You" (Einaudi, 2010)
• "Anna" (Einaudi, 2015)