Βιογραφία - Εκφυλισμένη ζωγραφική

Σημαντικός εκπρόσωπος του βιεννέζικου εξπρεσιονισμού, ο Όσκαρ Κοκόσκα γεννήθηκε την 1η Μαρτίου 1886 στη μικρή πόλη Πέχλαρν του Δούναβη σε μια πολύ ιδιαίτερη οικογένεια. Λέγεται ότι η γιαγιά και η μητέρα του είχαν ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: αυτό της ευαισθησίας. Η μυθολογία γύρω από τη βιογραφία του καλλιτέχνη μας λέει ότι ένα απόγευμα, ενώ η μητέρα του ήτανεπισκεπτόμενος το σπίτι ενός φίλου, είχε ένα πολύ ισχυρό προαίσθημα ότι ο μικρός Όσκαρ κινδύνευε και έσπευσε προς το μέρος του μια στιγμή πριν πληγωθεί.

Σε ένα πιο συγκεκριμένο επίπεδο, ωστόσο, μπορεί να ειπωθεί ότι, ελκυόμενος ακαταμάχητα από όλες τις μορφές παραστατικής τέχνης, ο Kokoschka άρχισε να ζωγραφίζει σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών. Δυστυχώς, όμως, η οικογένεια δεν είναι σε τόσο καλή κατάσταση, ώστε το μέλλον του κρέμεται από μια κλωστή. Λόγω σοβαρών οικονομικών δυσκολιών, η οικογένεια εγκαθίσταται έτσι στη Βιέννη, όπου ο μικρός Oskar φοιτά στο δημοτικό σχολείο.και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έτσι, κατάφερε να εγγραφεί στη Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών, χάρη σε μια υποτροφία. Σε αυτό το στάδιο, προσέγγισε κυρίως την πρωτόγονη, την αφρικανική και την τέχνη της Άπω Ανατολής, ιδίως τις διακοσμητικές τέχνες του ιαπωνικού πολιτισμού.

Σύντομα συνεργάστηκε με τη "Wiener Werkstätte", σχεδιάζοντας καρτ-ποστάλ, εικονογραφήσεις και εξώφυλλα βιβλίων. Το 1908 δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα "The Dreaming Boys", ένα εκλεπτυσμένο παιδικό βιβλίο με μια σειρά από χαρακτικά αφιερωμένα στον Κλιμτ, το μεγάλο του πρότυπο (όχι τυχαία, τα πρώτα σχέδια του Κοκόσκα με πένα ή μολύβι παραπέμπουν κατά κάποιο τρόπο στη γραφική παράδοση του Κλιμτ). Το ίδιοΗ φιλία του με τον Adolf Loos, η οποία του έφερε πολλές παραγγελίες πορτραίτων στη Βιέννη και την Ελβετία, ήταν καθοριστική σε αυτή την περίοδο.

Το 1910 άρχισε μια στενή συνεργασία με το περιοδικό της πρωτοπορίας του Βερολίνου "Der Sturm". Την ίδια χρονιά, ο Κοκόσκα συμμετείχε σε μια ομαδική έκθεση στη γκαλερί του Paul Cassirer. Μετά την παραμονή του στο Βερολίνο, επέστρεψε στη Βιέννη, όπου συνέχισε τη διδακτική του δραστηριότητα. Εδώ άρχισε μια διάσημη και βασανιστική σχέση με την Άλμα Μάλερ, που σήμερα θεωρείται η μεγαλύτερη μούσα του 20ού αιώνα.Βιεννέζα, πανέξυπνη, αριστοκρατική, η Άλμα ήταν αντικείμενο λατρείας από όλους. Υποσχόμενη μουσικός, έγινε διάσημη για τις σχέσεις της με εξαιρετικούς άνδρες, όπως ο Κλιμτ, ο ίδιος ο Μάλερ και, μετά τον ίδιο τον Κοκόσκα, ο αρχιτέκτονας Βάλτερ Γκρόπιους και ο συγγραφέας Φραντς Βέρφελ.

Με το ξέσπασμα του πολέμου, ο Όσκαρ κατατάχθηκε εθελοντικά στο ιππικό, τραυματίστηκε σοβαρά στο κεφάλι και νοσηλεύτηκε σε νοσοκομείο της Βιέννης. Μετά την απαλλαγή του το 1916, ο Κοκόσκα ταξίδεψε στο Βερολίνο, όπου πραγματοποιήθηκε μεγάλη έκθεση των έργων του στη γκαλερί Der Sturm, και στη Δρέσδη, όπου δημιούργησε έναν νέο κύκλο φίλων, μεταξύ των οποίων συγγραφείς και ηθοποιοί.Το 1917 συμμετείχε μαζί με τον Μαξ Ερνστ και τον Καντίνσκι στην έκθεση Νταντά στη Ζυρίχη. Η περίοδος της Δρέσδης ήταν ιδιαίτερα παραγωγική: ο Κοκόσκα ζωγράφισε μεγάλο αριθμό πινάκων και πολλές ακουαρέλες.

Μεταξύ του 1923 και του 1933 πραγματοποίησε πολυάριθμα ταξίδια, τα οποία τον οδήγησαν σε όλη την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα τοπία κυριάρχησαν στο έργο του, αν και διαμορφώθηκαν επίσης αξιόλογες συνθέσεις μορφών και πορτρέτα. Το 1934 εγκαταστάθηκε στην Πράγα- εδώ ζωγράφισε πολυάριθμες απόψεις της πόλης, με αξιοσημείωτο αποτέλεσμα βάθους. Την επόμενη χρονιά εκτέλεσε τοπορτραίτο του προέδρου της Δημοκρατίας, του φιλοσόφου Μασάρικ, και γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του Όλντα Παλκόφσκα. Το 1937 έγινε τελικά μια μεγάλη έκθεση των έργων του στη Βιέννη, αλλά ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν προ των πυλών, όπως και η ναζιστική βαρβαρότητα, ενεργή ακόμη και μέσα στη χώρα του. Ο Κοκόσκα θεωρήθηκε "εκφυλισμένος καλλιτέχνης" από τους Ναζί, επειδή δεν συμμορφώθηκε με τοαισθητική που του επέβαλαν, αναζήτησε καταφύγιο το 1938 στη Μεγάλη Βρετανία, όπου απέκτησε την υπηκοότητα το 1947, ενώ στην πατρίδα του οι πίνακές του απομακρύνθηκαν από μουσεία και συλλογές.

Μετά τον πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Ελβετία, στις όχθες της λίμνης της Γενεύης, συνεχίζοντας να διδάσκει στη Διεθνή Θερινή Ακαδημία του Στρασβούργου και ασκώντας έντονο πολιτικό και πολιτιστικό διαφημιστικό έργο.

Το 1962, πραγματοποιήθηκε μεγάλη αναδρομική έκθεση στην Tate Gallery του Λονδίνου. Μεταξύ 1967 και 1968, εκτέλεσε έργα κατά της δικτατορίας των στρατηγών στην Ελλάδα και κατά της ρωσικής κατοχής της Τσεχοσλοβακίας. Την τελευταία δεκαετία της ζωής του, ο καλλιτέχνης συνέχισε να εργάζεται σκληρά. Το 1973, άνοιξε το αρχείο Oskar Kokoschka στη γενέτειρά του στο Pöchlarn. Ο καλλιτέχνης πέθανε στις 22 Δεκεμβρίου 1973.Φεβρουάριος 1980, σε ηλικία 94 ετών, σε νοσοκομείο του Μοντρέ, στην αγαπημένη του Ελβετία.