Βιογραφία - Δέσμευση, χιούμορ και οράματα

• Ο Samuele Bersani στη δεκαετία του 2000
• Samuele Bersani το 2010

Samuele Bersani Ήδη από παιδί ονειρευόταν να γίνει τραγουδοποιός, αλλά όχι από αυτούς τους βαρετούς που επαναλαμβάνονται κατά κόρον, ούτε ένας μελωδικός Ιταλός τραγουδοποιός. Γεννήθηκε στο Ρίμινι την 1η Οκτωβρίου 1970, γιος του Ραφαέλε (φλαουτίστας, πειραματιστής ή πιο απλά ένας Pink Floyd από την Cattolica) και της Γκλόρια, η οποία του μετέδωσε το πάθος για τον κινηματογράφο και την ποίηση. Το σπίτι στην Cattolica είναι ένα είδοςεργαστήριο ηχητικών εμπειριών, και ήδη από τα πρώτα του χρόνια ο Samuel ανέπτυξε ένα ισχυρό συναίσθημα για τη μουσική, αρχίζοντας να παίζει αυθόρμητα οποιοδήποτε όργανο έπεφτε στα χέρια του. Του αρέσει να τραγουδάει, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να μείνει ήσυχος. Εφευρίσκει ιστορίες, συνοδεύοντας τον εαυτό του -ας πούμε- στην κιθάρα ή αυτοσχεδιάζοντας κινήσεις στο πιάνο, τις οποίες εν αγνοία του καταγράφει σχεδόν πάντα ο πατέρας του.Αν υπάρχει μια μπλε περίοδος για τον ζωγράφο, γι' αυτόν γύρω στην ηλικία των 7/8 ήταν η λα ελάσσονα και η υπερβολική χρήση αυτής της αρμονίας απειλούσε να του αφήσει ένα μόνιμο μελαγχολικό σημάδι. Ευτυχώς γι' αυτόν, ανακάλυψε ένα βιβλιαράκι με όλες τις συγχορδίες (ακόμα και τις μείζονες...) και τότε δεν υπήρχαν πια φράχτες και έφυγε! Καθώς γινόταν παιδί, ίδρυσε και άφησε μια σειρά από reality groupsβγήκε μόνος του και συμμετείχε σε διάφορους διαγωνισμούς.

Το πραγματικό καλλιτεχνικό ντεμπούτο του Bersani χρονολογείται από το 1991. Ο Bersani έκανε το ντεμπούτο του με "πιάνο και φωνή" με το τραγούδι "Il Mostro", στο πλαίσιο της περιοδείας "Cambio" του Lucio Dalla. Πρόκειται για ένα υπνωτικό τραγούδι, για ένα τριχωτό, γιγάντιο, εξαπόδαρο τέρας που, κρυμμένο σε ένα είδος παγκόσμιας αυλής, περιβάλλεται από την περιέργεια των δίποδων τεράτων και στη συνέχεια σκοτώνεται στο όνομα της διαφορετικότητας του. Τα πέντε λεπτά του "IlΤο "τέρας" στην περιοδεία του Dalla έγινε μια σταθερά, γιατί κάθε βράδυ που ο Samuele τραγουδούσε τις πρώτες νότες ως ένας τελείως άγνωστος, αμέσως δημιουργήθηκε μια μαγεία με το κοινό, και σε περισσότερες από εξήντα συναυλίες σε πλατείες και αρένες, πολλοί άνθρωποι τον γνώριζαν ήδη.

Μετακόμισε στην Μπολόνια και το 1992 κυκλοφόρησε το πρώτο του άλμπουμ, "C'hanno preso tutto", το οποίο προλογίστηκε από ένα τραγούδι Polaroid, το "Chicco e Spillo", το οποίο έγινε "ραδιοφωνική υπόθεση" μέσα σε λίγες εβδομάδες, ένα πολύ επιτυχημένο βίντεο και μια λατρεία οπαδών. Το 1994, έγραψε τους στίχους του "Crazy Boy" για τη Fiorella Mannoia και το 1995 κυκλοφόρησε το "Freak", (ένα ημι-σοβαρό πορτρέτο μιας νεο-χίπικης γενιάςWith the cash machine, βίντεο γυρισμένο από τον Alex Infascelli στην Ινδία). Πάνω από 130.000 αντίτυπα πουλήθηκαν, 56 συνεχόμενες εβδομάδες στο top 100 των charts FIMI/Nielsen. Εκτός από το ομώνυμο κομμάτι, το άλμπουμ περιέχει επιτυχίες όπως τα "Spaccacuore", "Cado giù" και "Cosa vuoi da me", μια διασκευή των Waterboys (ένα από τα αγαπημένα του συγκροτήματα).

Samuele Bersani

Το καλοκαίρι του 1997, το αστραπιαίο ξεκίνημα του single "Coccodrilli" άνοιξε το δρόμο για το τρίτο CD, το οποίο είχε τον απλό τίτλο Samuele Bersani και περιείχε αυτό που για πολλούς είναι ένα αριστούργημα, το "Giudizi Universali", ένα συγκινητικό υπαρξιακό πορτρέτο που κέρδισε το 1998 το βραβείο Lunezia ως καλύτερο λογοτεχνικό κείμενο (πρόεδρος της κριτικής επιτροπής ήταν η συγγραφέας Fernanda Pivano).

Τον Οκτώβριο του 1998, υπό την επίβλεψη του David Rodhes (ιστορικού συνεργάτη του Peter Gabriel), ο Bersani ηχογράφησε το τραγούδι "Siamo gatti" (Είμαστε γάτες), το τραγούδι για το soundtrack του καρτούν "La gabbianella e il gatto", σε σκηνοθεσία του Enzo D'Alò και βασισμένο στο βιβλίο του Luìs Sépulveda. Την ίδια χρονιά, έγραψε τους στίχους του "Isola" για την Ornella Vanoni, σε μουσική του Ryuchi Sakamoto.

Ο Samuele Bersani στη δεκαετία του 2000

Με το έτος 2000 έρχεται επίσης η πρώτο φεστιβάλ Sanremo Το τραγούδι που παρουσιάζει, το "Replay", σηματοδοτεί την επιστροφή του στη μουσική σκηνή μετά από τρία χρόνια σιωπής και προσφέρει μια συναρπαστική πρόγευση του νέου του άλμπουμ: σε ενορχήστρωση και παραγωγή μαζί με τον Beppe D'Onghia, εδώ είναι το "L'Oroscopo Speciale". Στο Sanremo, το "Replay" κέρδισε το βραβείο των κριτικών. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, άρχισε να συνθέτει το soundtrack για την ταινία του Aldo Giovanni e Giacomoμε τίτλο "Chiedimi se sono felice" (Ρώτα με αν είμαι ευτυχισμένος), το οποίο αποδείχθηκε το πιο αγαπημένο της σεζόν. Η γραφή του έγινε δισκογραφική επιτυχία, και τον Οκτώβριο, ενώ το "Il pescatore di asterischi" του ήταν ακόμα σε υψηλή εναλλαγή σε όλους τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, έλαβε το Targa Tenco για το "L'Oroscopo Speciale", που αναγνωρίστηκε ως το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς.

Samuele Bersani

Το 2002 συμμετείχε στο άλμπουμ "Veleno" της Mina, γράφοντας γι' αυτήν ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι με τίτλο "In percentuale", ενώ στο τέλος του έτους κυκλοφόρησε την πρώτη του συλλογή "Che vita! The best of Samuele Bersani", ένα "best of" που ανέβηκε αμέσως στην κορυφή των charts, περιλαμβάνοντας 18 επιτυχίες, μεταξύ των οποίων τρία ακυκλοφόρητα τραγούδια: "Milingo" (με την Paola Cortellesi ως Maria Sung), "Le mie parole" (γραμμένο από τον Pacifico)και το ομώνυμο 'Che vita!' (στο οποίο συμμετέχει ο Roy Paci στα πνευστά).

Μετά από ένα πολύ μακρύ ερευνητικό έργο, που μοιράστηκε με τον παραγωγό Ρομπέρτο Γκουαρίνο, κυκλοφόρησε το 2003 τον έκτο δίσκο του: "Caramella Smog", που σηματοδότησε ένα ακόμη βήμα μπροστά στον οραματικό λυρισμό του και τον οδήγησε να κερδίσει δύο πλακέτες Tenco (καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς και καλύτερο τραγούδι με το "Cattiva"). Το τελευταίο είναι ένα τραγούδι που ανατρέπει την τάση των ΜΜΕ ναπροβάλλοντας το έγκλημα και τα τρέχοντα γεγονότα.

Το άλμπουμ, το οποίο είναι επίσης πολύ εκλεπτυσμένο από μουσική άποψη, περιλαμβάνει σημαντικές συνεργασίες με τον Fausto Mesolella των Avion Travel, τους Zenima, Ferruccio Spinetti, Cesare Picco, Rocco Tanica, Fabio Concato και Sergio Cammariere. Και το 2004, ακριβώς για το άλμπουμ του Cammariere με τίτλο "Sul sentiero", ο Samuele έγραψε τους στίχους του "Ferragosto". "L'Aldiquà", που κυκλοφόρησε στις 19 του μηνός.Τον Μάιο του 2006 και μετά από λίγες μόνο εβδομάδες που είχε ήδη βραβευτεί με Disco D'Oro είχε προηγηθεί το στιγμιαίο τραγούδι "Lo scrutatore non votante", (το πορτραίτο εκείνων που στη ζωή τους δεν είναι ικανοί να είναι συνεπείς), το οποίο αποτελεί το πρώτο παράδειγμα στην Ιταλία ενός τραγουδιού που βγήκε αυθόρμητα και μπήκε αμέσως στο i-Tunes, με αποτέλεσμα να βρεθεί αμέσως στην κορυφή των download charts μέσω του διαδικτύου και των playlists τωνvideclip με μια ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους που δεν είναι άλλη από τον διεθνούς φήμης Ολλανδό σύγχρονο καλλιτέχνη Dadara, ο οποίος επινόησε και τον πίνακα που βρίσκεται στο εξώφυλλο του άλμπουμ για λογαριασμό του.

Ξεκινώντας το CD, (που έγινε στην πόλη του, την Cattolica, μαζί με τον Roberto Guarino και τον Tony Pujia) είναι η γλυκύτητα του "Lascia stare", αυτής της μεγάλης ερωτικής μπαλάντας με τίτλο "Una delirante poesia", και το "Occhiali rotti", ένα ειρηνιστικό τραγούδι αφιερωμένο στον δημοσιογράφο Enzo Baldoni.

Ένας άλλος βασικός πυλώνας του CD είναι το "Sicuro Precariato", η ιστορία ενός αναπληρωτή δασκάλου που όχι μόνο δεν έχει σταθερή δουλειά αλλά ούτε βεβαιότητες στην προσωπική του ζωή και παραμένει αιώνια υπό επιτήρηση. Στο "L'Aldiquà" συνεχίζεται η συνεργασία με τον Pacifico (δημιουργό της μουσικής για το "Maciste") και με το "Come due somari" εγκαινιάζεται η συνεργασία με έναν από τους πιο ταλαντούχους και πρωτότυπους Ιταλούς κιθαρίστες, τον Armando Corsi.

Samuel με Pacifico

Στις 21 Ιουλίου 2007, ο Σαμουέλε Μπερσάνι τιμήθηκε με το βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας για το τραγούδι "Occhiali rotti", ως το καλύτερο τραγούδι σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η δισκογραφική παραγωγή του Σαμουέλε εναλλάσσεται μεταξύ περιόδων φαινομενικού σκοταδιού, επειδή " για να γράψει κανείς πρέπει να ζήσει "Διασκεδάζοντας υποστηρίζει ότι τα τελευταία χρόνια έχει κάνει ρεκόρ απουσίας από την τηλεόραση, εν μέρει επειδή δεν του αρέσει να εμφανίζεται, εν μέρει επειδή λέει ότι δεν ταιριάζει με την τηλεοπτική εποχή. Η πραγματική του διάσταση τα τελευταία χρόνια είναι αυτή των συναυλιών, όπου μεταξύ θεάτρων, κλαμπ και διάσημων πλατειών έχει χτίσει μια εξαιρετική σχέση ενσυναίσθησης με το κοινό. Το να τον ακούς να τραγουδάει ζωντανά, το να τον ακούς ναβγαίνει αυθόρμητα με όλο το χιούμορ που διαθέτει, είναι μια πολύτιμη ευκαιρία να κατανοήσουμε όχι μόνο τον τραγουδοποιό αλλά και το πρόσωπο που έχουμε μπροστά μας.

Στις αρχές Οκτωβρίου 2009, κυκλοφόρησε ένα νέο άλμπουμ με τίτλο "Manifesto abusivo", ενώ το καλοκαίρι είχε προηγηθεί το single "Ferragosto".

Samuele Bersani το 2010

Το 2010, συμμετείχε στη συναυλία της Πρωτομαγιάς στη Ρώμη- τον Σεπτέμβριο εμφανίστηκε στη σκηνή του μουσικού φεστιβάλ Woodstock 5 αστέρια οργανώθηκε στην Τσεζένα από τον Μπέπε Γκρίλο.

Το 2012 συμμετείχε στο φεστιβάλ του Σανρέμο με το τραγούδι "Un pallone", κερδίζοντας το βραβείο κριτικών Mia Martini. Στην τρίτη βραδιά του φεστιβάλ τραγουδιού, αφιερωμένη στα ιταλικά τραγούδια που έγιναν διάσημα σε όλο τον κόσμο, ερμήνευσε μια ειδική εκδοχή του "Romagna mia" με τον Σέρβο καλλιτέχνη Goran Bregovic. Κυκλοφόρησε το άλμπουμ του "Psyco - 20 anni di canzoni", μια συλλογή από προηγούμενα τραγούδια μετην προσθήκη δύο ακυκλοφόρητων κομματιών, συμπεριλαμβανομένου αυτού που παρουσιάστηκε στο φεστιβάλ.

Στις 25 Ιουνίου 2012, συμμετείχε στην πρωτοβουλία αλληλεγγύης Concerto per l'Emilia (Συναυλία για την Αιμιλία), που διοργανώθηκε στο στάδιο Dall'Ara της Μπολόνια για τη συγκέντρωση χρημάτων για τους πληθυσμούς που επλήγησαν από τους σεισμούς της 20ής και 29ης Μαΐου 2012.

Την επόμενη χρονιά, τον Σεπτέμβριο του 2013, κυκλοφόρησε ένα νέο άλμπουμ: Nuvola numero nove. Για να περιμένει κανείς μια νέα δουλειά, πρέπει να περιμένει μέχρι τις 10 Απριλίου 2015, όταν κυκλοφόρησε το single "Le storie che non conosci" για φιλανθρωπικό σκοπό, σε σύνθεση και ερμηνεία του Samuele Bersani μαζί με τον Pacifico και εμπλουτισμένο στο τέλος με μια cameo του Francesco Guccini.

Το 2016, κυκλοφόρησε το πρώτο του live άλμπουμ: "La fortuna che abbiamo". Το 2017, συμμετείχε στη δεύτερη σεζόν του τηλεοπτικού δράματος της Rai Οτιδήποτε μπορεί να συμβεί παίζοντας τον εαυτό του.

Ο Samuele Bersani επιστρέφει με ένα νέο άλμπουμ, με τίτλο "Samuel Cinema το 2020: ένα έργο που, όπως ο ίδιος το ορίζει, αντιπροσωπεύει την αναγέννηση μετά το τέλος μιας ερωτικής σχέσης .