Biografie - Toewijding, humor en visies

• Samuele Bersani in de jaren 2000
• Samuele Bersani in 2010

Samuele Bersani Als kind droomde hij er al van om een singer-songwriter te worden, maar niet zo'n saaie singer-songwriter die in koekjes wordt herhaald, en ook niet een melodieuze Italiaanse singer-songwriter. Hij werd op 1 oktober 1970 geboren in Rimini als zoon van Raffaele (een fluitist, een experimentator of beter gezegd een Pink Floyd uit Cattolica) en Gloria, die hem een passie voor film en poëzie doorgaf. Het huis in Cattolica is een soort vanlaboratorium van geluidservaringen, en al in zijn jonge jaren ontwikkelde Samuel een sterk gevoel voor muziek en begon hij spontaan elk instrument te bespelen dat hij te pakken kon krijgen. Hij houdt van zingen. Eigenlijk kan hij niet zwijgen. Hij verzint verhalen, zichzelf begeleidend - bij wijze van spreken - op de gitaar of improviserende bewegingen op de piano, die buiten zijn medeweten bijna altijd door zijn vader worden opgenomen.Als er een blauwe periode is voor de schilder, dan was dat voor hem rond de leeftijd van 7/8 jaar de A-mineur, en het overmatige gebruik van die harmonie dreigde hem een permanent melancholisch stempel op te drukken. Gelukkig voor hem ontdekte hij een boekje met alle akkoorden (zelfs de majeur...) en toen waren er geen hekken meer en daar ging hij! Toen hij een jongen werd, richtte hij een reeks realiteitsgroepen op en verliet die weerHij ging alleen op pad en nam deel aan een aantal wedstrijden.

Bersani's echte artistieke debuut dateert uit 1991. Bersani maakte zijn 'piano en stem'-debuut met het nummer 'Il Mostro', als onderdeel van Lucio Dalla's 'Cambio'-tournee. Het is een hypnotiserend nummer over een harig, reusachtig, zespotig monster dat zich verschanst in een soort mondiale binnenplaats, omringd wordt door de nieuwsgierigheid van tweebenige monsters en vervolgens gedood wordt in naam van zijn diversiteit. De vijf minuten van 'IlHet 'monster' in Dalla's tournee werd een constante, want elke avond dat Samuele als volslagen onbekende de eerste noten zong, ontstond er meteen een magie bij het publiek en tijdens meer dan zestig concerten op pleinen en in arena's kenden veel mensen hem al.

Hij verhuisde naar Bologna en bracht in 1992 zijn eerste album uit, 'C'hanno preso tutto', geïntroduceerd door een Polaroid-nummer, 'Chicco e Spillo', dat binnen een paar weken een 'radiokoffer' werd, een zeer succesvolle video en een cult following. In 1994 schreef hij de tekst van 'Crazy Boy' voor Fiorella Mannoia en in 1995 bracht hij 'Freak' uit, (een semi-serieus portret van een neo-hippiegeneratie).Met de pinautomaat, video opgenomen door Alex Infascelli in India). Meer dan 130.000 exemplaren verkocht, 56 opeenvolgende weken in de top 100 van de FIMI/Nielsen charts. Naast het titelnummer bevat het album hits als 'Spaccacuore', 'Cado giù' en 'Cosa vuoi da me', een cover van de Waterboys (een van zijn favoriete bands).

Samuele Bersani

In de zomer van 1997 maakte de bliksemstart van de single 'Coccodrilli' de weg vrij voor de derde cd, die simpelweg Samuele Bersani heette en een voor velen meesterwerk bevatte, 'Giudizi Universali', een ontroerend existentieel portret dat in 1998 de Lunezia-prijs won als beste literaire tekst (de jury werd voorgezeten door de schrijfster Fernanda Pivano).

In oktober 1998 nam Bersani, onder toezicht van David Rodhes (de historische medewerker van Peter Gabriel), het nummer 'Siamo gatti' (Wij zijn katten) op, het themanummer voor de soundtrack van de tekenfilm 'La gabbianella e il gatto', geregisseerd door Enzo D'Alò en gebaseerd op het boek van Luìs Sépulveda. Datzelfde jaar schreef hij de tekst van 'Isola' voor Ornella Vanoni, op muziek van Ryuchi Sakamoto.

Samuele Bersani in de jaren 2000

Met het jaar 2000 komt ook het eerste festival van Sanremo Het nummer dat hij introduceert, 'Replay', markeert zijn terugkeer naar de muziekscene na drie jaar stilte en biedt een spannende vooruitblik op zijn nieuwe album: gearrangeerd en geproduceerd samen met Beppe D'Onghia, hier is 'L'Oroscopo Speciale'. In Sanremo won 'Replay' de prijs van de critici. In september van hetzelfde jaar begon hij met het componeren van de soundtrack voor de film Aldo Giovanni e GiacomoChiedimi se sono felice' (Vraag me of ik gelukkig ben), dat het meest geliefde van het seizoen bleek te zijn. Zijn schrijven werd een opnamesucces en in oktober, terwijl zijn 'Il pescatore di asterischi' nog op alle radiostations werd gedraaid, ontving hij de Targa Tenco voor 'L'Oroscopo Speciale', erkend als Beste Album van het Jaar.

Samuele Bersani

In 2002 leverde hij een bijdrage aan het album 'Veleno' van Mina en schreef hij een onuitgebracht nummer voor haar getiteld 'In percentuale', en aan het eind van het jaar bracht hij zijn eerste bundel 'Che vita! The best of Samuele Bersani' uit, een 'best of' die onmiddellijk naar de top van de hitlijsten sprong met 18 hits, waaronder drie onuitgebrachte nummers: 'Milingo' (met Paola Cortellesi als Maria Sung), 'Le mie parole' (geschreven door Pacifico)en het gelijknamige 'Che vita!' (met Roy Paci op blaasinstrumenten).

Na een zeer lang onderzoeksproject, dat hij deelde met producer Roberto Guarino, publiceerde hij in 2003 zijn zesde plaat: 'Caramella Smog', die een nieuwe stap voorwaarts betekende in zijn visionaire lyriek en hem twee Tenco-plaquettes opleverde (beste album van het jaar en beste liedje met 'Cattiva'). Dit laatste is een liedje dat de neiging van de media om de aandacht van het publiek af te leiden, ombuigt.over misdaad en actuele gebeurtenissen.

Het album, dat muzikaal gezien ook zeer verfijnd is, bevat belangrijke samenwerkingen met Fausto Mesolella van Avion Travel, Zenima, Ferruccio Spinetti, Cesare Picco, Rocco Tanica, Fabio Concato en Sergio Cammariere. En in 2004 schreef Samuele, juist voor Cammariere's album getiteld 'Sul sentiero', de tekst van 'Ferragosto'. 'L'Aldiquà', uitgebracht op 19 november 2004, is een van de meest populaire albums van Samuele.Mei 2006 en al na een paar weken bekroond met een Disco D'Oro werd voorafgegaan door het instant nummer 'Lo scrutatore non votante', (het portret van degenen die in het leven niet in staat zijn consequent te zijn), wat het eerste voorbeeld in Italië is van een nummer dat uitkwam op het moment dat het werd uitgebracht en onmiddellijk op i-Tunes werd gezet, met als resultaat dat het onmiddellijk de download charts aanvoerde via het internet en de afspeellijsten van devideoclip met een korte animatiefilm gemaakt door niemand minder dan de internationaal bekende Nederlandse hedendaagse kunstenaar Dadara, die ook het schilderij op de albumhoes voor hem bedacht.

De CD, (gemaakt in zijn stad Cattolica samen met Roberto Guarino en Tony Pujia) opent met de zoetheid van 'Lascia stare', die grote liefdesballade getiteld 'Una delirante poesia', en 'Occhiali rotti', een pacifistisch lied opgedragen aan journalist Enzo Baldoni.

Een andere pijler van de cd is 'Sicuro Precariato', het verhaal van een invaldocent die niet alleen geen vaste baan heeft maar ook geen zekerheden in zijn privéleven en eeuwig op proef blijft. In 'L'Aldiquà' wordt de samenwerking met Pacifico (auteur van de muziek voor 'Maciste') voortgezet en met 'Come due somari' wordt de samenwerking met een van de meest getalenteerde en originele Italiaanse gitaristen, Armando Corsi, ingeluid.

Samuel met Pacifico

Op 21 juli 2007 kreeg Samuele Bersani de prijs van Amnesty International voor het lied 'Occhiali rotti', als beste lied over mensenrechten. Samuele's plaatproductie wordt afgewisseld met perioden van schijnbare duisternis, want " om te schrijven moet je leven "Hij beweert geamuseerd dat hij de laatste jaren een record afwezigheid van televisie heeft, deels omdat hij niet graag optreedt, deels omdat hij zegt dat hij niet in de televisietijd past. Zijn ware dimensie is de laatste jaren die van de concerten geworden, waar hij tussen theaters, clubs en prestigieuze pleinen een buitengewone relatie van empathie met het publiek heeft opgebouwd. Hem live horen zingen, hem horenspontaan naar buiten komt met alle humor die hij heeft, is het een waardevolle kans om niet alleen de liedjesschrijver te begrijpen, maar ook de persoon die voor ons staat.

Begin oktober 2009 bracht hij een nieuw album uit getiteld 'Manifesto abusivo', in de zomer voorafgegaan door de single 'Ferragosto'.

Samuele Bersani in 2010

In 2010 nam hij deel aan het May Day Concert in Rome; in september stond hij op het podium van het muziekfestival Woodstock 5 Sterren georganiseerd in Cesena door Beppe Grillo.

In 2012 nam hij deel aan het Sanremo Festival met het lied 'Un pallone', waarmee hij de Mia Martini Critics' Prize won. Op de derde avond van het songfestival, gewijd aan Italiaanse liedjes die wereldberoemd zijn geworden, bracht hij een speciale versie van 'Romagna mia' met de Servische artiest Goran Bregovic. Zijn album 'Psyco - 20 anni di canzoni' werd uitgebracht, een verzameling van eerdere liedjes metde toevoeging van twee onuitgebrachte tracks, waaronder de track die op het festival werd gepresenteerd.

Op 25 juni 2012 nam hij deel aan het solidariteitsinitiatief Concerto per l'Emilia (Concert voor Emilia), dat werd georganiseerd in het Dall'Ara-stadion in Bologna om geld in te zamelen voor de bevolking die was getroffen door de aardbevingen van 20 en 29 mei 2012.

Het jaar daarop, in september 2013, werd een nieuw album uitgebracht: Nuvola numero nove. Om te wachten op een nieuw werk, moet men wachten tot 10 april 2015, toen de single 'Le storie che non conosci' werd uitgebracht voor het goede doel, gecomponeerd en uitgevoerd door Samuele Bersani samen met Pacifico en aan het einde verrijkt met een cameo van Francesco Guccini.

In 2016 kwam zijn eerste live-album uit: 'La fortuna che abbiamo'. In 2017 deed hij mee aan het tweede seizoen van het Rai-televisiedrama Alles kan gebeuren die zichzelf speelt.

Samuele Bersani keert terug met een nieuw album, getiteld "Samuel Cinema in 2020: een werk dat, zoals hij het omschrijft, de Wedergeboorte na het einde van een liefdesrelatie .