Βιογραφία - Αγάπη για την πατρίδα

Ο Salvatore Ferro - γνωστός ως Turi - γεννήθηκε στην Κατάνια τις τελευταίες ημέρες του Δεκεμβρίου του 1920, ωστόσο η ακριβής ημερομηνία είναι άγνωστη: λόγω λάθους στο δημοτικό ληξιαρχείο, η γέννησή του καταγράφηκε στις 21 Ιανουαρίου 1921.

Από παιδί ακολούθησε τα βήματα του πατέρα του, ερασιτέχνη ηθοποιού, και αφού έπαιξε σε διάφορα σαλεσιανά θέατρα ερμηνεύοντας συγγραφείς όπως ο Giovanni Verga και πολλοί άλλοι Σικελοί συγγραφείς, έκανε το ντεμπούτο του στον θεατρικό θίασο "Brigata D'Arte Di Catania". Στα νιάτα του ακολούθησε τη συμβουλή του πατέρα του, ο οποίος του πρότεινε να συνεχίσει να είναι ηθοποιός αλλά και να εμβαθύνει στις σπουδές του,προκειμένου να έχει μια ασφαλή θέση εργασίας για το μέλλον.

Μετά από λίγα χρόνια απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών, αλλά το πάθος και η θέρμη του για την υποκριτική ήταν πολύ έντονα, οπότε αποφάσισε να συνεχίσει σε αυτόν τον δρόμο.

Ο Turi Ferro άρχισε να εμφανίζεται στις πρώτες του επαγγελματικές θεατρικές παραστάσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1940 (το 1948 για την ακρίβεια), μαζί με τη σύζυγό του Ide Carrara- μαζί έπαιζαν στην "Compagnia Rosso Di San Secondo Roma".

Στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ήταν έντονα αφοσιωμένος καλλιτεχνικά, ερμηνεύοντας τα έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο (βραβευμένος με Νόμπελ το 1934). Ο Turi Ferro θέλησε να συνεχίσει τη μεγάλη θεατρική παράδοση της Σικελίας, φέρνοντας στη σκηνή στο ρόλο του μάγου Κοτρόνε, το έργο "I Giganti Della Montagna", γνωστό ως το "μεγάλο ημιτελές" του Λουίτζι Πιραντέλλο, που ανέβασε ο Giorgio Strehler.Ο τρόπος υποκριτικής του Turi Ferro ακολουθεί τον τρόπο υποκριτικής του μεγάλου δασκάλου. Στην πραγματικότητα, κάθε φορά που ο Turi Ferro ερμηνεύει ένα μεγάλο έργο του Pirandello, καταφέρνει να μεταφέρει και να αναπαραστήσει επί σκηνής τα μεγάλα μυθιστορήματά του, βυθίζοντας τον εαυτό του στην αδυναμία του ανθρώπου να ταυτιστεί με την ίδια του την προσωπικότητα, στο δράμα της αναζήτησης μιας αλήθειας πέρα από τις συμβάσεις ή τα φαινόμενα.

Το 1957, δημιούργησε με τη σύζυγό του το "L'Ente Teatrale Sicilia", καταφέρνοντας να συγκεντρώσει τους καλύτερους ηθοποιούς του περιφερειακού θεάτρου, όπως ο Michele Abruzzo, η Rosina Anselmi και ο Umberto Spadaro. Δεν κατάφερε να εμπλέξει τον σπουδαίο Salvo Randone, έναν ντροπαλό και λιγομίλητο ηθοποιό που είχε παίξει έργα του Pirandello πριν από αυτόν και ο οποίος μάλλον δεν ήθελε να τον υποσκελίσει.

Ο Turi Ferro δημιούργησε την "La Compagnia Stabile del Teatro Di Catania" με τους άλλους ηθοποιούς και ανέβασε τα έργα "Il Fu Mattia Pascal", "Liolia", "Uno Nessuno Centomila", "Questa Sera si Recita a Soggetto", "Come Tu mi vuoi", "Pensaci Giacomino", "Cosi è (Se Vi Pare)", "Sei Personaggi In Cerca D'Autore" και πολλά διηγήματα που έγραψε ο Pirandello, τα οποία αργότερα συγκεντρώθηκαν υπό τον τίτλο"Novelle per un anno".

Ως αληθινός χαμαιλέων ηθοποιός, είναι επίσης σε θέση να παίξει σε έργα που δεν έχουν τις ρίζες τους στη γενέτειρά του, τη Σικελία: το 1965, ο σκηνοθέτης Luigi Squarzina τον κάλεσε να παίξει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο με τίτλο "La Grande Speranza", γραμμένο από τον Rietman.

Ο Turi Ferro, από αγάπη για την πατρίδα του και τη σικελικότητα του, αφού ανέβασε τα μεγάλα έργα του Πιραντέλλο, συνεχίζει με έναν άλλο μεγάλο Ιταλό θεατρικό συγγραφέα και παραμυθά, τον Λεονάρντο Σιάσια. Φέρνει όλα τα έργα του "όπως Gli Zii Di Sicilia", "Candido", "La Corda Pazza", "Le Parrocchie Di Regalpetra", "Nero Su Nero", "Il Giorno Della Civetta", "Il Contesto", "Porte Aperte", "Todo Modo" καιάλλα διάσημα μυθιστορήματα αυτού του μεγάλου συγγραφέα.

Ολοένα και πιο αφοσιωμένος, αναπαριστά επί σκηνής τις ιστορίες του συγγραφέα Giovanni Verga: "I Malavoglia", "Mastro Don Gesualdo", "Novelle Rusticane", απεικονίζοντας με βαθιά συμμετοχή το υπαρξιακό δράμα των ηρώων, θυμάτων μιας μοίρας που ούτε η πιο επίμονη θέληση δεν είναι σε θέση να αλλάξει.

Μετέφερε επίσης μυθιστορήματα του Vitaliano Brancati σε θεατρική εκδοχή, με τους πιο αντιπροσωπευτικούς τίτλους όπως "Don Giovanni In Sicilia", "Il Bell'Antonio" και "La Governante". Άλλοι συγγραφείς των οποίων τα έργα παρουσίασε είναι ο Martoglio και ο Andrea Camilleri.

Ο Turi Ferro είναι ένας από τους λίγους θεατρικούς ηθοποιούς, που σκηνοθετείται επί σκηνής σε μια παράσταση με τίτλο "Καραμπινιέροι" από τον μεγάλο σκηνοθέτη Ρομπέρτο Ροσελίνι, στο Φεστιβάλ του Σπολέτο. Άλλες παραστάσεις περιλαμβάνουν το "Il Sindaco Di Rione Sanità" του Eduardo De Filippo, όπου πραγματοποιεί μια "ιστορική μεταφορά στον καλλιτεχνικό χώρο", που τον μεταφέρει από τη Νάπολη της Καμόραστη μαφία της Κατάνια, χάρη στη σικελική προφορά του.

Υπάρχουν, ωστόσο, ελάχιστες ταινίες στη μεγάλη οθόνη στις οποίες συμμετείχε- από τις πιο γνωστές είναι το δραματικό έργο του 1961, στο πλευρό του Τζιαν Μαρία Βολόντε, με τίτλο "Un Uomo da Bruciare", σε σκηνοθεσία των Πάολο και Βιτόριο Ταβιάνι. Το 1965 εμφανίστηκε ως ηθοποιός χαρακτήρων, δίπλα σε κινηματογραφικούς ηθοποιούς (και άλλους) όπως οι Ούγκο Τογκνάτσι, Ζαν-Κλοντ Μπριαλί, Στεφανία Σαντρέλι και Νίνο Μανφρέντι, στην ταινίαδραματική ταινία "Io La Conoscevo Bene", σε σκηνοθεσία Antonio Pietrangeli.

Το 1979, εμφανίστηκε στο πλευρό του Michele Placido στο μεγάλου μήκους δράμα με τίτλο "Ernesto", σε σκηνοθεσία του Salvatore Samperi- το 1981, έπαιξε ένα cameo μαζί με άλλους ταλαντούχους ηθοποιούς, όπως οι Vittorio Gassman, Paolo Villaggio και Laura Antonelli, στην κωμωδία με τίτλο "Il Turno", σε σκηνοθεσία του Tonino Cervi (γιου του αείμνηστου, μεγάλου Gino Cervi).

Στην τηλεόραση (στα μέσα της δεκαετίας του 1960), ο Turi Ferro σημείωσε μεγαλύτερη επιτυχία, μεταφέροντας στην οθόνη μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, όπως τα "Mastro Don Gesualdo", "I Malavoglia" και "Il Segreto Di Luca", το τελευταίο βασισμένο στο μυθιστόρημα του Ignazio Silone.

Εκτός από μερικές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές διακοπές, συνέχισε να παίζει μέχρι την αλλαγή του 2000 σε μεγάλα θεατρικά έργα, τα οποία αφηγούνταν τη Σικελία του με διαφορετικούς τρόπους.

Ο Turi Ferro απεβίωσε στις 11 Μαΐου 2001 στη γενέτειρά του σε ηλικία 80 ετών.

Επρόκειτο να υποδυθεί τον Τζεπέτο στην ταινία "Πινόκιο" του Ρομπέρτο Μπενινί, ο οποίος μετά το θάνατό του τον θυμήθηκε με τα εξής λόγια: Ειλικρινής, τραγικός, ταπεινός και ψηλός. Ήταν ο Τζεπέτο των ονείρων μου. Θα συνεχίσω να τον ονειρεύομαι. Ήταν ένας ηθοποιός με στρατοσφαιρική ομορφιά. Το πρόσωπό του μπορούσε να κατοικήσει με την ίδια δύναμη σε πραγματικά τοπία και σε παραμυθένια μέρη. Είχαμε συναντηθεί για να ξεκινήσουμε μαζί ένα ταξίδι στο πιο όμορφο παραμύθι του κόσμου. "