Biografie - Liefde voor het vaderland

Salvatore Ferro - bekend als Turi - werd geboren in Catania tijdens de laatste dagen van december 1920, maar de exacte datum is onbekend: door een fout bij de gemeentelijke burgerlijke stand werd zijn geboorte geregistreerd op 21 januari 1921.

Als kind trad hij in de voetsporen van zijn vader, een amateuracteur, en nadat hij in verschillende Salesiaanse theaters had opgetreden en auteurs als Giovanni Verga en vele andere Siciliaanse schrijvers had vertolkt, maakte hij zijn debuut in het theatergezelschap 'Brigata D'Arte Di Catania'. In zijn jeugd volgde hij het advies van zijn vader op, die hem voorstelde om theateracteur te blijven maar ook zijn studie te verdiepen,om een zekere baan voor de toekomst te hebben.

Na een paar jaar behaalde hij een masterdiploma, maar zijn passie en hartstocht voor toneelspelen waren erg sterk, dus besloot hij op dat pad verder te gaan.

Turi Ferro begon zijn eerste professionele theateroptredens eind jaren 1940 (in 1948 om precies te zijn), samen met zijn vrouw Ide Carrara; samen traden ze op in de 'Compagnia Rosso Di San Secondo Roma'.

Aan het begin van de jaren 1950 was hij sterk artistiek geëngageerd en interpreteerde hij het werk van Luigi Pirandello (Nobelprijswinnaar in 1934). Turi Ferro wilde de grote Siciliaanse theatertraditie voortzetten en bracht in de rol van de tovenaar Cotrone 'I Giganti Della Montagna' op de planken, een werk dat bekend staat als het 'grote onvoltooide' van Luigi Pirandello, en dat werd opgevoerd door Giorgio Strehler.Turi Ferro's manier van acteren lijkt op die van de grote meester. Telkens wanneer Turi Ferro een groot werk van Pirandello vertolkt, slaagt hij erin zijn grote romans op het toneel te brengen en te verbeelden, waarbij hij zich onderdompelt in het onvermogen van de mens om zich met zijn eigen persoonlijkheid te identificeren, in het drama van de zoektocht naar een waarheid die verder gaat dan conventies of schijn.

In 1957 richtte hij samen met zijn vrouw 'L'Ente Teatrale Sicilia' op en slaagde erin om de beste acteurs van het regionale theater bij elkaar te brengen, zoals Michele Abruzzo, Rosina Anselmi en Umberto Spadaro. Hij slaagde er niet in om de grote Salvo Randone erbij te betrekken, een verlegen en zwijgzame acteur die eerder stukken van Pirandello had opgevoerd en die waarschijnlijk niet wilde worden overtroefd.

Turi Ferro richtte met de andere acteurs 'La Compagnia Stabile del Teatro Di Catania' op en ensceneerde 'Il Fu Mattia Pascal', 'Liolia', 'Uno Nessuno Centomila', 'Questa Sera si Recita a Soggetto', 'Come Tu mi vuoi', 'Pensaci Giacomino', 'Cosi è (Se Vi Pare)', 'Sei Personaggi In Cerca D'Autore', en talrijke korte verhalen die Pirandello schreef en die later werden gebundeld onder de titel"Novelle per un anno".

Als een echte kameleonacteur is hij ook in staat om te acteren in toneelstukken die niet geworteld zijn in zijn geboortestreek Sicilië: in 1965 werd hij door regisseur Luigi Squarzina gevraagd om de hoofdrol te spelen in het toneelstuk 'La Grande Speranza', geschreven door Rietman.

Uit liefde voor zijn vaderland en zijn Siciliaanse afkomst gaat Turi Ferro, na de grote werken van Pirandello te hebben opgevoerd, verder met een andere grote Italiaanse toneelschrijver en verhalenverteller, Leonardo Sciascia. Hij brengt al zijn werken 'zoals Gli Zii Di Sicilia', 'Candido', 'La Corda Pazza', 'Le Parrocchie Di Regalpetra', 'Nero Su Nero', 'Il Giorno Della Civetta', 'Il Contesto', 'Porte Aperte', 'Todo Modo' en 'La Pazza'.andere beroemde romans van deze grote schrijver.

Steeds geëngageerder speelt hij op het toneel de verhalen na van de schrijver Giovanni Verga: "I Malavoglia", "Mastro Don Gesualdo", "Novelle Rusticane", waarbij hij met diepe betrokkenheid het existentiële drama van de helden uitbeeldt, slachtoffers van een lot dat zelfs de meest vasthoudende wil niet kan veranderen.

Hij zette ook de romans van Vitaliano Brancati om in een theaterversie, met de meest representatieve titels als 'Don Giovanni In Sicilia', 'Il Bell'Antonio' en 'La Governante'. Andere auteurs van wie hij werken opvoerde waren Martoglio en Andrea Camilleri.

Turi Ferro is een van de weinige theateracteurs die tijdens het Spoleto Festival in een voorstelling getiteld 'Carabinieri' van de grote filmregisseur Roberto Rossellini op het toneel te zien is. Andere voorstellingen zijn 'Il Sindaco Di Rione Sanità' van Eduardo De Filippo, waarin hij een 'historische transfer in de artistieke sfeer' uitvoert, die hem meeneemt van het Napels van de Camorra naar het Napels van de Camorra.aan de maffia van Catania, dankzij zijn Siciliaanse accent.

Er zijn echter maar een paar films op het witte doek waaraan hij meewerkte; een van de bekendste is het speelfilmdrama uit 1961 met Gian Maria Volonté, getiteld 'Un Uomo da Bruciare', geregisseerd door Paolo en Vittorio Taviani. In 1965 verscheen hij als karakteracteur, naast filmacteurs (en anderen) zoals Ugo Tognazzi, Jean-Claude Brialy, Stefania Sandrelli en Nino Manfredi, in de filmdramafilm 'Io La Conoscevo Bene', geregisseerd door Antonio Pietrangeli.

In 1979 verscheen hij naast Michele Placido in het avondvullende drama 'Ernesto', geregisseerd door Salvatore Samperi; in 1981 speelde hij een cameo met andere getalenteerde acteurs zoals Vittorio Gassman, Paolo Villaggio en Laura Antonelli, in de komedie 'Il Turno', geregisseerd door Tonino Cervi (zoon van wijlen de grote Gino Cervi).

Op televisie (halverwege de jaren 60) boekte Turi Ferro meer succes en bracht hij enkele van zijn grote toneelstukken op het scherm, zoals 'Mastro Don Gesualdo', 'I Malavoglia' en 'Il Segreto Di Luca', de laatste gebaseerd op de roman van Ignazio Silone.

Afgezien van een paar film- en televisiepauzes bleef hij tot de jaarwisseling van 2000 acteren in grote toneelstukken, waarin zijn Sicilië op verschillende manieren werd verteld.

Turi Ferro overleed op 11 mei 2001 in zijn woonplaats op 80-jarige leeftijd.

Hij zou Geppetto hebben gespeeld in Roberto Benigni's film 'Pinocchio', die hem na zijn dood herinnerde met deze woorden: ' Openhartig, tragisch, nederig en groot. Hij was de Geppetto van mijn dromen. Ik zal van hem blijven dromen. Hij was een acteur van stratosferische schoonheid. Zijn gezicht kon echte landschappen en sprookjesachtige plaatsen even sterk bewonen. We hadden elkaar ontmoet om samen een reis naar het mooiste sprookje ter wereld te beginnen. "