بیوگرافی • شوخی های شلاقی و کمدی تند

ژولیوس هنری مارکس - معروف به نام هنری گروچو مارکس - در نیویورک (ایالات متحده آمریکا) در 2 اکتبر 1890 متولد شد. سومین مورد از پنج مارکس برادران - گروه کمدی که هنوز جزو محبوب‌ترین گروه‌های تمام دوران است - از دهه اول قرن بیستم در دنیای سرگرمی و سرگرمی شروع به کار کرد و با شاگردی طولانی در وودویل، ژانر تئاتری که در اواخر قرن هجدهم در فرانسه متولد شد، روبرو شد. ، که باعث شد او با برادرانش در تئاترهای مختلف در سراسر ایالات متحده بازی کند.

در طول این سرگردانی طولانی در دهه‌های 1910 و 1920، به لطف تجربه مهمی که آموزش تئاتر او را تشکیل می‌دهد، گروچو موفق می‌شود آن کمدی را که او را در جهان مشهور می‌کند، اصلاح کند: ویژگی‌های شگفت‌انگیز او حرکت سریع، رعد و برق شوخی و جناس که همیشه با بی احترامی شدید نسبت به نظم مستقر و با اندکی تحقیر پنهان قراردادهای اجتماعی تلفظ می شود.

"حس شوخ طبعی" گروچو اخم، کنایه و حتی زن ستیزانه است و ترکیبی را در نام مستعار او می یابد: گروچو در واقع به معنای "غوغا" یا "آشکار" است. در واقع چهره و شخصیت گروچو مارکس یک ماسک کمیک عجیب و غریب را تشکیل می دهد، با ویژگی های غیرقابل انکار: ابروهای نقاشی شده، سبیل های خودنمایی، نگاه چشمک زن، سیگار همیشه در میان.دندان ها یا بین انگشتان دست، راه رفتن دیوانه کننده، از ویژگی های فیزیکی اصلی آن است.

همه این ویژگی‌های فیزیکی و همچنین ویژگی‌های کمیک در ایتالیا برای خلق شخصیتی مورد استفاده قرار گرفته‌اند که به طولانی‌تر شدن اسطوره شخصیت گروچو مارکس کمک کرده است: ما در مورد دستیار دیلن داگ صحبت می‌کنیم. تیزیانو اسکلاوی در سال 1986)، شخصیت کارتونی معروفی که پس از تکس ثروت انتشارات سرجیو بونلی را به دست آورد. در آثار دیلن، گروچو برای همه مقاصد گروچو مارکس است، نه یک شخصیت جایگزین یا الهام گرفته از او.

با بازگشت به گروچو در تن، موفقیت در سال 1924 با کمدی تئاتری "من می گویم او هست" منفجر شد و سال بعد توسط "نارگیل ها" نمایشی که یک سال در برادوی اجرا شد و سپس اجرا شد. او در یک تور طولانی آمریکا بین سال‌های 1927 و 1928 احیا شد. سپس نوبت به «ترقه حیوانات» (1930) می رسد که آن هم از یک نمایش برادوی توسط برادران مارکس گرفته شده است.

بعد از "Blitzkrieg برادران مارکس" (1933)، گروچو و برادرانش از پارامونت به MGM (مترو گلدوین مایر) نقل مکان کردند. در این سالها دو تا از معروف ترین فیلم های خود را ساختند: «یک شب در اپرا» (یک شب دراپرا، 1935) و "Un giorno alle corse" (یک روز در مسابقات، 1937) هر دو به کارگردانی سام وودز.

در این سال‌ها مارگارت دومونت (نام مستعار دیزی ژولیت بیکر) نیز از مارکس‌ها حمایت می‌کرد که بین سال‌های 1929 تا 1941 در هفت فیلم با آنها بازی کرد.

در آغاز دهه چهل، با افول گروه سه گانه، گروچو تصمیم می گیرد به عنوان بازیگر سینما فقط با حضور گاه و بیگاه در کمدی های درخشان به کار خود ادامه دهد. موازی مسیر مجری رادیو را در پیش می گیرد: از سال 1947 او نمایش مسابقه "شما برای زندگی خود شرط می بندید" را رهبری می کند که بعداً برای تلویزیون اقتباس شد و تا سال 1961 روی پرده ها پخش می شود و تحسین گسترده عمومی را به همراه داشت.

طنز بی‌احترامی و طنز گروچو نیز از سال 1930 با اولین کتاب او «تخت‌ها» که مجموعه‌ای از قسمت‌های سرگرم‌کننده است که رابطه افراد با تختشان را بیان می‌کند، در مطبوعات چاپی جای گرفت. در میان کتاب‌های او به مجموعه‌ی رساله‌ای « نامه‌های گروچو مارکس » از سال 1967 نیز اشاره می‌کنیم. در حال حاضر مسن، مشکلات جسمی و اجتماعی پیری پیشرفته را می شناسد که باعث می شود دیگر خودکفا نباشد.

در سن 84 سالگی، برای تاجگذاری فعالیت هنری بسیار طولانی خود، در سال 1974 گروچو مارکس جایزه اسکار برای یک عمر دستاورد اعطا کرد.

به دلیل ذات الریه در بیمارستان بستری شد و در سن 86 سالگی در 19 اوت 1977 در لس آنجلس درگذشت. خبر مرگ گروچو مارکس در ایالات متحده به زودی در پس زمینه محو شد و واقعیت دیگری که انحصار را در اختیار داشت پنهان کرد. توجه مطبوعات آمریکا و جهان: مرگ زودرس الویس پریسلی که تنها سه روز قبل از آن اتفاق افتاد.