بیوگرافی • تعهد یک عمر

جورجو ناپولیتانو در 29 ژوئن 1925 در ناپل به دنیا آمد. او در پایان سال 1947 در رشته حقوق از دانشگاه ناپل فارغ التحصیل شد، از سال 1945 تا 1946 قبلا فعال در جنبش شوراهای دانشجویی دانشکده و نمایندگی به اولین کنگره ملی دانشگاه.

از سال 1942، در ناپل، با ثبت نام در دانشگاه، او بخشی از گروهی از جوانان ضد فاشیست بود که در سال 1945 به حزب کمونیست ایتالیا پیوستند، حزبی که ناپولیتانو یک مبارز و سپس رهبر آن بود. تا قانون اساسی حزب دموکرات چپ.

از پاییز 1946 تا بهار 1948 جورجیو ناپولیتانو بخشی از دبیرخانه مرکز اقتصادی ایتالیا برای جنوب ایتالیا به ریاست سناتور پاراتوره بود. او سپس به طور فعال در جنبش برای رنسانس جنوب از آغاز آن (دسامبر 1947) و برای بیش از ده سال شرکت کرد.

آیا برای اولین بار در سال 53 به مجلس نمایندگان انتخاب شدید و عضویت خواهید داشت؟ به جز در مجلس قانونگذاری چهارم - تا سال 1996، همیشه در ناحیه ناپل تأیید شد.

فعالیت پارلمانی وی در مرحله اولیه در کمیسیون بودجه و مشارکتهای کشوری با تمرکز - همچنین در بحثهای مجلس - بر مشکلات توسعه جنوب و موضوعات سیاست اقتصادی ملی انجام شد. .

در هشتم (از سال 1981) و در نهمقوه مقننه (تا سال 1986) رئیس گروه نمایندگان کمونیست است.

در دهه 1980 او هم در کمیسیون امور خارجی اتاق نمایندگان و هم به عنوان عضو (1984-1992 و 1994-1996) هیئت ایتالیایی درگیر مشکلات سیاست بین المللی و اروپایی بود. به مجمع آتلانتیک شمالی و از طریق ابتکارات متعدد با ماهیت سیاسی و فرهنگی.

در اوایل دهه 1970، او فعالیت های کنفرانسی گسترده ای را در خارج از کشور انجام داد: در مؤسسات سیاست بین الملل در بریتانیا و آلمان، در دانشگاه های متعدد در ایالات متحده (هاروارد، پرینستون، ییل، شیکاگو، برکلی، SAIS). و CSIS واشنگتن).

از سال 1989 تا 1992 او عضو پارلمان اروپا بود.

در مجلس یازدهم، در 3 ژوئن 1992، جورجیو ناپولیتانو به عنوان رئیس اتاق نمایندگان انتخاب شد و تا پایان دوره قانونگذاری در آوریل 1994 در سمت خود باقی ماند.

در دوره دوازدهم او عضو کمیسیون امور خارجه و رئیس کمیسیون ویژه سازماندهی مجدد بخش رادیو و تلویزیون بود.

در مجلس قانونگذاری سیزدهم، او وزیر کشور و برای هماهنگی حفاظت مدنی در دولت پرودی، از مه 1996 تا اکتبر 1998 بود.

از سال 1995 او رئیس جمهور ایتالیا بوده است. شورای جنبش اروپا

از ژوئن 1999 تا ژوئن 2004 او رئیس کمیسیون برایامور قانون اساسی پارلمان اروپا

در مجلس قانونگذاری چهاردهم، وی توسط رئیس اتاق پیر فردیناندو کازینی به ریاست بنیاد اتاق نمایندگان منصوب شد و تا پایان دوره قانونگذاری این سمت را حفظ کرد.

در 23 سپتامبر 2005 توسط رئیس جمهور جمهوری کارلو آزگلیو چیامپی به عنوان سناتور مادام العمر منصوب شد، ناپولیتانو در 10 مه 2006 جانشین او شد و با 543 رای به عنوان رئیس جمهور جمهوری ایتالیا انتخاب شد. او در 15 مه 2006 سوگند یاد کرد.

آیا فداکاری او برای آرمان دموکراسی پارلمانی و کمک او به نزدیک شدن بین چپ ایتالیا و سوسیالیسم اروپایی این جایزه را برای او به ارمغان می آورد؟ در سال 1997 در هانوفر؟ جایزه بین المللی لایبنیتس رینگ برای " تعهد مادام العمر ".

در سال 2004، دانشگاه باری مدرک افتخاری در علوم سیاسی به او اعطا کرد.

جورجیو ناپولیتانو به طور خاص به مجله "Società" و (از سال 1954 تا 1960) به مجله "Cronache meridionali" با مقالاتی در مورد بحث جنوب پس از آزادی و در مورد اندیشه Guido Dorso، در سیاست های اصلاحات ارضی و در مورد تزهای مانلیو روسی-دوریا، در مورد صنعتی شدن جنوب.

در سال 1962 اولین کتاب خود را با عنوان "جنبش کارگری و صنعت دولتی" با اشاره به شرح و بسط پاسکواله منتشر کرد.ساراسن.

در سال 1975 کتاب "مصاحبه در مورد PCI" را با اریک هابسبام منتشر کرد که به بیش از ده کشور ترجمه شده است.

کتاب "In mezzo al guado" به سال 1979 برمی گردد و به دوره همبستگی دموکراتیک (1976-1979) اشاره دارد که در طی آن او سخنگوی PCI بود و روابط خود را با دولت آندرئوتی در مورد مسائل مربوط به آن حفظ کرد. اقتصاد و اتحادیه

کتاب «آنسوی مرزهای قدیمی» در سال 1988 به مشکلاتی می‌پردازد که در سال‌های آب شدن شرق و غرب، با ریاست جمهوری ریگان در ایالات متحده آمریکا و رهبری گورباچف ​​در اتحاد جماهیر شوروی، پدیدار شد.

در کتاب "فراتر از فورد: انتخاب اصلاح طلب" مداخلات سال های 1986 تا 1990 گردآوری شده است. سخنرانی هایی که پس از فروپاشی دیوار برلین و رژیم های کمونیستی در اروپای مرکزی و شرقی در ایالات متحده ایراد شد.

در سال 1994 او کتاب را تا حدی در قالب یک دفتر خاطرات منتشر کرد، "جایی که جمهوری می رود - یک گذار ناتمام" که به سالهای یازدهمین دوره قانونگذاری اختصاص داشت و در سمت رئیس اتاق نمایندگان زندگی می کرد.

در سال 2002، او در اوج تعهد خود به عنوان رئیس کمیته امور قانون اساسی پارلمان اروپا، کتاب "اروپا سیاسی" را منتشر کرد.

آخرین کتاب او "از PCI تا سوسیالیسم اروپایی: زندگینامه سیاسی" در سال 2005 منتشر شد.

پایان دوره ریاست جمهوری اوجمهوری مصادف با دوره پس از انتخابات سیاسی 2013 است. نتایج این انتخابات، Pd را برنده می‌داند، اما در مقایسه با احزاب مخالف Pdl و MoVimento 5 Stelle - و Napolitano، با این اندازه کوچک. تلاش فاجعه بار احزاب برای یافتن و انتخاب رئیس جمهور جدید، ناپولیتانو را به سمت نامزدی مجدد برای دور دوم هدایت می کند. برای اولین بار در تاریخ جمهوری، همان رئیس جمهور برای دو بار متوالی در سمت خود باقی می ماند: در 20 آوریل 2013، جورجو ناپولیتانو دوباره انتخاب شد. او در 14 ژانویه 2015، یک روز پس از پایان ترم تحصیلی که ایتالیا در راس شورای اروپا بود، از سمت خود استعفا داد.