بیوگرافی • سرسختی و اراده برای برنده شدن

استفانیا بلموندو، قهرمان ایتالیایی رشته نجیب و پرطمطراق اسکی صحرایی، در 13 ژانویه 1969 در وینادیو، در استان کونئو به دنیا آمد.

مادر آلدا، یک زن خانه دار، و پدر آلبینو، کارمند انل، او را مجبور می کنند اولین اسکی خود را در سن 3 سالگی بپوشد.

استفانیا دوران کودکی خود را در کوه‌های کونئو می‌گذراند و درست در زمین‌های پوشیده از برف سفید مقابل خانه‌اش شروع به اسکی می‌کند. اولین اسکی ها - به یاد می آورد استفانیا - از چوب ساخته شد، به رنگ قرمز و با عشق توسط پدرش، برای او و برای خواهرش مانوئلا ساخته شد. به نظر می رسد که در ابتدا (کمی مانند همه بچه ها) استفانیا سورتمه را ترجیح می داد.

او در دوره ابتدایی و دوره های مختلف اسکی شرکت کرد. استفانیا بلموندو با شخصیتی قوی، سرسخت و پرانرژی، از دوران کودکی در ورزش فرصت تخلیه انرژی خود را پیدا کرده است.

شرکت در چند مسابقه را شروع کنید و بلافاصله نتایج مثبت بگیرید. در سال 1982 به تیم منطقه ای پیمونت و در سال 1986 به تیم ملی جوانان پیوست. استفانیا بلموندو اولین بازی خود را در رقابت های جام جهانی در فصل 1986/87 انجام داد، دوره ای که اگر یک ورزشکار ایتالیایی در 30 موقعیت برتر به پایان برسد، می تواند یک رویداد استثنایی در نظر گرفته شود.

فصل بعد وارد تیم A تیم ملی می شود. در آغاز سال 1988 او اولین قهرمانی خود را به دست آوردمدال های مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان: او در 5 کیلومتر دوم و در امدادی سوم است. به لطف نتایج او، بلموندو جوان در المپیک زمستانی کلگری 1988 کانادا به عنوان ذخیره فراخوانده شد: به دلیل مصدومیت ورزشکار دیگری، او در چهار مسابقه شرکت کرد.

اگر کسی هنوز متوجه او نشده بود، در فصل 1988/89 نام استفانیا بلموندو شروع به صحبت کرد: او در مسابقات قهرمانی مطلق جهان در لاهتی (در فنلاند) شرکت کرد و دهم و یازدهم شد. او دو مدال طلا در مسابقات جهانی نوجوانان به دست آورد (اولین زن ایتالیایی که در مسابقات قهرمانی جهان طلا کسب کرد). سه قهرمانی مطلق ایتالیا را به دست آورد.

در سال 1989 او اولین مسابقه جام جهانی خود را در سالت لیک سیتی (ایالات متحده آمریکا، اولین زن ایتالیایی که در مسابقات جام جهانی برنده شد) برد و جام جهانی را در مقام دوم بست.

مجموعه موفقیت‌ها آغاز شده است و به نظر غیرقابل توقف می‌رسد: در فصل 1990/91 او در مسابقات جام جهانی پیروز شد، در مسابقات جهانی 1991 در وال دی فیمه در 15 کیلومتر برنز گرفت (اولین مسابقه او مدال انفرادی) و یک نقره در رله. فصل بعد او به طور مداوم روی سکو بود و در المپیک زمستانی آلبرتویل 1992 (علاوه بر مقام پنجم در 15 کیلومتر، چهارم در 5 کیلومتر، یک دوم در 10 کیلومتر و یک مقام سوم در امدادی) به دست آورد. طلای مورد انتظار، در آخرین آزمون طاقت فرسا 30 کیلومتر (اولین زن ایتالیایی که طلا گرفتالمپیک). خستگی ناپذیر، او فینال جام جهانی را در جایگاه دوم به پایان رساند. در سال 1992 استفانیا به سپاه جنگلداری ایالتی پیوست.

در سال 1993 در دومین قهرمانی مطلق جهان شرکت کرد و دو مدال طلای انفرادی را به دست آورد: در 10 و در 30 کیلومتر. در آوریل همان سال، انگشت پای راستش را تحت عمل جراحی قرار داد. یک مصیبت طولانی چهار ساله برای استفانیا بلموندو آغاز خواهد شد.

پس از عمل دوم، در فوریه 1994 برای المپیک لیلهامر به نروژ پرواز کرد. قهرمان ایتالیایی دیگر ملکه بزرگ کراس کانتری ایتالیا، مانوئلا دی سنتا خواهد بود که رقابت او با استفانیا ایده های زیادی را به خبرنگاران ورزشی داده است. مانوئلا دی سنتا دو مدال طلا، دو نقره و یک برنز به ارمغان آورد. استفانیا بلموندو برنده دو مدال برنز شد: با توجه به عملکرد او پس از عمل، پزشک به او توصیه کرد که دست از کار بکشد، اما لجبازی استفانیا غالب است.

نتایج عالی که او عادت داشت هرگز به دست نیاورد، اما استفانیا تسلیم نمی شود. او در فصل 1996/97 به فرم عالی بازگشت و پس از سال ها دوباره در تکنیک کلاسیک که پای عمل شده مشکلات زیادی را ایجاد می کند، قهرمان شد. در چهارمین دوره مسابقات جهانی خود شرکت می کند و چهار مدال نقره کسب می کند که همه آنها پشت سر والبه بسیار قوی روسی قرار دارند. در یک مسابقه استفانیا تنها یک سانتی متر عقب است!

سپس در سال 1988 نوبت به المپیک رسیدناگانو در ژاپن: در رله سوم و در 30 کیلومتر دوم شد.

فصل بعدی یک فصل فوق‌العاده دیگر بود، که پر از سکوهای متعدد بود و با دو مدال طلا در مسابقات جهانی اتریش، به‌علاوه یک مدال نقره در امدادی تاج گرفت.

آخرین فصل رقابتی استفانیا بلموندو 2001/02 بود: 10 سال پس از فصل قبلی، او یک طلای المپیک سخت و همچنین یک نقره را در 30 کیلومتر به دست آورد. در رده سوم جدول رده بندی نهایی جام حذفی.

استفانیا بلموندو در طول دوران حرفه‌ای خود یک ورزشکار با سرسختی فوق‌العاده بود که به طور منحصربه‌فردی روح رشته‌ای را که قهرمان آن بود، تجسم بخشید. چهره او خستگی و تلاش را به شکلی قوی نشان می داد، همانطور که لبخندش شادی پیروزی در خط پایان را نشان می داد.

امروز استفانیا یک مادر شاد است (پسرش ماتیاس در سال 2003 به دنیا آمد)، او در سطح اجتماعی مشغول است، همچنان به عضویت در سپاه جنگلداری ایالتی ادامه می دهد و با فدراسیون ورزش های زمستانی همکاری می کند.

در سال 2003 کتاب او "سریعتر از عقاب رویاهای من" منتشر شد.

آخرین دستاورد بزرگ ورزشی او پوشش دادن نقش معتبر آخرین مشعل دار در مراسم افتتاحیه XX بازی های المپیک زمستانی در تورین 2006 بود. برای استفانیا بلموندو، نور منقل المپیک ارزش یک احساس بزرگ را داشتپیروزی طلای المپیک.