بیوگرافی • لایت ایتالیایی

الیزا تافولی در 19 دسامبر 1977 در تریست به دنیا آمد، اما در Monfalcone تحصیل کرد، شهری کوچک که در سایه کارخانه‌های کشتی‌سازی بزرگ خود رشد کرد، با این وجود همیشه توسط فرهنگ‌های متعدد متحرک بود. رویدادهای ورزشی و اجتماعی البته علاقه اصلی الیزا همیشه موسیقی بوده است و اگرچه این شهر قطعا لندن یا نیویورک نیست، اما از این منظر سرزندگی قابل توجه خود را دارد.

منطقه مرزی و نقطه ترانزیت در ارتباطات از و به اروپای مرکزی شرقی، الیسا توانسته است با چندفرهنگی و حرفه بین المللی خود بیشترین استفاده را از آن ببرد (او یکی از معدود خوانندگان ایتالیایی است که شروع به زبان انگلیسی)، ویژگی های Monfalcone، مکانی جغرافیایی نزدیک به بهترین مدل های جوامع اروپای مرکزی است.

به ویژه به موسیقی سیاه‌پوستان و گروه‌های خارجی (مدل‌های او هیولاهای مقدسی مانند اوتیس ردینگ، آرتا فرانکلین، ویتنی هیوستون، سارا وان، ری چارلز، الا فیتزجرالد و بیلی هالیدی هستند)، الیزا استعدادی زودرس دارد. همین بس که بعد از اولین رویکردهای پیانو و گیتار، اولین آهنگ خود را در یازده سالگی نوشت. در رویاهای نوجوانی خود، در حالی که در مدرسه دبیرخانه شرکت می‌رفت، هرگز فکر نمی‌کرد که تبدیل به یکی از محبوب‌ترین خواننده‌های ایتالیایی شود واشتیاق خود را به یک حرفه تبدیل کرد.

ریشه های او را باید در بلوز و راک دهه 70 جستجو کرد، رپرتواری که او به محض اینکه چهارده ساله شد وقتی در «هفت جاده»، یک گروه کلاسیک روستایی بازی کرد، آن را بررسی کرد.

ناراضی و کمال گرا، عطش او برای تجربه مطمئناً در "عصرهایی" که موفق می شود با گروهش تسلط یابد، متوقف نمی شود. بنابراین او شروع به سفر در اطراف فریولی با گروه‌های مختلفی کرد که به تفسیر جلدها اختصاص داشتند و با همه چیز از جمله شب‌های پیانو بار روبرو شدند.

یک روز خوب او با "ارکستر سوئینگ آبی" آواز می خواند، گروهی متشکل از بیست و دو عنصر که موفق می شود قوای آوازی او را تا حدی تقویت کند که مخاطب را به جنون بکشاند.

Elisa Toffoli

در آن نقطه، شخصیت Elisa دیگر نمی توانست در سایه بماند. همچنین به این دلیل که در تمام آن سال‌ها هنرمند فریولی چند قطعه را با یکی از دوستان خانوادگی خود نوشته بود و مشتاق شنیدن قضاوت‌های حرفه‌ای بود. سپس مطالب را برای "شکر" کاترینا کاسلی (کاشف آندره آ بوچلی) بفرستید، که پس از شنیدن او، او را می فرستد.

در سال 1995، الیزا به طور رسمی، از طریق یک قرارداد عادی، در اصطبل "شکر" ثبت نام کرد.

به لطف کورادو روستیچی که تهیه کننده ویتنی هیوستون، توری آموس بود و همیشه تهیه کننده "آمریکایی" Sugar بوده است، الیزا به ایالات متحده رفت تانوشتن و ضبط بخشی از ترانه های اولین آلبومش "لوله ها و گل ها".

در سال 1998، به مناسبت جایزه موسیقی ایتالیا، جایزه به عنوان بهترین مکاشفه ایتالیایی سال به او اهدا شد. در همان سال جایزه معتبر تنکو را برای بهترین اثر اول با آلبوم «لوله‌ها و گل‌ها» دریافت کرد.

این آلبوم بیش از 280000 نسخه فروخت، به وضعیت پلاتین دو برابری دست یافت و با استقبال قابل توجه رادیو و منتقدان مواجه شد.

بعد از چنین ورود خیره کننده ای به دنیای ترانه سرایی، مرحله دوم باید به خوبی اندیشیده و مدون می شد. برای شکست نخوردن، دارن آلیسون، یکی دیگر از نوازندگان ارزشمند نیز درگیر آن می شود و پس از مشقت فراوان، «دنیای آسیل» متولد می شود که با توجه به فروش و موفقیت تور، می توان آن را هدفی دست یافته دانست.

در سال 2001 تک آهنگ "Luce (tramonti a Nord est)" منتشر شد. این آهنگ یک تازگی بزرگ در کارنامه این هنرمند است که برای اولین بار به زبان ایتالیایی می خواند. موسیقی و متن توسط Elisa با همکاری بخش متنی با Zucchero ساخته شده است. این آهنگ که در جشنواره Sanremo ارائه شد، رتبه اول را کسب کرد.

Elisa اکنون به درستی یک نام مرجع برای موسیقی با کیفیت ایتالیایی است. یک مثال؟ سال بعد او برنده جایزه موسیقی ایتالیایی برای بهترین هنرمند زن سال و بهترین آهنگ شدسال همیشه با آهنگ "لوس".

از سال 2003 اثر او "لوتوس" است که شامل نوآوری هایی مانند "Broken"، تفسیر مجدد از آهنگ های خودش مانند "Labyrinth" و تفسیر مجدد آهنگ های بزرگ مانند "Almeno tu nell'universo" توسط میا مارتینی فراموش نشدنی

در سال 2006 او ده سال اول فعالیت خود را با "Soundtrack '96-'06" جشن گرفت که مشهورترین قطعات او و همچنین آهنگ های منتشر نشده او را گردآوری می کند که در میان آنها "موانع قلب" نوشته شده است. برای او و با بازی لوچیانو لیگابوئه.

بعد از به دنیا آوردن دختر بزرگتر اما سیسیل (22 اکتبر 2009، پدر گیتاریست آندریا ریگونات، شریک زندگی او و عضو گروهش است)، او با آلبوم جدید به فروشگاه های ضبط باز می گردد. قلب "، که حاوی آهنگ "من می خواهم تو را بزرگ کنم" است، که در آن الیسا با جولیانو سانجیورگی، رهبر Negramaro دوئت می کند. در پایان نوامبر 2010، پروژه جدید با عنوان "Ivy" (پیچک، به زبان انگلیسی)، منتشر شد، دیسکی که سه آهنگ منتشر نشده و چهارده تفسیر دیگر را جمع آوری می کند.