بیوگرافی • جهانی در هنر، مانند قضاوت او

متولد در 6 مارس 1475 در Caprese، شهر کوچکی در توسکانی، در نزدیکی آرتزو، میکل آنژ بووناروتی، که هنوز قنداق بر تن داشت، توسط خانواده اش آورده شد. فلورانس. پسر لودویکو بووناروتی سیمونی و فرانچسکا دی نری، او توسط پدرش تحت هدایت فرانچسکو دا اوربینو وارد مطالعات انسان‌گرایانه شد، حتی اگر به زودی چنان تمایلی به نقاشی از خود نشان داد که برخلاف پروژه‌های پدرش، به این رشته روی آورد. مدرسه استاد مشهور فلورانسی گیرلاندایو. استاد با دیدن نقاشی های میکل آنژ سیزده ساله شگفت زده می شود.

میکل آنژ با داشتن شخصیتی بسیار قوی و اراده ای آهنین از سنین پایین، در واقع می خواست حداقل سه سال به صورت قراردادی در کارگاه گیرلاندایو بماند، اما در عرض یک سال اقامت راحت را رها کرد، همچنین به این دلیل که از شور و اشتیاق زیادی که او به مجسمه سازی داشت، به منظور نقل مکان به باغ سان مارکو، مدرسه رایگان مجسمه سازی و کپی برداری از آثار باستانی که لورنزو د مدیچی دقیقاً در باغ های سن مارکو (جایی که از جمله موارد دیگر بود) ایجاد کرده بود. مدیچی ها قبلاً مجموعه قابل توجهی از مجسمه های کلاسیک را جمع آوری کرده بودند و مجسمه ساز برتولدو، یکی از شاگردان دوناتلو را در رأس آن قرار دادند.

توسط لورنزو با شکوه، میکل آنژ مورد استقبال او قرار گرفت و در قصرش در تماس با متفکران بزرگ قرار گرفت.اومانیست ها (از جمله مارسیلو فیچینو، پیکو دلا میراندولا، پولیزیانو)، فرصت غنی سازی فرهنگ خود را دارد. او در دربار مدیچی اولین مجسمه‌های خود را به نام «نبرد قنطورس» و «مدونا دلا اسکالا» اجرا کرد. در سال 1494، میکل آنژ، که از شایعات سقوط قریب الوقوع مدیچی ها ترسیده بود (در نوامبر همان سال، چارلز هشتم وارد فلورانس شده بود)، به بولونیا گریخت و در آنجا با تحسین نقش برجسته های جاکوپو دلا کوئرسیا، نقش برجسته ای را برای کلیسای جامع ساخت. سن پترونیو

پس از سفری کوتاه به ونیز، به بولونیا بازگشت و حدود یک سال به عنوان میهمان جانفرانچسکو آلدرووندی ماند و خود را وقف مطالعات ادبی و ترکیب مجسمه سازی کشتی سان دومنیکو کرد.

او در سال 1495 به فلورانس بازگشت و - در همان دوره ای که ساوونارولا علیه تجمل و هنر بت پرستی رعد و برق می زد - باکوس مست (Bargello) را ایجاد کرد. او سپس به رم می رود و در آنجا مجسمه معروف واتیکان "Pietà" را می سازد.

بین سالهای 1501 و 1505 او به فلورانس بازگشت، پیشنهادهای لئوناردو را انجام داد و مجموعه ای از شاهکارها را تولید کرد: "توندو دونی" (اوفیزی)، "توندو پیتی" (موزه دل بارجلو)، کارتون گمشده. برای نقاشی دیواری "نبرد کاسینا" و سنگ مرمر بسیار معروف دیوید، که در ورودی کاخ وکیو به عنوان نماد جمهوری دوم و همچنین به عنوان اوج ایده آل رنسانس انسان آزاد و معمار خود قرار داده شده است. سرنوشت .

در ماه مارسدر سال 1505، پاپ ژولیوس دوم، هنرمند را به رم فرا می خواند تا بنای یادبود مقبره را سفارش دهد، بنابراین داستانی از تضاد با پاپ و وارثان او آغاز می شود، که تنها در سال 1545 با تحقق یک پروژه بسیار کاهش یافته در مقایسه با طرح اولیه بزرگ به پایان می رسد: تکمیل نشدن این کار برای میکل آنژ بسیار دردناک بود و از آن به عنوان « تراژدی دفن » یاد کرد.

در همین حال، تعهدات مداوم هنرمند را مجبور کرد که دائماً بین فلورانس، رم، کارارا و پیترسانتا حرکت کند، جایی که او شخصاً از معدن سنگ مرمر مجسمه‌های خود مراقبت می‌کند.

در ماه مه 1508، پس از یک وقفه و آشتی هیجان انگیز با پاپ ژولیوس دوم، او قرارداد تزئین سقف کلیسای سیستین را امضا کرد که از تابستان همان سال تا سال 1512 بدون وقفه اجرا کرد. مترمربع قرن که توسط یک مرد مجرد در چهار سال کار پر زحمت تزئین شده است و بیانگر کامل آرمان های هنری رنسانس است که به تفسیر نوافلاطونی از پیدایش سپرده شده است.

ژولیوس دوم در سال 1513 می میرد و مشکل یادبود تشییع جنازه دوباره به وجود می آید: از این مأموریت دوم ما موسی و دو برده (برده شورشی و برده در حال مرگ) را داریم که در لوور نگهداری می شوند، حتی اگر در واقع مقبره کامل تنها در سال 1545 با آخرین نسخه تا حد زیادی تکمیل خواهد شدبه کمک سپرده شده است.

با این حال، میکل آنژ همچنین روی پروژه های نمای سان لورنزو، و روی پروژه های مقبره مدیچی، روی مسیح برای سانتا ماریا سوپرا مینروا کار کرد. در پاییز 1524، پاپ جدید مدیچی، کلمنت هفتم، از هنرمند خواست که کار بر روی کتابخانه لورنسی را آغاز کند و کارهای روی مقبره را ادامه دهد که در سال 1521 شروع شد و تنها در سال 1534 تکمیل شد، سالی که میکل آنژ برای همیشه در رم اقامت گزید. . در سپتامبر همان 1534، اولین مذاکرات برای قضاوت نهایی، که قرار بود بخشی از محراب در کلیسای سیستین را پوشش دهد، انجام شد. این اثر که قرار بود موفقیت و سر و صدای زیادی را برانگیزد، در سال 1541 توسط هنرمند به پایان خواهد رسید.

رویدادهای شخصی این دوره همچنین بازتابی بر هنر میکل آنژ دارد، بیش از همه دوستی او با توماسو د کاوالیری. او اشعار و نقاشی ها را به او تقدیم کرد و عشقش به شاعر ویتوریا کولونا، مارکیز پسکارا، که او را به مشکلات اصلاحات و ایده های رایج در محیط والدس نزدیک کرد.

بین سالهای 1542 و 1550، این هنرمند بر روی نقاشی های دیواری کلیسای پائولین، همچنین در واتیکان، کار کرد و خود را وقف کارهای معماری کرد، مانند تکمیل Palazzo Farnese، چیدمان Campidoglio، و بالاتر. تمام کارهای مربوط به سن پیترو، که ساختمان آن توسط پل سوم در سال 1547 سفارش داده شد و تکمیل شدمجسمه های مختلف، از پیتا در کلیسای جامع فلورانس، که او در سال 1555 روی آن کار کرد، تا مجسمه بسیار ناتمام Pietà Rondanini .

میکل آنژ قبلاً توسط معاصرانش به عنوان بزرگترین هنرمند تمام دوران تحسین شده بود و تأثیر زیادی بر تمام هنر قرن گذاشت. میکل آنجلو بووناروتی که بدون قید و شرط مورد تحسین برخی، منفور دیگران، مورد احترام پاپ ها، امپراتوران، شاهزادگان و شاعران قرار گرفت، در 18 فوریه 1564 درگذشت.