Biografia - Uniwersalny w sztuce, jak jego Judgement

Urodzony 6 marca 1475 roku w Caprese, małej wiosce w Toskanii, niedaleko Arezzo, Michał Anioł Buonarroti został zabrany przez rodzinę do Florencji, gdy był jeszcze w powijakach. Syn Ludovica Buonarrotiego Simoniego i Franceski di Neri, został wtajemniczony przez ojca w studia humanistyczne pod kierunkiem Francesco da Urbino, choć wkrótce wykazał taką skłonność do rysowania, że w przeciwieństwie do Francesco da Urbino, jego ojciec nie był w stanie go zrozumieć.Mistrz był zdumiony, gdy zobaczył rysunki wykonane przez 13-letniego Michała Anioła.

Posiadając bardzo silną osobowość i żelazną wolę od najmłodszych lat, Michał Anioł miał pozostać, zgodnie z umową, co najmniej trzy lata w warsztacie Ghirlandaio, ale w ciągu roku porzucił wygodny układ, częściowo z powodu swojej wielkiej pasji do rzeźby, aby przenieść się do Giardino di San Marco, wolnej szkoły rzeźby i kopiowaniastarożytności, którą Lorenzo de' Medici założył w ogrodach San Marco (gdzie, nawiasem mówiąc, Medyceusze zgromadzili już niezwykłą kolekcję klasycznych posągów), umieszczając na jej czele rzeźbiarza Bertoldo, ucznia Donatello.

Zauważony przez Wawrzyńca Wspaniałego, Michał Anioł został przez niego przyjęty w jego pałacu, gdzie w kontakcie z wielkimi myślicielami humanistycznymi (w tym Marsilio Ficino, Pico della Mirandola i Poliziano) mógł wzbogacić swoją własną kulturę. Na dworze Medyceuszy wykonał swoje pierwsze rzeźby, "Bitwę Centaurów" i "Madonnę della Scala". W 1494 r., przestraszony pogłoskami o zbliżającym się zamachu stanu, Michał Anioł został wybrany na króla Medyceuszy.Po upadku rodu Medyceuszy (w listopadzie tego samego roku Karol VIII wkroczył do Florencji) Michał Anioł uciekł do Bolonii, gdzie podziwiając płaskorzeźby Jacopa della Quercia, wyrzeźbił płaskorzeźbę dla katedry San Petronio.

Po krótkiej podróży do Wenecji powrócił do Bolonii i pozostał przez około rok jako gość Gianfrancesco Aldrovandiego, poświęcając się studiom literackim i rzeźbiarskiej kompozycji arki San Domenico.

Powrócił do Florencji w 1495 roku i - w tym samym czasie, gdy Savonarola grzmiał przeciwko luksusowi i pogaństwu w sztuce - stworzył Pijanego Bachusa (Bargello). Następnie udał się do Rzymu, gdzie wyrzeźbił słynną watykańską Pietę.

W latach 1501-1505 powrócił do Florencji, poddał się niektórym sugestiom Leonarda i stworzył serię arcydzieł: "Tondo Doni" (Uffizi), "Tondo Pitti" (Muzeum Bargello), zaginiony rysunek do fresku "Bitwa pod Casciną" oraz słynny marmurowy Dawid, umieszczony przy wejściu do Palazzo Vecchio jako symbol II Republiki, ale także jako szczyt ideału.Renesans wolnego człowieka, który jest autorem własnego przeznaczenia.

W marcu 1505 r. papież Juliusz II wezwał artystę do Rzymu w celu zamówienia pomnika nagrobnego, rozpoczynając w ten sposób romans kontrastów z papieżem i jego spadkobiercami, który zakończy się dopiero w 1545 r. realizacją projektu znacznie zredukowanego w porównaniu z wielkim początkowym planem: nieukończenie tego dzieła było bardzo bolesne dla Michała Anioła, który mówił o nim jako o" tragedia pochówku ".

W międzyczasie ciągłe zobowiązania zmuszały artystę do ciągłego przemieszczania się między Florencją, Rzymem, Carrarą i Pietrasantą, gdzie osobiście opiekował się kamieniołomem marmuru do swoich rzeźb.

W maju 1508 r., po głośnym zerwaniu i pojednaniu z papieżem Juliuszem II, podpisał kontrakt na dekorację sufitu Kaplicy Sykstyńskiej, nad którą pracował nieprzerwanie od lata tego roku do 1512 r. Pięćset metrów kwadratowych udekorowanych przez jednego człowieka w ciągu czterech lat wytrwałej pracy i reprezentujących pełny wyraz artystycznych ideałów Kaplicy Sykstyńskiej.Renesans opierał się na neoplatońskiej interpretacji Księgi Rodzaju.

Juliusz II zmarł w 1513 r. i problem pomnika grobowego pojawił się ponownie: z tego drugiego zlecenia pozostały nam Mojżesz i dwaj Niewolnicy (Niewolnik Buntownik i Umierający Niewolnik) zachowane w Luwrze, choć w rzeczywistości kompletny grobowiec nie został ukończony do 1545 r., a ostateczna wersja została w dużej mierze powierzona pomocnikom.

Jednak Michał Anioł pracował również nad planami fasady San Lorenzo, a także nad grobowcami Medyceuszy i Chrystusem dla Santa Maria sopra Minerva. Jesienią 1524 roku nowy papież Medyceuszy, Klemens VII, zlecił artyście rozpoczęcie prac nad Biblioteką Laurentyńską i kontynuowanie prac nad grobowcami, które rozpoczęły się w 1521 roku, ale zostały ukończone dopiero w 1534 roku, czyli w roku, w którymMichał Anioł ostatecznie osiadł w Rzymie.

We wrześniu tego samego roku 1534 rozpoczęły się pierwsze negocjacje dotyczące Sądu Ostatecznego, który miał pokryć ołtarzową część Kaplicy Sykstyńskiej; dzieło to, które miało wzbudzić wielki sukces i wiele fanfar, zostało ukończone przez artystę w 1541 roku.

Osobiste wydarzenia tego okresu również odbiły się echem na sztuce Michała Anioła, zwłaszcza jego przyjaźń z Tommaso de' Cavalieri, któremu poświęcił wiersze i rysunki, oraz jego miłość do poetki Vittorii Colonny, marszandki Pescary, która zbliżyła go do problemów reform i idei krążących w środowisku Valdes.

W latach 1542-1550 artysta pracował nad freskami do Kaplicy Paulińskiej, również w Watykanie, a także poświęcił się przedsięwzięciom architektonicznym, takim jak ukończenie Palazzo Farnese, aranżacja Campidoglio, a przede wszystkim prace nad San Pitro, do budowy którego został przydzielony przez Pawła III w 1547 r., a także ukończył różne rzeźby, od Piety w katedrze we Florencji, nad którą pracował w 1547 r., aż po rzeźby w katedrze we Florencji.1555, do skrajnie niedokończonego Rondanini Pieta .

Michał Anioł był już uznawany przez współczesnych za największego artystę wszech czasów i wywarł ogromny wpływ na całą sztukę stulecia. Bezgranicznie podziwiany przez jednych, znienawidzony przez innych, uhonorowany przez papieży, cesarzy, książąt i poetów, Michał Anioł Buonarroti zmarł 18 lutego 1564 roku.