Biografia - Refleksje i uwarunkowania

Ivan Petrovič Pavlov urodził się w Riazaniu (Rosja) 26 września 1849 r. Fizjolog medyczny, jego nazwisko jest związane z odkryciem odruchu warunkowego (przy użyciu psów). Odkrycie to, które ogłosił w 1903 r., umożliwiło zastosowanie obiektywnych metod fizjologii do badania wyższych procesów nerwowych.

Jako syn duchownego, był kształcony przez rodziców w Seminarium Teologicznym w swoim rodzinnym mieście, gdzie ukończył pierwsze studia. Ivan szybko odkrył zainteresowanie naukami ścisłymi; w 1870 roku zdecydował się podążać tą ścieżką, zapisując się na Uniwersytet w Petersburgu, gdzie uzyskał dyplom z medycyny z pracą na temat funkcji unerwienia serca.

Następnie ukończył szkolenie naukowe w Niemczech, najpierw w Lipsku, a następnie we Wrocławiu; powrócił do ojczyzny, gdzie rozpoczął badania nad aktywnością głównych gruczołów trawiennych, których wyniki zostały później zebrane i przedstawione w jego pracy "Wykłady o pracy gruczołów trawiennych".

W 1895 r. został mianowany profesorem fizjologii w Akademii Wojskowo-Medycznej w Petersburgu. Prowadząc badania nad trawieniem z wykorzystaniem psów, Pawłow doszedł do ważnego odkrycia. Jego eksperyment jest dość dobrze znany ze swojej prostoty: prezentując psom danie z mięsem i kojarząc je z dźwiękiem dzwonka, po pewnej liczbie powtórzeń dźwięk dzwonka stał się dla psa bodźcem.Dzwonek jest wystarczający, aby wywołać u psa ślinotok - to, co nazywamy również "apetytem" - którego pies nie wytwarzał przed "nawykiem". W rzeczywistości pies zachowuje się w ten sposób z powodu sztucznie wywołanego odruchu warunkowego.

Poprzez doświadczenie organizm uczy się reagować na bodźce, do których nie był przyzwyczajony. Pawłow rozumie, że znaczenie warunkowania jest funkcjonalne dla adaptacji organizmów do ich środowiska. Dzięki tym teoriom wniósł znaczący wkład w psychologię uczenia się: jednak Pawłow często powtarza swoją pozycję jako fizjologa medycznego, a nie jako psychologa.psycholog.

Zaledwie rok po ogłoszeniu odkrycia, jego wkład w tej dziedzinie stał się tak ważny, że otrzymał Nagrodę Nobla (1904) w dziedzinie medycyny i fizjologii.

Z biegiem lat naturalne i sztuczne odruchy warunkowe, ich sposoby powstawania i działania, będą stawały się coraz ważniejsze w fizjologii, psychologii i psychiatrii, aczkolwiek z mieszanymi wynikami. Rząd radziecki wyposażył wówczas wspaniałe nowoczesne laboratorium dla Pawłowa w Kołtuszowie, niedaleko Leningradu, gdzie zmarł 27 lutego 1936 roku.