تەرجىمىھالى • بوۋاي ۋە دېڭىز

1899-يىلى 7-ئاينىڭ 21-كۈنى ئامېرىكا ئىللىنوئىس شىتاتىنىڭ دۇب باغچىسىدا تۇغۇلغان ، ئېرنىست ھېمىڭۋاي ئەدەبىيات 20-ئەسىردىكى سىمۋوللۇق يازغۇچى ، ئۇ بۇزۇۋېتەلەيدۇ مەلۇم بىر ئۇسلۇب ئەنئەنىسى بىلەن كېيىنكى ئەۋلاد يازغۇچىلارغا تەسىر كۆرسىتىشنى باشقۇرىدۇ.

ئوۋچىلىق ۋە بېلىق تۇتۇشقا ھەۋەس قىلىدىغان ، بۇ مەنىدە دادىسى ، مىچىگان ئورمانلىقىدىكى دېھقانچىلىق مەيدانىنىڭ خوجايىنى دادىسى تەرىپىدىن تەربىيەلەنگەن ، كىچىكىدىن باشلاپلا زوراۋان ۋە خەتەرلىك بوكىس قاتارلىق ھەر خىل تەنھەرىكەت تۈرلىرى بىلەن شۇغۇللىنىشنى ئۆگەنگەن: جەلپ قىلىش كۈچى ھېمىڭۋاي مەڭگۈ تاشلىمايدىغان ۋە ئۇنىڭ ئەر ۋە يازغۇچى بولۇشتەك ئالاھىدىلىكىگە ۋەكىللىك قىلىدىغان كۈچلۈك ھېسسىيات.

1917-يىلى ئۇ قەلەم ۋە قەغەزنى بىر تەرەپ قىلىشقا باشلىغاندا ، تولۇق ئوتتۇرا مەكتەپنى پۈتتۈرگەندىن كېيىن ، «كانزاس شەھىرى چولپىنى» دا مۇخبىر بولۇپ ئىشلەيدۇ. كېيىنكى يىلى ، سول كۆزىدىكى كەمتۈكلۈك سەۋەبىدىن ، ئۇرۇشقا قاتناشقان ھامان ئامېرىكا ئارمىيىسىگە قاتنىشىشقا ئامالسىز قېلىپ ، قىزىل كىرېست جەمئىيىتىنىڭ قۇتقۇزۇش ماشىنىسى شوپۇرىغا ئايلانغان ۋە پىياۋى سېپىدىكى ئىتالىيەگە ئەۋەتىلگەن. 1918-يىلى 7-ئاينىڭ 8-كۈنى فوسالتا دى پىياۋدا مىناميوت ئوتى ئېغىر يارىلانغان ، ئېتىپ ئۆلتۈرۈلگەن ئەسكەرنى قۇتقۇزۇۋاتقاندا ، مىلاندا دوختۇرخانىدا ياتقان ، ئۇ سېستىرا ئاگنېس ۋون كۇروۋىسكىينى ياخشى كۆرۈپ قالغان. ھەربىي باتۇرلۇق بىلەن بېزەلگەندىن كېيىن ، ئۇ 1919-يىلى ئۆيىگە قايتىپ كەلگەن.

گەرچە ئۇ قەھرىمان دەپ تەرىپلەنگەن بولسىمۇ ، ئەمما ئۇنىڭ تىنىچسىز خاراكتېرى ۋەمەڭگۈ نارازى ئۇنى بەرىبىر توغرا ھېس قىلمايدۇ. ئۇ نەشرىياتچىلار ۋە مەدەنىيەت مۇھىتىغا پۈتۈنلەي سەل قارالغان بەزى ھېكايىلەرنى يېزىشقا ئۆزىنى بېغىشلايدۇ. ئاپىسى ئۇنى ياۋايى دەپ ئەيىبلىگەن ئۆيدىن قوغلاپ چىقىرىلىپ ، چىكاگوغا كۆچۈپ كېلىپ ، «تورونتو چولپىنى» ۋە «چولپان ھەپتىلىك ژۇرنىلى» ئۈچۈن ماقالە يازغان. بىر يىغىلىشتا ئۇ ئۆزىدىن ئالتە ياش چوڭ ، ئېگىز ھەم يېقىشلىق ئېلىزابېت خادلېي رىچاردسون بىلەن كۆرۈشتى. ئىككەيلەن مۇھەببەتلەشكەن ۋە 1920-يىلى توي قىلغان ، ئۇنىڭ يىللىق كىرىمى ئۈچ مىڭ دوللار بولغان ۋە ئىتالىيەگە بېرىپ ياشاشنى پىلانلىغان. ئەمما يازغۇچى شېرۋۇد ئاندېرسون ئاللىبۇرۇن «ئوخايودىن كەلگەن چۆچەكلەر» بىلەن داڭق چىقارغان ، خېمىڭۋاينىڭ ئۈلگىسى سۈپىتىدە قاراپ ، ئۇنى ئەينى ۋاقىتتىكى مەدەنىيەت پايتەختى پارىژغا ئىتتىرىۋەتكەن ، بۇ بىر جۈپلەر ھەتتا كۆچۈپ كەلگەن. تەبىئىيكى ، پەۋقۇلئاددە مەدەنىيەت مۇھىتى ئۇنىڭغا زور تەسىر كۆرسەتتى ، بولۇپمۇ ئاۋانگارتلار بىلەن بولغان ئالاقىدە ، ئۇ تىل ئۈستىدە ئويلىنىشقا تۈرتكە بولۇپ ، ئۇنىڭغا ئىلىم-پەنگە قارشى تۇرۇش يولىنى كۆرسىتىپ بەردى.

شۇنىڭ بىلەن بىر ۋاقىتتا ، 1923-يىلى ئۇلارنىڭ تۇنجى ئوغلى تۇغۇلدى ، جون خادلېي نىكانور ھېمىڭۋاي ، بومبى دەپ ئاتالغان ۋە نەشرىياتچى ماك ئالمون ئۆزىنىڭ تۇنجى كىتابى «ئۈچ ھېكايە ۋە ئون شېئىر» نى نەشر قىلدۇردى ، كېيىنكى يىلى «زامانىمىزدا» »، تەنقىدچى ئېدموند ۋىلسون ۋە ئەزرا پوندقا ئوخشاش يېرىم شائىر تەرىپىدىن ماختىدى. 1926-يىلى «Torrenti di primavera» ، «Fiesta» قاتارلىق مۇھىم كىتابلار نەشر قىلىندى ، ئامما بىلەن بولغان بارلىق ئۇتۇقلار ۋەتەنقىد ، كېيىنكى يىلى ، ئالدى بىلەن ئاجرىشىپ كەتمەي تۇرۇپ ، «ئاياللار يوق ئەرلەر» ھېكايىلىرىنىڭ ھەجمى ئېلان قىلىندى.

كىتابلىرى ئۇچراتقان ياخشى مۇۋەپپەقىيەت ئۇنى تېخىمۇ جەلپ قىلدى ۋە 1928-يىلى ئۇ يەنە قۇربانلىق سۇپىسىنىڭ ئايىغىدا تۇرۇپ ، «Vogue» نىڭ سابىق مودا تەھرىرى گۈزەل پاۋلىن پفېيففېر بىلەن توي قىلدى. كېيىن ئىككەيلەن ئامېرىكىغا قايتىپ ، فلورىدانىڭ كەي ۋېست شەھىرىدە ئۆي قۇرۇپ ، ئېرنىستنىڭ ئىككىنچى ئوغلى پاترىكنى تۇغقان. ئوخشاش مەزگىلدە ، قاينام-تاشقىنلىققا چۆمگەن يازغۇچى ھازىر رىۋايەتلىك «قورال بىلەن خوشلىشىش» نىڭ لايىھىسىنى تاماملايدۇ. بەختكە قارشى ، ھەقىقەتەن ئېچىنىشلىق بىر ھامىڭۋاي ئۆيىنىڭ تىنچ يۈزلىنىشىنى بىئارام قىلدى: ساقايماس كېسەل سەۋەبىدىن ئاجىزلاشقان دادا ئۆزىنى بېشىغا ئېتىپ ئۆزىنى ئۆلتۈرۈۋالىدۇ.

تەلىيىمىزگە ، «قورال-ياراغ بىلەن خوشلىشىش» تەنقىدچىلەرنىڭ قىزغىن ئالقىشىغا ئېرىشتى ۋە كۆرۈنەرلىك سودا مۇۋەپپەقىيىتىدىن خۇشال بولدى. شۇنىڭ بىلەن بىللە ، ئۇنىڭ دېڭىز قولتۇقى ئېقىمىدا چوڭقۇر دېڭىزدا بېلىق تۇتۇشقا بولغان ئىشتىياقى بارلىققا كەلدى.

1930-يىلى ئۇ ماشىنا ۋەقەسىگە يولۇقۇپ ، بىر نەچچە ئورۇندا ئوڭ قولىنى سۇندۇرغان. ئۇ بۇ قېتىم ساياھەت ۋە تەۋەككۈلچىلىك جەريانىدا ئۇچرىغان نۇرغۇن ۋەقەلەرنىڭ بىرى: ئىسپانىيەنىڭ دېڭىز تەۋەلىكىدە توڭلاپ بېلىق تۇتۇشتىن بۆرەك ئاغرىش ، پالېنسىيەنى زىيارەت قىلغاندا يىرتىلىپ كەتكەن يىرىڭلىق ئىششىق ، ئانتراخادىن يۇقۇملىنىش ، بارماقنى ئۇرۇپ يارىلاندۇرغاندا سومكا ، كۆزنىڭ يارىلىنىشى ، قول ، پۇتى ۋە يۈزىگە چوڭقۇر سىزىلغانقېچىپ كەتكەن ئاتنىڭ كەينىدىكى ۋايومىڭدىكى بىر ئورمانلىقتىن ئۆتۈۋاتقاندا تىكەن ۋە شاخلار تەرىپىدىن ئىشلەپچىقىرىلىدۇ.

بۇ ھاياتىي كۈچكە تولغان كۆرۈنۈشلەر ، مۇسكۇللارنىڭ بەدەن شەكلى ، جېدەلخورنىڭ خاراكتېرى ، چوڭ تاماقلار ۋە كۈچلۈك ئىچىملىكلەرگە مايىللىقى ئۇنى خەلقئارا يۇقىرى جەمئىيەتنىڭ ئۆزگىچە خاراكتېرىگە ئايلاندۇردى. ئۇ كېلىشكەن ، قەيسەر ، قەيسەر ، 30 ياشتىن ئاشقان بولسىمۇ ، ئۇ ئەدەبىياتنىڭ ئاتا-بوۋىسى دەپ قارىلىدۇ ، شۇڭا ئۇلار ئۇنى «پاپا» دەپ ئاتايدۇ.

1932-يىلى ئۇ «چۈشتىن كېيىندىكى ئۆلۈم» نى نەشر قىلدۇردى ، بۇ ماقالە بىلەن رومان ئوتتۇرىسىدا زور مىقداردىكى بۇقا سوقۇشتۇرۇش دۇنياسىغا بېغىشلانغان. كېيىنكى يىلى «كىم غەلىبە قىلسا ھېچنىمە ئالمايدۇ» ماۋزۇسىدا توپلانغان ھېكايىلەرنىڭ نۆۋىتى كەلدى.

ئۇ ئافرىقىدىكى تۇنجى ساپارىغا بارىدۇ ، يەنە بىر يەر ئۆزىنىڭ كۈچى ۋە جاسارىتىنى سىنايدۇ. قايتىش سەپىرىدە ئۇ پاراخوتتا مارلېن دىترىچ بىلەن تونۇشۇپ ، ئۇنى «كرېستكا» دەپ ئاتايدۇ ، ئەمما ئۇلار دوست بولۇپ قالىدۇ ۋە ئۆمۈر بويى شۇنداق قالىدۇ.

1935-يىلى «ئافرىقىنىڭ يېشىل تاغلىرى» نەشىر قىلىنغان ، پىلانسىز رومان ، ھەقىقىي پېرسوناژلار ۋە يازغۇچى باش پېرسوناژ بولغان. ئۇ ئون ئىككى مېتىرلىق دىزېل كېمىسىنى سېتىۋېلىپ ، ئۇنى «پىلار» دەپ ئاتايدۇ ، بۇ ئىسپانىيەنىڭ مۇقەددەس جايىنىڭ ئىسمى ، شۇنداقلا پاۋلىننىڭ كود ئىسمى.

1937-يىلى ئۇ «ئىگە بولۇش ۋە بولماسلىق» نى نەشر قىلدۇردى ، ئۇنىڭ ئامېرىكىدىكى بىردىنبىر رومانى ، ئۇنىڭدا يالغۇز ۋە ۋىجدانسىز ئادەمنىڭ چىرىك ۋە پۇل ھۆكۈمرانلىق قىلىدىغان جەمئىيەتنىڭ قۇربانىغا ئايلانغانلىقى بايان قىلىنغان.

ئۇ ئىسپانىيەگە بارىدۇ ، ئۇ يەردىن ئىچكى ئۇرۇش توغرىسىدا دوكلات ئەۋەتىدۇ. ئۇنىڭ فىرانكوغا بولغان دۈشمەنلىكى ۋە ئاممىباب فرونتتا چىڭ تۇرۇشى جون دوس پاسوس ، لىلىئان ھېلمان ۋە ئارخىبالد ماكلېيش بىلەن «ئىسپانىيە زېمىنى» نىڭ كىنوغا ماسلىشىش ھەمكارلىقىدا كۆرۈنەرلىك بولدى.

كېيىنكى يىلى ئۇ ئىسپانىيە جۇمھۇرىيەتچىلەر پارتىيىسىگە پايدىلىق كومېدىيە فىلىمى «بەشىنچى ئىستون» بىلەن ئېچىلغان تومنى ئېلان قىلدى ۋە «فىرانسىس ماكومبېرنىڭ بەختلىك تۇرمۇشىنى قىسقىچە تونۇشتۇرۇش» ۋە «قارلار» قاتارلىق ھەر خىل ھېكايىلەرنى ئۆز ئىچىگە ئالدى. del Chilimanjaro »، ئافرىقا ساپارىدىن ئىلھام ئالغان. بۇ ئىككى تېكىست 1938-يىلى نەشىر قىلىنغان «قىرىق توققۇز ھېكايە» توپلىمىنىڭ بىر قىسمى بولۇپ ، بۇ ئەسەر يازغۇچىنىڭ ئەڭ پەۋقۇلئاددە ئەسەرلىرىنىڭ بىرى. مادرىدتا ئۇ ئۆيىدە تونۇشقان ژۇرنالىست ۋە يازغۇچى مارتا گېلخورن بىلەن تونۇشۇپ ، ئۇرۇش مۇخبىرلىرىنىڭ خىزمىتىدىكى قىيىنچىلىقلارنى ئۇنىڭ بىلەن ئورتاقلاشتى.

1940-يىلى ئۇ پاۋلىن بىلەن ئاجرىشىپ مارتا بىلەن توي قىلغان. ئاچقۇچلۇق غەرب ئۆيى پاۋلىندا قالدى ، ئۇلار كۇبانىڭ فىنكا ۋىگيا (قاراۋۇل دېھقانچىلىق مەيدانى) دا ئولتۇراقلاشتى. يىل ئاخىرىدا «قوڭغۇراق ھەققى كىم ئۈچۈن» ئىسپانىيە ئىچكى ئۇرۇشىدا چىقىدۇ ۋە قېچىش مۇۋەپپەقىيىتى. فرانكوغا قارشى پارتىزانلارغا ياردەم بېرىشكە بارىدىغان ۋە گۈزەل مارىيانى ياخشى كۆرۈپ قالغان «ئىنگلېس» روبېرت جورداننىڭ ھېكايىسى ئاممىنى بويسۇندۇرۇپ ، يىللىق كىتاب دېگەن نامغا ئېرىشتى. ياش مارىيا بىلەن پىلار ، خوجايىننىڭ ئايالىپارتىيەۋىلىك ، خېمىڭۋاينىڭ بارلىق ئەسەرلىرىدىكى ئەڭ ئۇتۇق قازانغان ئىككى ئايال پېرسوناژ. تەنقىدچىلەر ئانچە قىزغىن ئەمەس ، پۇلىتزېر مۇكاپاتىنى تاللاشنى رەت قىلغان كولۇمبىيە ئۇنۋېرسىتىتىنىڭ رەئىسى ئېدموند ۋىلسون ۋە باتلېردىن باشلىنىدۇ.

ئۇنىڭ شەخسىي ئۇرۇشى. 1941-يىلى ، ئەر-ئايال جۇڭگو-ياپون ئۇرۇشىدا مۇخبىر سۈپىتىدە يىراق شەرققە بارىدۇ. ئامېرىكا 2-دۇنيا ئۇرۇشىدا مەيداننى ئىگىلىگەندە ، يازغۇچى ئۆز يولىغا قاتنىشىشنى خالايدۇ ۋە «پىلار» نى رەسمىي ھالدا كۇبا دېڭىز قىرغىقىدىكى ناتسىستلارنىڭ سۇ ئاستى پاراخوتىغا قارشى چارلاش ئەترىتىنىڭ بەلگىسى يوق پاراخوتقا ئايلاندۇرىدۇ. 1944-يىلى ئۇ «كوللىئېر» ژورنىلىنىڭ ياۋروپادىكى ئالاھىدە مۇخبىرى بېلكوزا مارتانىڭ تەشەببۇسى بىلەن ئۇرۇشقا ھەقىقىي قاتناشقان ، ئۇ ئەنگىلىيە ھاۋا ئارمىيىسى RAF نىڭ تاپشۇرۇقىنى تاپشۇرۇۋالغان. لوندوندا ئۇ باشنىڭ يارىلىنىشىنى كەلتۈرۈپ چىقىرىدىغان ماشىنا ۋەقەسىگە ئۇچرىغان. ئۇ مىننېسوتا شىتاتىدىن كەلگەن جەلپكار سېرىق تەنلىك بىلەن تونۇشۇپ ، «كۈندىلىك تېز يوللانما» نىڭ مۇخبىرى مارىي ۋېلش بىلەن كۆرۈشتى ۋە ئۇنى سوتلاشقا باشلىدى ، بولۇپمۇ ئايەتتە ھەقىقەتەن ئويلىمىغان ئەھۋال.

6-ئىيۇن D- كۈنى ، ئۇلۇغ ئىتتىپاقداشلار نورماندىغا قوندى. ھېمىڭۋاي بىلەن مارتامۇ ئۇنىڭ ئالدىدا چۈشتى. ھالبۇكى ، بۇ ۋاقىتتا ، «پاپا» ئۆزىنى ئۆزىنىڭ بۆلۈمى تەشكىل قىلغان جەڭگە زور ۋەدىلەر ، بىر خىل شەخسىي ئۇرۇش بىلەن ئۇرۇشقا ئاتلايدۇ.ئۇ پارىژنى ئازاد قىلىشقا قاتناشقان مەخپىي مۇلازىمەت ۋە پارتىيەۋىلىك ئورۇننىڭ. ئۇ ئۆزىنىڭ جەڭگىۋار بولمىغان ھالىتىگە خىلاپلىق قىلغانلىقى ئۈچۈن ئاۋارىچىلىققا ئۇچرايدۇ ، ئەمما كېيىن ھەممە ئىشلار مۇقىملىشىپ ، «مىس چولپان» بىلەن بېزەلدى.

1945-يىلى ، بىر مەزگىل ئەيىبلەش ۋە جابدۇقلاردىن كېيىن ، ئۇ مارتا بىلەن ئاجرىشىپ كەتتى ۋە 1946-يىلى تۆتىنچى ۋە ئاخىرقى ئايالى مەريەم بىلەن توي قىلدى. ئىككى يىلدىن كېيىن ئۇ ئىتالىيەدە ، ۋېنىتسىيەدە نۇرغۇن ۋاقتىنى ئۆتكۈزدى ، ئۇ يەردە تاتلىق ۋە ئاتىلىق دوستلۇق ئورناتتى ، كۈزلۈك ئېروتىزىمنىڭ تەسىرىگە ئۇچرىمىدى ، ئون توققۇز ياشلىق ئادرىئانا ئىۋانچىچ بىلەن. بۇ ياش ئايال ۋە ئۇ ئۆزى يازغان روماننىڭ 1950-يىلى چىققان «دەريادىن ئۆتۈپ دەرەخلەرگە» قىزغىن قارشى ئېلىنغان> ئولجىسىنى لەھەڭنىڭ ھۇجۇمىدىن قۇتۇلدۇرۇش. «ھايات» ژورنىلىنىڭ بىر سانىدا كۆرۈپ ، 48 سائەت ئىچىدە بەش مىليون پارچە سېتىلدى. پۇلىتزېر مۇكاپاتىغا ئېرىشتى.

ئىككى ئايروپىلان چۈشۈپ كەتتى. 1953-يىلى ھېمىڭۋاي يەنە بىر قېتىم ئافرىقىغا بارىدۇ ، بۇ قېتىم مەريەم بىلەن بىللە. ئۇ كونگوغا قاراپ يولغا چىققاندا ئايروپىلان چۈشۈپ كەتكەن. ئۇ مۈرىسى يارىلانغان مەريەم ۋە ئۇچقۇچىنىڭ يارىلىنىشى بىلەن چىقتى ، ئەمما بۇ ئۈچى يالغۇز قالدى ۋە يازغۇچىنىڭ ئۆلۈم خەۋىرى دۇنيانىڭ ھەرقايسى جايلىرىغا تارقالدى.بەختكە يارىشا ئۇلار كېمە تاپقاندا قۇتقۇزۇلىدۇ: ئۇ ئىلگىرى «ئافرىقا ئايال پادىشاھى» فىلىمىنى سۈرەتكە ئېلىش ئۈچۈن رېژىسسور جون خۇستونغا ئىجارىگە بېرىلگەن كېمىدىن باشقا ھېچكىم ئەمەس. ئۇلار كىچىك ئايروپىلاندا Entebbe غا ساياھەت قىلىشنى قارار قىلغان ، ئەمما ئۇچۇش جەريانىدا ئايروپىلان چۈشۈپ كېتىپ ئوت كەتكەن. مەريەم باشقۇرىدۇ ، ئەمما يازغۇچى نايروبىدا ئېغىر زەخىملىنىش ، سول كۆزدىكى كۆرۈش قۇۋۋىتى ئاجىزلاش ، سول قۇلاقتىكى ئاڭلاش ئىقتىدارى ئاجىزلاش ، بىرىنچى ۋە يۈز ۋە باشنى كۆيدۈرۈش ، ئوڭ قول ، مۈرە ۋە سول پۇتنىڭ بۇرمىلىنىشى سەۋەبىدىن دوختۇرخانىدا يېتىپ قالدى. ئېزىلگەن ئومۇرتقا ، جىگەر ، تال ۋە بۆرەككە زىيان يەتكۈزىدۇ.

1954-يىلى ئۇ نوبېل ئەدەبىيات مۇكاپاتىغا ئېرىشكەن ، ئەمما ئۇ ستوكھولمغا بېرىپ ئۇنى بىۋاسىتە قوبۇل قىلىشتىن ۋاز كەچكەن ، ئىككى قېتىملىق ئايروپىلان چۈشۈپ كېتىش ۋەقەسىدە ئېغىر يارىلانغان. ئەمەلىيەتتە ئۇنىڭ جىسمانىي ۋە نېرۋا ئاجىزلىقى بار ، بۇ ئۇنى بىر نەچچە يىل ئازابلايدۇ. 1960-يىلى ئۇ بۇقا سوقۇشتۇرۇش تەتقىقاتى بىلەن شۇغۇللانغان ، ئۇنىڭ بىر قىسمى ھاياتلىقتا پەيدا بولغان.

«بايرام يۆتكىلىشچان» دەپ يېزىلغان ، پارىژ يىللىرىدىكى ئەسلىمىلەر كىتابى ، ئۇ ئۆلگەندىن كېيىن (1964) نەشر قىلىنىدۇ. ئۆلگەندىن كېيىنكى يەنە بىر كىتاب «ھازىرقى ئاراللار» (1970) ، ئامېرىكىلىق داڭلىق رەسسام توماس خۇدسوننىڭ ئۈچ بالىسىنى ، ئىككىسى ماشىنا ۋەقەسىدە ، بىرى ئۇرۇشتا قازا قىلغان قايغۇلۇق ھېكايىسى.

ئۇ يازالمايدۇ. ئاجىز ، ياشانغان ، كېسەل ، ئۇ مىننېسوتا شىپاخانىسىغا كىردى. 1961-يىلى ئۇ بىرنى سېتىۋالغانئۇ كۆچۈپ كەلگەن ئىداخو شىتاتىنىڭ كەتچۇمدىكى داچا ، فىدېل كاسترو ھوقۇقنى تارتىۋالغاندىن كېيىن كۇبادا ياشاشنى ئەمدى راھەت ھېس قىلمىدى ، ئۇمۇ ئۇنى قەدىرلەيدۇ.

ئېچىنىشلىق تۇتقاقلىق. چوڭقۇر چۈشكۈنلۈك ، چۈنكى ئۇ قايتا يازالمايمەن دەپ ئويلايدۇ ، 7-ئاينىڭ 2-كۈنى ئەتىگەندە ئۇ بالدۇر ئورنىدىن تۇرۇپ ، قوش تۇڭلۇق مىلتىقنى ئېلىپ ، ئالدى تەرەپكە چىقىپ ، قوش تۇڭنى پېشانىسىگە قويۇپ ، ئۆزىنى ئېتىدۇ .