Biografie - De oude man en de zee

Ernest Hemingway, geboren op 21 juli 1899 in Oak Park, Illinois, VS, is de iconische schrijver van de literaire 20e eeuw, degene die in staat was te breken met een bepaalde stilistische traditie en vervolgens hele generaties schrijvers wist te beïnvloeden.

Gepassioneerd door jagen en vissen, hierin geïnstrueerd door zijn vader, die een boerderij bezat in de bossen van Michigan, leerde hij van jongs af aan verschillende sporten te beoefenen, waaronder gewelddadig en gevaarlijk boksen: een aantrekkingskracht voor sterke emoties die Hemingway nooit in de steek zou laten en die zijn kenmerk als man en als schrijver vertegenwoordigde.

Het was 1917 toen hij na zijn middelbare school met pen en papier begon te werken als verslaggever voor de 'Kansas City Star'. Het jaar daarop, toen hij door een defect aan zijn linkeroog niet in staat was om vlak na de oorlog dienst te nemen in het Amerikaanse leger, werd hij ambulancechauffeur voor het Rode Kruis en werd hij naar Italië gestuurd aan het Piave front. Zwaar gewond door het vuur van eenHij stierf op 8 juli 1918 in Fossalta di Piave, terwijl hij een soldaat redde die was doodgeschoten. Hij werd opgenomen in het ziekenhuis in Milaan, waar hij verliefd werd op verpleegster Agnes Von Kurowsky. Nadat hij was gedecoreerd voor militaire moed, keerde hij in 1919 terug naar huis.

Hoewel hij wordt geprezen als een held, voelt hij zich niet goed door zijn rusteloze en voortdurend ontevreden karakter. Hij wijdt zich aan het schrijven van een paar korte verhalen, volledig genegeerd door uitgevers en culturele kringen. Hij wordt het huis uitgejaagd door zijn moeder, die hem ervan beschuldigt een schurk te zijn, en verhuist naar Chicago waar hij artikelen schrijft voor de 'Toronto Star' en 'Star Weekly'. Op een feestjeHij ontmoette Elizabeth Hadley Richardson, zes jaar ouder dan hij, lang en gracieus. De twee werden verliefd en in 1920 trouwden ze, rekenend op haar jaarinkomen van drieduizend dollar en van plan om in Italië te gaan wonen. Maar de schrijver Sherwood Anderson, toen al beroemd vanwege 'Tales from Ohio', waar Hemingway naar opkeek als model, duwde hem in de richting van Parijs, de culturele hoofdstad van die tijd,De buitengewone culturele omgeving beïnvloedde hem natuurlijk enorm, vooral door zijn contact met de avant-garde, die hem aanzette tot nadenken over taal en hem de weg wees naar anti-academisme.

Ondertussen werd in 1923 zijn eerste zoon, John Hadley Nicanor Hemingway, beter bekend als Bumby, geboren en publiceerde uitgever McAlmon zijn eerste boek, 'Three Short Stories and Ten Poems', het jaar daarop gevolgd door 'In Our Time', dat werd geprezen door criticus Edmund Wilson en door een baanbrekende dichter als Ezra Pound. In 1926 verschenen belangrijke boeken als 'Torrents of Spring' en 'Fiesta', stuk voor stuk grote successen bij het publiek en het grote publiek.kritiek, terwijl het jaar daarop de verhalenbundel 'Mannen zonder vrouwen' werd gepubliceerd, niet zonder een scheiding.

Het succes van zijn boeken brengt hem in een stroomversnelling en in 1928 staat hij weer voor het altaar om te trouwen met de mooie Pauline Pfeiffer, voormalig moderedactrice van 'Vogue'. De twee keren vervolgens terug naar Amerika, vestigen zich in Key West, Florida en krijgen Patrick, Ernests tweede zoon. Tegelijkertijd voltooit de turbulente schrijver de inmiddelsHelaas komt er een echt tragische gebeurtenis die de rustige trend in het huishouden van Hemingway verstoort: zijn vader, verzwakt door een ongeneeslijke ziekte, pleegt zelfmoord door zichzelf door het hoofd te schieten.

Gelukkig werd 'Farewell to Arms' enthousiast ontvangen door critici en beloond met een aanzienlijk commercieel succes. Ondertussen was zijn passie voor diepzeevissen in de Golfstroom geboren.

In 1930 kreeg hij een auto-ongeluk waarbij hij zijn rechterarm op verschillende plaatsen brak. Het was een van de vele ongelukken die hij tijdens deze periode van reizen en avontuur tegenkwam: nierpijn door het vissen in de ijskoude Spaanse wateren, een verrekte lies tijdens een bezoek aan Palencia, een miltvuurinfectie, een tot op het bot gescheurde vinger tijdens een ongeluk met een boksbal, een wondin de oogbal, diepe krassen op de armen, benen en het gezicht van doornen en takken terwijl hij door een bos in Wyoming rijdt op een vastgebroken paard.

Deze vitalistische uitingen, de gespierde lichaamsbouw, het temperament van een vechtersbaas, de voorliefde voor grote maaltijden en het formidabele drankgebruik maken hem tot een uniek personage in de internationale high society. Hij is knap, stoer, chagrijnig en wordt, ondanks het feit dat hij begin dertig is, beschouwd als een patriarch van de literatuur, zozeer zelfs dat ze hem 'Pope' beginnen te noemen.

In 1932 publiceerde hij 'Death in the Afternoon', een groot boek tussen essay en roman gewijd aan de wereld van het stierenvechten. Het jaar daarop was het de beurt aan de korte verhalen die samengebracht waren onder de titel 'Who Wins Takes Nothing'.

Hij nam deel aan zijn eerste safari in Afrika, nog een terrein om zijn kracht en moed te testen. Op de terugreis ontmoette hij Marlene Dietrich op het schip, hij noemde haar 'de Mof' maar ze werden vrienden en bleven vrienden voor het leven.

In 1935 verscheen 'Groene heuvels van Afrika', een roman zonder plot, met echte personages en de schrijver als hoofdpersoon. Hij kocht een twaalf meter lange dieselboot en doopte hem 'Pilar', de naam van het Spaanse heiligdom maar ook Paulines codenaam.

In 1937 publiceerde hij 'To Have and Have Not', zijn enige roman met een Amerikaanse setting, die het verhaal vertelt van een eenzame, gewetenloze man die het slachtoffer wordt van een corrupte maatschappij die gedomineerd wordt door geld.

Hij reisde naar Spanje, vanwaar hij een verslag stuurde over de burgeroorlog. Zijn vijandigheid tegenover Franco en zijn steun voor het Volksfront komen duidelijk naar voren in zijn samenwerking aan de verfilming van 'Het land van Spanje' met John Dos Passos, Lillian Hellman en Archibald MacLeish.

Het jaar daarop publiceerde hij een bundel die begon met 'De Vijfde Colonne', een toneelstuk ten gunste van de Spaanse republikeinen, en die verschillende korte verhalen bevatte, waaronder 'Francis Macomber's Short Happy Life' en 'The Snows of Chilimangiaro', geïnspireerd door de Afrikaanse safari. Deze twee teksten werden onderdeel van de bundel 'The Forty-Nine Short Stories', gepubliceerd in 1938, die tot de meest bijzondere werken blijft behoren...In Madrid ontmoette hij de journaliste en schrijfster Martha Gellhorn, die hij in zijn thuisland had ontmoet, en deelde met haar de moeilijkheden van het werk van oorlogscorrespondenten.

Het is 1940 als hij van Pauline scheidt en trouwt met Martha. Het huis in Key West blijft van Pauline en ze vestigen zich in Finca Vigía (Guard's Farm), Cuba. Aan het eind van het jaar verschijnt 'For Whom the Bell Tolls' over de Spaanse Burgeroorlog, een overweldigend succes. Het is het verhaal van Robert Jordan, de 'inglès' die de anti-Franco partizanen gaat helpen en verliefd wordt op de mooie Maria,De jonge Maria en Pilar, de vrouw van de partizanenleider, zijn de twee meest succesvolle vrouwelijke personages in Hemingways hele oeuvre. Minder enthousiast waren de critici, te beginnen met Edmund Wilson en Butler, decaan van Columbia University, die hun veto uitspraken over de keuze voor de Pulitzer Prize.

Zijn privé-oorlog. In 1941 gaan man en vrouw naar het Verre Oosten als Chinees-Japanse oorlogscorrespondenten. Wanneer de Verenigde Staten het veld betreden in de Tweede Wereldoorlog, wil de schrijver op zijn eigen manier meedoen en laat de 'Pilar' officieel een shuttle-schip worden op nazi-patrouilledienst tegen onderzeeërs voor de kust van Cuba. In 1944Hij neemt daadwerkelijk deel aan de oorlog op initiatief van de oorlogvoerende Martha, speciaal correspondent in Europa voor Collier's magazine, die hem een opdracht geeft van de RAF, de Britse luchtmacht, om zijn heldendaden te beschrijven. In Londen krijgt hij een auto-ongeluk waardoor hij een vervelende hoofdwond oploopt. Hij ontmoet een aantrekkelijke blondine uit Minnesota, Mary Welsh, een journaliste voor de 'Daily Express', enbegint haar het hof te maken, vooral in versvorm, wat erg onverwacht is.

6 juni is D-day, de grote geallieerde landing in Normandië. Hemingway landde ook, en Martha voor hem. Op dat moment stortte 'Papa' zich echter met grote toewijding in de oorlog, een soort privé-oorlog, waarvoor hij een eigen afdeling van de geheime dienst oprichtte en een partizaneneenheid waarmee hij deelnam aan de bevrijding van Parijs. Hij kwam in de problemen door het schenden van de voorwaardeals een non-combattant, maar toen kwam alles goed en werd hij gedecoreerd met de 'Bronze Star'.

In 1945, na een periode van berispingen en stileringen, scheidde hij van Martha en in 1946 trouwde hij met Mary, zijn vierde en laatste vrouw. Twee jaar later bracht hij veel tijd door in Italië, in Venetië, waar hij een lieve en vaderlijke vriendschap aanging met de 19-jarige Adriana Ivancich. De jonge vrouw en hijzelf zijn de hoofdpersonen van de roman die hij aan het schrijven is, 'Di là dalrivier en tussen de bomen', dat uitkwam in 1950 en lauw werd ontvangen.

Hij maakte het twee jaar later goed met 'The Old Man and the Sea', een korte roman die mensen ontroerde en de critici overtuigde, en die het verhaal vertelt van een arme Cubaanse visser die een grote marlijn (zwaardvis) vangt en zijn prooi probeert te redden van de aanval van haaien. Gepubliceerd als voorproefje in een enkele uitgave van Life magazine, verkocht het vijf miljoen exemplaren in 48 uur en won het de Pulitzer Prize.

Twee vliegtuigcrashes. In 1953 gaat Hemingway weer naar Afrika, deze keer met Mary. Hij krijgt een vliegtuigcrash op weg naar Congo. Hij komt boven met een gekneusde schouder, Mary en de piloot ongedeerd, maar ze blijven met z'n drieën geïsoleerd achter en het nieuws van de dood van de schrijver verspreidt zich over de hele wereld. Gelukkig komen ze in veiligheid als ze een boot vinden: het is niemand minder dan de boot die ze lang geleden hadden gehuurd.Ze besluiten in een klein vliegtuigje naar Entebbe te vertrekken, maar tijdens het opstijgen stort het vliegtuigje neer en vliegt in brand. Mary overleeft het, maar de schrijver wordt in Nairobi opgenomen met ernstig trauma, verlies van zicht in zijn linkeroog, gehoorverlies in zijn linkeroor en eerstegraads brandwonden in zijn gezicht en hoofd,Verstuiking van de rechterarm, schouder en het linkerbeen, een verbrijzelde wervel, schade aan lever, milt en nieren.

In 1954 kreeg hij de Nobelprijs voor Literatuur, maar hij zag ervan af om naar Stockholm te gaan om de prijs persoonlijk in ontvangst te nemen, omdat hij erg vermoeid was door de verwondingen die hij had opgelopen tijdens de twee vliegtuigongelukken. In feite had hij een fysieke en zenuwinzinking, die hem enkele jaren parten speelde. In 1960 werkte hij aan een studie over stierenvechten, waarvan een deel werd gepubliceerd in Life.

Hij schreef 'Moveable Feast', een memoires over zijn Parijse jaren, dat postuum werd gepubliceerd (1964). Een ander postuum boek was 'Islands in the Current' (1970), het trieste verhaal van Thomas Hudson, een beroemde Amerikaanse schilder, die zijn drie zonen verliest, twee in een auto-ongeluk en één in de oorlog.

Hij is niet in staat om te schrijven. Zwak, ouder wordend, ziek, laat hij zich opnemen in een kliniek in Minnesota. In 1961 koopt hij een villa in Ketchum, Idaho, waar hij naartoe verhuist omdat hij zich niet langer op zijn gemak voelt in Cuba na de machtsovername door Fidel Castro, die hij ook waardeert.

Tragische epiloog. Diep depressief omdat hij denkt dat hij nooit meer zal kunnen schrijven, staat hij op zondagochtend 2 juli vroeg op, pakt zijn dubbelloops jachtgeweer, gaat naar de voorkamer van het huis, zet de dubbelloops tegen zijn voorhoofd en schiet zichzelf dood.