Біяграфія

Генрых Тэадор Фантане нарадзіўся 30 снежня 1819 г. у Нойрупіне (Германія). Пасля наведвання тэхнічнай школы ў Берліне ў 1835 годзе ён сустрэў Эмілі Руанэ-Кумер, якая павінна была стаць яго жонкай; у наступным годзе ён перапыніў навучанне тэхніцы і прысвяціў сябе фармацэўту, неўзабаве пачаўшы навучанне каля Магдэбурга.

У той жа перыяд ён напісаў свае першыя вершы і апублікаваў «Geschwisterliebe», сваё першае апавяданне. У 1841 г. ён пакутаваў ад цяжкай хваробы - тыфу, але здолеў вылечыцца ў Лётчыне, у сям'і; прама тут, працуе ў аптэцы свайго бацькі. Тым часам Бернхард фон Лепель знаёміць яго з «Тунэлем убер дэр Шпрэе», літаратурным гуртком, які ён будзе наведваць больш за дваццаць гадоў, пакуль у 1844 годзе знаходзіцца на ваеннай службе.

Праз тры гады ён атрымаў патэнт фармацэўта першага класа, ваяваў у сакавіцкай рэвалюцыі і пісаў у «Berliner Zeitung-Halle». У канцы 1940-х гадоў ён вырашыў назаўсёды пакінуць аптэку, каб прысвяціць сябе пісьменству: «Dresdner Zeitung», радыкальны аркуш, вітаў яго першыя палітычныя творы. Паміж 1849 і 1850 гадамі Фантанэ апублікаваў сваю першую кнігу «Мужчыны і героі. Восем прускіх песень» і ажаніўся з Эмілі, з якой паехаў жыць у Берлін.

Нягледзячы на ​​першапачатковыя фінансавыя праблемы, Тэадор Фантане дамагаецца поспехуаднавіцца пасля таго, як знайшоў працу ў «Centralstelle fur Pressangelegenheiten». Пасля пераезду ў Лондан ён уступае ў кантакт з прэрафаэлітамі, мастацкім рухам, з якім ён знаёміць чытачоў у сваім «Englischer Artikel»; затым, са зменай прускага ўрада, вяртаецца на радзіму. Таму ён прысвяціў сябе падарожнай літаратуры, якая ў той перыяд перажывала надзвычайны выбух.

У 1861 г. з яго артыкулаў нарадзілася брашура «Графства Рупін», за якой у наступным годзе было выдадзена другое выданне з падзагалоўкам «Падарожжа ў Магдэбург». Уступіўшы ў рэдакцыю «Neuen Preussischen (Kreuz-) Zeitung», кансерватыўнай і рэакцыйнай газеты, заснаванай, між іншым, Бісмаркам, ён пераехаў у Данію, каб расказаць пра вайну 1864 года, перш чым вярнуцца ў Берлін. Ён паехаў у Парыж падчас франка-прускай вайны, быў арыштаваны за шпіянаж: але, як толькі неадпаведнасць абвінавачвання была праверана, ён быў вызвалены пасля ўмяшання Бісмарка.

Прайшлі гады, у якія Тэадор Фантане падарожнічаў паміж Італіяй, Аўстрыяй і Швейцарыяй. Пасля блуканняў па паўднёвай Еўропе ён вырашыў жыць як вольны пісьменнік, адмовіўшыся ад перыядычнага друку: у 1876 годзе ён быў прызначаны сакратаром Акадэміі прыгожых мастацтваў у Берліне, нават калі неўзабаве пакінуў гэтую пасаду. Уражаны цяжкай ішэміяй галаўнога мозгу ў 1892 годзе, ён атрымлівае ад сваіхДоктар раіць пісьмова выкласці ўспаміны дзяцінства: такім чынам Фантане ўдаецца вылечыцца ад хваробы і мае магчымасць рэалізаваць раман «Эфі Брыст» і аўтабіяграфію «Ад дваццаці да трыццаці».

Пасля страты свайго першага сына Джорджа ў 1897 г. Тэадор Фантане памёр у Берліне 20 верасня 1898 г. ва ўзросце 79 гадоў: яго цела было пахавана на могілках французскай рэфармацкай царквы ў Берліне.