بیوگرافی • اعلیحضرت

Michael 'Air' Jordan، اسطوره بسکتبال آمریکا، در 17 فوریه 1963 در نیویورک، در محله بروکلین، جایی که والدینش جیمز و دلورس به تازگی نقل مکان کرده بودند، متولد شد. نام کامل او مایکل جفری جردن است. خانواده اصالتی فروتن دارند: پدر به عنوان مکانیک در نیروگاه کار می کند در حالی که مادر شغل متوسطی در بانک دارد.

پسر بسیار خجالتی است، تا جایی که به مدت سه سال در یک دوره اقتصاد خانگی شرکت می کند، در آنجا خیاطی را یاد می گیرد، از ترس این واقعیت که با بزرگ شدن، هرگز زنی برای ازدواج پیدا نمی کند. خوشبختانه، علاقه به ورزش در خدمت هدایت تمام انرژی های اوست: او در کنار برادرش لری و خواهرش رسالین ورزش های مختلفی را انجام می دهد.

یک دانش آموز متوسط، اما در حال حاضر یک ورزشکار استثنایی، او در بسکتبال می درخشد، اما همچنین در فوتبال آمریکایی (به عنوان یک کوارتربک) و در بیسبال (به عنوان یک پرتاب کننده). با این حال، همه اینها برای مربی بسکتبال که تصمیم می گیرد او را برای تیمی که در آمریکا معادل مدرسه راهنمایی است انتخاب نکند، ناکافی به نظر می رسد. با این حال استعدادهای او نمایان می شود: در چند بازی که به او اجازه بازی داده می شود، به دلیل دانک های زیبایی که می تواند انجام دهد، به سرعت شهرت "دانکر" را به دست می آورد. پس از یک سال کار سخت او در تیم اول قرار گرفت و بلافاصله در سراسر ایالت در بین بهترین ها مشهور شدبازیکنان لیگ مدارس

در پایان فصل، تیم ویلمینگتون قهرمان می‌شود و مایکل جردن نیز به بازی ستاره‌های دبیرستان دعوت می‌شود.

در دانشگاه کارولینای شمالی، در سال اول تحصیلی (1981) او در فینال NCAA، لیگ بسکتبال معروف دانشگاهی آمریکا، شوت تعیین کننده را به ثمر رساند. او که به طرز وحشتناکی جذب تعهد و اشتیاق خود به ورزش شده بود، دانشگاه را پیش از موعد ترک کرد. در المپیک لس آنجلس شرکت کنید، طلا بگیرید و در NBA فرود بیایید.

او به عنوان بازیکن سوم توسط شیکاگو بولز انتخاب شد. تیم رده پایینی محسوب می شود، اما با آمدن او همه چیز تغییر می کند. بازی افتتاحیه مقابل واشنگتن است: شیکاگوس با مایکل که موفق به کسب 16 امتیاز شد، پیروز ظاهر شد. در پایان فصل اول او به عنوان "بازیکن سال" (سال اول سال) انتخاب می شود و پس از چند ماه به او برای شرکت در بازی Allstar رای داده می شود که به او اجازه می دهد زیر چشم عموم مردم قرار گیرد. .

مایکل جردن با پیراهن شماره 23 شیکاگو بولز

فصل دوم اما حتی شروع نمی شود: علت آن مصدومیت است، در 25 اکتبر 1985 در یک بازی تمرینی مقابل گلدن استیت وریرز. نتیجه پنج ماه خواب به دلیل شکستگی استرس است. بازگشت در 14 مارس 1986 انجام می شود، زمانی که هنوز 18 بازی فصل عادی باقی مانده است. میلانتقام زیادی وجود دارد و مهمتر از همه این تمایل وجود دارد که نشان دهد توانایی های او ناپدید نشده است. نتیجه این فشار درونی استثنایی است: در پلی آف او 63 امتیاز در برابر بوستون سلتیکس لری برد به دست آورد که بهترین عملکرد او تا به حال است.

در تابستان 1986، تیمی که فرمانروای دهه 90 بود، در اطراف مایکل جردن شکل گرفت. سومین قهرمانی NBA یکی از تاییدها و تداوم برای جردن است، در واقع او با 37.1 امتیاز در هر بازی برای اولین بار در جدول امتیازدهی ها پیروز می شود، یک میانگین علمی تخیلی بسکتبال که شاید هیچ کس هرگز نتواند به آن نزدیک شود.

در 82 بازی فصل معمولی، مایک در 77 بازی رهبری بولز را بر عهده دارد، دو بار 61 امتیاز کسب می کند، در هشت بازی به 50 می رسد، 37 بار 40 یا بیشتر گل می زند. او از سد سه هزار امتیاز عبور کرد و با 3041 35 درصد از کل امتیازات شیکاگو را به دست آورد. همه اینها او را از برنامه دفاعی منحرف نمی کند: او اولین بازیکنی در تاریخ است که یک قهرمانی را با 200 توپ ربایی همراه با 100 بلوک به پایان می رساند.

پس از نسخه‌های "مسابقه اسلم دانک" در سال‌های 1987 و 1988، مایکل به دلیل توانایی فوق‌العاده‌اش در پرواز به سبد، به "هوا" تقدیم می‌شود. به لطف این دستاوردها و پیروان بی شماری که در ایالات متحده از آن برخوردار است، نام و تصویر آن به همین سادگی تبدیل شده است.قابل تصور، یک ماشین پولساز. هر چیزی را که لمس می‌کند تبدیل به طلا می‌شود: او حتی رستورانی در شیکاگو باز می‌کند که می‌تواند بدون محاصره شدن توسط طرفداران غذا بخورد. ارزش کلی گاوها نیز رشد غیرقابل تصوری داشته است: از 16 به 120 میلیون دلار می رسد.

در المپیک 1992 بارسلونا، همراه با لری برد و مجیک جانسون، مایک یکی از ستاره های "تیم رویایی" افسانه ای است: او دومین طلای المپیک خود را به دست آورد.

با این حال، بحران در اطراف است. مایکل جردن پس از دستیابی به هر چیزی که از نظر انسانی به عنوان یک ورزشکار ممکن است، به طور غیرمنتظره ای بازنشستگی خود را اعلام می کند.

در 6 اکتبر 1993، در کنفرانسی مملو از روزنامه نگاران در کنار جری رینزدورف، مالک شیکاگو بولز، و دیوید استرن، کمیسر NBA، تصمیم دردناک را به جهانیان ابلاغ کرد. خود او در بیانیه‌ای اعتراف می‌کند: " من تمام انگیزه‌ام را از دست داده‌ام. در بازی بسکتبال چیزی برای اثبات ندارم: بهترین زمان برای توقف من است. من هر چیزی را که می‌توانستید به دست آورده‌ام. برگردید. شاید، اما الان به خانواده فکر می کنم .

به غیر از این جملات «وجودی»، دو عامل بیش از همه بر تصمیم شما تأثیر می گذارد. اولی مربوط به ماجرای قمار و شرط بندی است، دومی مرگ غم انگیز پدرش جیمز است که با شلیک تپانچه کالیبر 38 در کنار بزرگراه کارولینای شمالی کشته شد.به قصد سرقت

تقریبا یک سال پس از بازنشستگی، در 9 سپتامبر 1994، او برای بازی در "استادیوم شیکاگو" در یک مسابقه خیریه بین بازیکنان NBA که توسط شریک سابقش پیپن برگزار شده بود، بازگشت. مراسم در داخل مرکز پرجمعیت یونایتد برگزار می‌شود، وقتی پارچه پیراهن او تا سقف بلند می‌شود، اشک‌هایش تلف می‌شود: داستان خارق‌العاده «ایر» جردن به نظر می‌رسد واقعاً به پایان رسیده است.

" می‌خواهم نشان دهم که می‌توانم در رشته‌ای دیگر هم برتر باشم "، اولین کلمات اردن جدید است. در اینجا، در 7 فوریه 1994، او قراردادی را با شیکاگو وایت ساکس، یک تیم بیسبال لیگ برتر امضا کرد. رویایی که او از کودکی پرورش داده است، اما تنها پس از 45 روز از بین می‌رود، زیرا او باید به پیراهن بارونز بیرمنگام در لیگ دسته دوم بسنده کند. " این برای من یک رویا بود، 16 دلار در روز برای خوردن در حین عبور از شهرهای کوچک آمریکا با اتوبوس، تجربه ای که مرا غنی کرد. این باعث شد که بخواهم به بسکتبال بازگردم " .

او به زودی به خانه برمی گردد و اعلام می کند که تجربه اش با بیسبال به پایان رسیده است. هواداران او وقتی دو روز متوالی با بولز تمرین می کند، امیدوار می شوند. شبکه تلویزیونی ESPN برنامه ها را قطع می کند تا خبر بازگشت احتمالی او را بدهد. نایک 40 جفت کفش برای بولز می فرستدتوسط اردن در 18 مارس در ساعت 11:40 صبح، بولز بیانیه کوتاهی صادر کرد: " مایکل جردن به بولز اطلاع داده است که بازنشستگی داوطلبانه 17 ماهه خود را قطع کرده است. او اولین بازی خود را روز یکشنبه در ایندیاناپولیس مقابل تیم ملی انجام خواهد داد. پیسرس ". مایکل جردن، با همراهی برخی محافظان، در یک کنفرانس مطبوعاتی پر ازدحام ظاهر می شود و تنها چند کلمه لکنت زبان می کند: " من برگشتم !" ( من برگشتم !).

او هنوز از پیروزی های به دست آمده راضی نیست، تصمیم می گیرد برای فصل دیگری، شاید آخرین، ادامه دهد. راهپیمایی "گاوها" در فصل عادی 97-98، حتی اگر مثل دوره های قبل هیجان انگیز نباشد، باز هم قانع کننده است. نتیجه همیشه یکسان است: بولز دوباره به فینال می رسد، جایی که آنها برای دومین سال متوالی با جاز دیدار می کنند و از یک فینال آسان کنفرانس که با نتیجه 4-0 در برابر لیکرز جوان به پیروزی رسیدند. بدین ترتیب گاوها به ششمین عنوان خود می رسند، شاید آخرین عنوان، همانطور که گفته شد، برای مایکل جردن، که لحظه بازنشستگی قطعی را بیش از پیش در افق می بیند.

او دو بار بازنشسته شد، تا اینکه در سال 2003 بازنشسته شد.

درباره او گفتند:

" او خدایی است که در لباس مایکل جردن است ". (لری برد، پس از 63 امتیاز فوق العاده حرفه ای ام. جردن در برابر بوستون سلتیکس در پلی آف).

" این استشماره یک، باور کن " (مجیک جانسون)

" شب قبل از بازی 5 فینال، مایکل جردن پیتزا خورد و مسموم شد. او همچنان می خواست وارد زمین شود و 40 امتیاز گرفت. این دوپینگ قهرمان واقعی است: اراده برای بازی " (اسپایک لی)