Biografia - Jego Powietrzna Wysokość

Michael "Air" Jordan, amerykańska legenda koszykówki, urodził się 17 lutego 1963 roku w Nowym Jorku, w dzielnicy Brooklyn, gdzie jego rodzice James i Delores właśnie się przeprowadzili. Jego pełne imię to Michael Jeffrey Jordan. Rodzina ma skromne pochodzenie: jego ojciec pracuje jako mechanik w elektrowni, a matka ma skromną pracę w banku.

Chłopiec jest bardzo nieśmiały, do tego stopnia, że przez trzy lata uczęszcza na kurs ekonomii domowej, gdzie uczy się szyć, obawiając się, że nigdy nie znajdzie kobiety, z którą mógłby się ożenić, gdy dorośnie. Na szczęście jego zainteresowanie sportem służy ukierunkowaniu całej jego energii: w towarzystwie swojego brata Larry'ego i siostry Rasalyn bierze udział w różnych zajęciach sportowych.

Przeciętny uczeń, ale już wybitny sportowiec, błyszczy w koszykówce, ale także w futbolu amerykańskim (jako rozgrywający) i baseballu (jako miotacz). Wszystko to jednak wydaje się niewystarczające dla trenera koszykówki, który decyduje się nie wybierać go do drużyny, która w Ameryce jest odpowiednikiem gimnazjum. Jednak jego talenty ujawniają się: w kilku meczach, w których może grać, wygrywa wPo roku ciężkiej pracy został umieszczony w pierwszej drużynie i szybko stał się znany w całym stanie jako jeden z najlepszych graczy w lidze szkolnej.

Pod koniec sezonu drużyna z Wilmington została mistrzem, a Micheal Jordan został powołany na mecz gwiazd szkół średnich.

Na uniwersytecie North Carolina, na pierwszym roku (1981) zdobył decydujący rzut w finale NCAA, słynnej amerykańskiej ligi koszykówki uniwersyteckiej. Strasznie pochłonięty swoim zaangażowaniem i pasją do sportu, przedwcześnie rzucił studia. Wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles, zdobył złoty medal i przeszedł do NBA.

Został wybrany jako trzeci zawodnik przez Chicago Bulls. Drużyna była uważana za nisko notowaną, ale kiedy przybył, wszystko się zmieniło. Debiutancki mecz odbył się przeciwko Waszyngtonowi: Chicago wygrało, a Michaelowi udało się zdobyć 16 punktów. Pod koniec pierwszego sezonu został wybrany "Rookie of the year", a po kilku miesiącach został wybrany do udziału w Allstar Game, w którym wziął udział.pozwala na umieszczenie go w oczach opinii publicznej.

Michael Jordan w koszulce Chicago Bulls z numerem 23

Drugi sezon jednak nawet się nie rozpoczął: przyczyną była kontuzja odniesiona 25 października 1985 r. w meczu treningowym przeciwko Golden State Warriors. Efektem była pięciomiesięczna przerwa spowodowana złamaniem stresowym. Powrót nastąpił 14 marca 1986 r., gdy do końca sezonu pozostało jeszcze 18 meczów. Chęć zemsty była ogromna, a przede wszystkim chęć udowodnienia, że to właśnie on jest najlepszym graczem na świecie.W playoffach zdobył 63 punkty przeciwko Boston Celtics Larry'ego Birda, co było jego najlepszym wynikiem w karierze.

Latem 1986 roku wokół Michaela Jordana zaczął kształtować się zespół, który miał stać się dominującą drużyną lat 90. Trzecie mistrzostwo NBA Jordana było potwierdzeniem i ciągłością, a on po raz pierwszy wygrał ranking punktowy z 37,1 punktami na mecz, koszykarską średnią science fiction, do której być może nikt nigdy nie będzie w stanie się zbliżyć.

W 82 meczach sezonu zasadniczego, Mike jest czołowym strzelcem Bulls w 77 spotkaniach, zdobywając 61 punktów dwukrotnie, osiągając 50 w ośmiu meczach i zdobywając 40 lub więcej punktów 37 razy. Przekracza barierę 3000 punktów, a z 3041 punktami zdobywa 35 procent wszystkich punktów zdobytych przez Chicago. Wszystko to nie zniechęca go do stosowania się do defensywy: jest pierwszym graczem w historii, który ukończył mecz w obronie.mistrzostwo z 200 odzyskanymi piłkami i 100 zablokowanymi.

Po "Slam Dunk Contest" w 1987 i 1988 roku, Michael został nazwany "Air" ze względu na jego wielką zdolność do latania do kosza. Dzięki tym osiągnięciom i ogromnej popularności, jaką cieszy się w Stanach Zjednoczonych, jego nazwisko i wizerunek stały się, jak łatwo sobie wyobrazić, maszynką do robienia pieniędzy. Wszystko, czego dotknie, zamienia się w złoto: otwiera nawet restaurację w ChicagoOgólna wartość Bulls również doświadczyła niewyobrażalnego wzrostu: z 16 milionów dolarów do 120 milionów dolarów.

Na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku, wraz z Larrym Birdem i Magic Johnsonem, Mike był jedną z gwiazd wspaniałego "Dream Teamu": zdobył swój drugi złoty medal olimpijski.

Jednak kryzys jest tuż za rogiem. Po osiągnięciu wszystkiego, co było możliwe do osiągnięcia jako sportowiec, Michael Jordan niespodziewanie ogłasza przejście na emeryturę.

6 października 1993 roku, na konferencji przepełnionej dziennikarzami wraz z Jerrym Reinsdorfem, właścicielem Chicago Bulls, i Davidem Sternem, komisarzem NBA, poinformował świat o bolesnej decyzji. Sam przyznał w oświadczeniu: " Straciłem wszelką motywację. W koszykówce nie mam już nic do udowodnienia: to dla mnie najlepszy moment, by odejść. Wygrałem wszystko, co było do wygrania. Wrócić? Może, ale teraz myślę o rodzinie. ".

Oprócz tych "egzystencjalnych" stwierdzeń, na jego decyzję wpływają przede wszystkim dwa czynniki. Pierwszy związany jest z aferą hazardowo-bukmacherską, drugi to tragiczna śmierć jego ojca Jamesa, który został zastrzelony z pistoletu kaliber .38 na poboczu autostrady w Karolinie Północnej w celach rabunkowych.

Prawie rok po przejściu na emeryturę, 9 września 1994 r., powrócił do gry na stadionie w Chicago w meczu charytatywnym między graczami NBA zorganizowanym przez jego byłego partnera Pippena. Ceremonia odbyła się w wypełnionym po brzegi United Center, łzy zostały wylane, gdy materiał jego koszulki został podniesiony do sufitu: historia fantastycznego "Air" Jordana wydawała się naprawdę zakończona.

" Chcę udowodnić, że mogę się również wyróżniać w innej dyscyplinie "W dniu 7 lutego 1994 r. podpisał kontrakt z Chicago White Sox, drużyną baseballową z dużej ligi, marzenie, które pielęgnował od najmłodszych lat, ale które zostało zniszczone zaledwie 45 dni później, kiedy musiał zadowolić się znacznie mniej prestiżowym Birmingham Barons w drugiej lidze. To było dla mnie marzenie, 16 dolarów dziennie na jedzenie podczas podróży autobusem przez małe miasteczka Ameryki, wzbogacające doświadczenie. Dało mi to więcej chęci do powrotu i gry w koszykówkę. ".

Wkrótce wraca do domu, oświadczając, że jego czas z baseballem dobiegł końca. Jego fani zaczynają mieć nadzieję, gdy trenuje przez dwa dni z rzędu z Bulls. Sieć telewizyjna ESPN przerywa swoje programy, aby przekazać wiadomość o jego możliwym powrocie. Nike wysyła 40 par butów do Bulls, butów Jordana. 18 marca o godzinie 11:40 Bulls wydają krótkie oświadczenie.komunikat: Michael Jordan poinformował Bulls o przerwaniu dobrowolnej 17-miesięcznej emerytury i zadebiutuje w niedzielę w Indianapolis przeciwko Pacers. "Michael Jordan, w towarzystwie kilku ochroniarzy, pojawił się na przepełnionej konferencji prasowej, jąkając się tylko w kilku słowach:" Wróciłem !" ( Wróciłem !).

Nie będąc jeszcze usatysfakcjonowanym swoimi triumfami, zdecydował się na jeszcze jeden, być może ostatni sezon. Marsz Bulls w sezonie regularnym 97-98, choć nie tak ekscytujący jak poprzednie, był jednak przekonujący. Wynik był zawsze taki sam: Bulls ponownie dotarli do finału, gdzie spotkali się z Jazz po raz drugi z rzędu, po łatwym Finale Konferencji.Bulls w ten sposób sięgnęli po swój szósty tytuł, być może ostatni dla Michaela Jordana, który coraz bardziej zbliżał się do momentu ostatecznego odejścia na emeryturę.

Dwukrotnie przechodził na emeryturę, aż do ostatecznego odejścia w 2003 r. Michael Air Jordan opuszcza parkiet z nieskończoną liczbą rekordów za sobą.

Powiedzieli o nim:

" On jest Bogiem przebranym za Michaela Jordana "(Larry Bird, po rekordowych 63 punktach zdobytych przez M. Jordana przeciwko Boston Celtics w Playoffs).

" On jest numerem jeden, uwierz mi "Magic Johnson")

" W noc przed meczem nr 5 finału Michael Jordan zjadł pizzę i dostał zatrucia pokarmowego. Mimo to chciał wyjść na boisko i zdobył 40 punktów. To jest doping prawdziwego mistrza: wola gry "(Spike Lee)