بیوگرافی • Negritude dear

Aimé Fernand David Césaire در 26 ژوئن 1913 در Basse-Pointe (مارتینیک، جزیره ای در قلب دریای کارائیب) به دنیا آمد. او تحصیلات خود را در مارتینیک به پایان رساند، سپس در پاریس، در Líceo Louis -le-Grand; او تحصیلات دانشگاهی خود را در پاریس در École Normale Supérieure ادامه داد.

در اینجا با لئوپولد سدار سنگور سنگالی و لئون گونتران داماس اهل گوآیایی ملاقات کرد. به لطف خواندن آثار نویسندگان اروپایی که در مورد قاره آفریقا صحبت می کنند، دانش آموزان با هم گنجینه های هنری و تاریخ آفریقای سیاه را کشف می کنند. بنابراین آنها مجله "L'Étudiant Noir" را تأسیس کردند که یک نقطه مرجع اساسی برای دانشجویان سیاه پوست پایتخت فرانسه بود و "négritude" (negritude) را ایجاد کردند، مفهومی که شامل ارزش های معنوی، هنری و فلسفی می شود. سیاه پوستان آفریقا

همین مفهوم بعداً به ایدئولوژی مبارزات سیاهپوستان برای استقلال تبدیل شد.

سزار در جریان تولید ادبی خود روشن خواهد کرد که این مفهوم فراتر از واقعیت زیستی است و می خواهد به یکی از اشکال تاریخی وضعیت انسان اشاره کند.

او در سال 1939 به مارتینیک بازگشت و مجله "Tropiques" را تأسیس کرد و با آندره برتون و سوررئالیسم در تماس بود. سزر آزادی جزیره زادگاهش از یوغ استعمار فرانسه را به عنوان ایده آل در نظر داشت: به لطف او، مارتینیک در سال 1946 به بخش ماورایی فرانسه تبدیل خواهد شد.بنابراین از همه نظر بخشی از اروپا شد. سزر به طور فعال به عنوان معاون مارتینیک در مجمع عمومی فرانسه شرکت خواهد کرد، برای مدت طولانی - از سال 1945 تا 2001 - شهردار فورت دو فرانس (پایتخت) خواهد بود و تا سال 1956 عضو کمونیست فرانسه خواهد بود. مهمانی - جشن.

از دیدگاه ادبی، ایمه سزر شاعری در میان مشهورترین نمایندگان سوررئالیسم فرانسوی است. او به عنوان یک نویسنده، نویسنده درام هایی است که سرنوشت و مبارزات بردگان مناطق تحت استعمار فرانسه (مانند هائیتی) را بیان می کند. مشهورترین شعر سزر «Cahier d'un Retour au Pays Natal» (خاطرات بازگشت به کشورش، 1939)، تراژدی در شعری از الهامات سوررئالیستی است که به عقیده بسیاری، دایره المعارفی از سرنوشت بردگان سیاه پوست و نیز ابراز امید به رهایی این دومی.

او از طریق تولید غنی اشعار نمایشی و مخصوصاً تئاتری، تلاش های خود را به شیوه ای خاص وقف بازیابی هویت آنتیلی کرده است، که دیگر آفریقایی و قطعاً سفیدپوست نیست. از مجموعه‌های شعر مختلف او می‌توان به «Les armes miraculeuses» (سلاح‌های معجزه‌آسا، 1946)، «Et les chiens se taisaient» (و سگ‌ها ساکت شدند، 1956)، «فرامنت» (زنجیره‌ها، 1959)، «کاداستر» ( 1961).

در سال 1955 "Discours sur le colonialisme" (گفتمان در مورد استعمار) را منتشر کرد کهمانند مانیفست شورش مورد استقبال قرار گرفت. از دهه 1960، برای اینکه فعالیت‌هایش فقط به روشنفکران آفریقایی و نه توده‌های وسیع برسد، شعر را ترک کرد تا خود را وقف شکل‌دهی تئاتر مردمی سیاه‌پوش کند. از مهم‌ترین آثار تئاتری او: «تراژدی شاه کریستف، 1963»، «فصلی در کنگو، 1967» با الهام از درام لومومبا و «Une tempête» (فصلی در کنگو، 1967). طوفان، 1969)، تفسیر مجدد یک نمایشنامه شکسپیر.

آخرین اثر او که در ایتالیا منتشر شد "Negro sono e negro restarò، گفتگو با فرانسوا ورگس" است (Città Aperta Edizioni، 2006).

این نویسنده سالخورده در سال 2001 در سن 88 سالگی از زندگی سیاسی بازنشسته شد و رهبری فورت دو فرانس را به دلفین خود سرژ لچیمی واگذار کرد که با تحسین مردم انتخاب شد.

Aimé Césaire در 17 آوریل 2008 در بیمارستان Fort-de-France درگذشت.