بیوگرافی

• شکل گیری و اولین آثار
• تولید برای ریشلیو
• تجدید پیر کورنیل
• تغییر بینش
• ترک تئاتر و بازگشت
• چالش بین کورنیل و راسین
• چند سال گذشته

پیر کورنیل نویسنده فرانسوی بود، اما مهمتر از همه یک نمایشنامه نویس . در میان نویسندگان تئاتر زمان خود - قرن هفدهم - او را همراه با هموطنانش ژان راسین و مولیر یکی از مهم ترین نویسندگان می دانند.

او در زندگی حرفه ای خود توانست موفقیت ها و تحسین مردم را به دست آورد. منتقدان اصلی آن زمان آثار او را چه برای بهتر و چه بد، بسیار مورد بحث قرار دادند. تولید غنی او شامل 33 کمدی است که در 45 سال نوشته شده است.

اینم بیوگرافی.

پیر کورنیل

شکل گیری و اولین آثار

پیر کورنیل در 6 ژوئن 1606 در روئن متولد شد. او یک خانواده ثروتمند از قضات و مقامات دادگاه عالی است. در آن زمان، شهر فعالیت تئاتری پررونقی داشت و پیر جوان به زودی از آن آگاه شد. این مرد جوان با وصیت پدری در کالج یسوعی تحصیل کرد: در این دوره او شروع به حضور در تئاتر کرد که مقدر بود به بزرگترین شغل او تبدیل شود و به ضرر حرفه برنامه ریزی شده او به عنوان وکیل . بنابراین او مدرک حقوق خود را دور می اندازد - که برای او یک e امیدوار کننده تضمین می کردآینده پر سود - و جسم و روح خود را وقف تئاتر کرد.

نخستین اثر پیر کورنیل به سال 1629 برمی گردد: Mélite . کورنیل 23 ساله کمدی را احیا می کند، ژانری که برای چندین سال از مد افتاده است، به نفع نمازهای الهام گرفته از جهان قرون وسطی، و بالاتر از همه Commedia dell'Arte .

Mélite در پاریس در تئاتر Marais اجرا می شود: برخلاف تمام پیش بینی های منطقی انتقادی، این یک موفقیت است!

تولید برای ریشلیو

کاردینال ریشلیو او را به همراه چهار نویسنده دیگر که توسط او یارانه دریافت می کنند، فرا می خواند تا در صورت درخواست نمایشنامه بنویسند. کورنیل از سال 1629 تا 1635 خود را وقف آن کرد.

در این سالها او Medea (1634/35)، اولین تراژدی خود را به سبک "کلاسیک" نوشت: این داستان ریشه در اساطیر یونانی و در افسانه مدیا دارد.

قوانین تئاتر کلاسیک فرانسوی که از شعر ارسطویی پیروی می کنند برای غیر حقوقدان کمی سخت است. بنابراین کورنیل از گروه قدرتمند کاردینال ریشلیو فاصله گرفت و به نوشتن به تنهایی بازگشت، حتی اگر همچنان از یارانه های دولتی بهره مند شود.

تجدید حیات پیر کورنیل

کرنیل و کمدی هایش به خاطر تجدید تئاتر کمیک شایسته تقدیر هستند. مخصوصاً با L'Illusion comica ( L'Illusion comique , operaنوشته شده در سال 1636)، به عنوان یک شاهکار باروک .

اما پیر هنوز به بهترین شکل خود نرسیده است.

او سال بعد، در سال 1637، هنگامی که Il Cid ( Le Cid ) را نوشت، این کار را انجام داد، شاهکار مطلق خود را به حساب آورد. این در مدت زمان بسیار کوتاهی تبدیل به اثر مرجع برای بازیگران مشهور و جدید می شود.

Cid یک کلاسیک است که - وفادار به فلسفه نویسنده اش - به هنجارهای متعارف کلاسیک احترام نمی گذارد.

می‌توانیم آن را به‌عنوان یک تراژیکمدی با پایان خوش تعریف کنیم که از قوانین وحدت پیروی نمی‌کند:

• مکان
• زمان،
• اقدام.

این امر به نفع تایید عموم نسبت به طرحواره سازی سفت و سخت قوانین است.

این اثر به دلیل ماهیت نوآورانه اش مورد حمله منتقدان قرار می گیرد. ما می‌توانیم برای مدت طولانی در مورد آن بحث کنیم، به طوری که منجر به بحثی می‌شود که شناسایی و به آن لقب داده می‌شود: La Querelle du Cid . بحث جدلی تنها در سال 1660 یعنی بیش از 20 سال پس از تولد او فروکش کرد.

تغییر بینش

در سال 1641 کورنیل با ماری دو لامپریر ازدواج می کند: از این زوج شش فرزند به دنیا می آید.

با رشد خانواده، مشکلات اقتصادی شروع می شود . سناریوی حرفه ای نیز با مرگ کاردینال ریشلیو که در سال 1642 اتفاق افتاد تغییر کرد. این امر با مرگ پادشاه لوئی سیزدهم در سال بعد دنبال شد. این دو ضرر گران استبه نمایشنامه نویس پایان یارانه های دولتی.

در سطح اجتماعی، یک تغییر ناگهانی زندگی سیاسی و فرهنگی رخ داد که در آن مطلق گرایی سلطنتی توسط شورش های مردمی دچار بحران شد.

پیر کورنیل مجبور است در تولیدات خود ثبت نام کند: جشن قدرت جای خود را به دیدگاه بدبینانه از آینده می دهد.

بنابراین اثر "مرگ پومپی" (La Mort de Pompée، از 1643)، دیگر در میان شخصیت ها یک پادشاه سخاوتمند نیست، بلکه یک ظالم است که فقط به خود فکر می کند. ، در خودخواهی خود بسته است.

در سال 1647 کورنیل به Academie française انتخاب شد، موسسه ای که توسط لویی سیزدهم در سال 1634 با هدف ارائه استانداردهایی به زبان و ادبیات ایجاد شد.

ترک تئاتر و بازگشت

چند سال بعد، در سال 1651، یکی از کمدی های او، "Pertarito" یک شکست هیجان انگیز ثبت کرد. 8>; نمایشنامه نویس چنان دلسرد می شود که تصمیم می گیرد بازنشسته شود از صحنه.

در شش سال بعد، کورنیل خود را وقف ترجمه کرد: در سال 1656 ترجمه آیه تقلید مسیح (به لاتین: De Imitatione Christi ). پس از انجیل ، این مهمترین متن مذهبی در ادبیات مسیحی غربی است.

در سال 1659 پیر کورنیل با اصرار وزیر دارایی به تئاتر بازگشت نیکلاس فوکه : نویسنده مصمم است که مورد پسند مخاطبانش قرار گیرد. او «ادیپ» را اجرا کرده است، اما زمان، روند و سلیقه تغییر کرده است. نسل های جدید نمایشنامه نویس جوان و با استعداد دیگری را ترجیح می دهند: ژان راسین .

ژان راسین

چالش بین کرنیل و راسین

در سال 1670، دو قهرمان بزرگ تئاتر قرن هفدهم یک چالش : یک بازی با همان موضوع بنویسید. «تیتوس و برنیس» کورنیل یک هفته بعد از «برنیس» ژان راسین اجرا می شود. کار کورنیل کمتر از بیست روز به طول انجامید: یک شکست بود.

کاهش آن به طور اجتناب ناپذیر آغاز شده است.

آخرین اثر او به سال 1674 برمی گردد: "سورنا". با آن او به طور قطعی تئاتر را ترک می کند.

چند سال گذشته

او پیری راحت را در پاریس، در آغوش خانواده پرجمعیت خود زندگی کرد.

در سال 1682، او یک نسخه کامل از تمام آثار نمایشی خود را تکمیل کرد. دو سال بعد، پیر کورنیل در سن 78 سالگی در پاریس درگذشت. 1 اکتبر 1684 بود.