Ævisaga • Að túlka viðkvæmni

Tær og viðkvæm fegurð, ákafur og skarpur leikur, gæddur miklum glæsileika og næmni: þetta var Olivia de Havilland, ein mikilvægasta leikkona gullaldar Hollywood . Fædd í Tókýó í Japan 1. júlí 1916. Foreldrar hennar eru enskir, faðir hennar er þekktur lögfræðingur og móðir hennar leikhúsleikkona og eftir skilnað þeirra flutti hin unga Olivia til Ameríku með systur sinni Joan, einnig framtíðarsýn. kvikmyndastjarna (undir sviðsnafninu Joan Fontaine).

Olivia, sem er heilluð af starfi móður sinnar, tekst að finna vinnu við nokkrar leiksýningar og um miðjan þriðja áratuginn, þegar hún er enn í háskóla, fær hún aðlaðandi tillögu frá hinum fræga leikhússtjóra Max Reinhardt, sem vill hafa hana sem söguhetju í uppsetningu hans á Shakespeare-myndinni "A Midsummer Night's Dream".

Þegar árið 1935 Reinhardt og William Dieterle ákveða að gera kvikmyndaútgáfu, hringja þeir í Olivia de Havilland til að gegna sama hlutverki. Þannig skrifar leikkonan undir samning við Warner Bros, sem mun brátt gera hana að stjörnu af fyrstu stærðargráðu.

Fyrsta vel heppna kvikmyndin hans er hin ævintýralega „Captain Blood“ (Captain Blood, 1935) eftir Michael Curtiz, ásamt hinum myndarlega Errol Flynn, sem með honumverður heppið par í nokkrum kvikmyndum: hann, hina lýtalausa hetja, hún, dapur og ljúfi félagi hans til lífstíðar.

Árið 1939 urðu afgerandi tímamót á ferli hans. Tækifærið gafst þegar Warner Bros samþykkti að selja hana til MGM til að leika hlutverk hinnar viðkvæmu og undirgefnu Melaniu Hamilton í meistaraverki Victor Flemings "Gone With the Wind", með Vivien Leigh og Clark Gable. Í þessu hlutverki sýnir Olivia de Havilland ótrúlega dramatískan hæfileika, sem stendur upp úr fyrir dapurlegan, blíðan og sársaukafullan leik, sem hún bætir ljúfri og depurðlegri fegurð við.

Þökk sé þeim árangri sem túlkun hennar náði (sem hún var tilnefnd til Óskarsverðlauna fyrir) fékk leikkonan fjölmörg tilboð, sérstaklega í kvikmyndum þar sem hún var beðin um að gegna hlutverkum barnalegs og viðkvæmrar stúlka, td. sem "Blond Strawberry" (The Strawberry Blonde, 1941) eftir Raoul Walsh, og "In This Our Life, 1942) eftir John Huston, með Bette Davis.

Þreyttur á hlutverkunum sem henni eru boðin, hikar hún ekki við að hefja réttarátök gegn kröfum Warner um að framlengja samninginn. Loksins að geta valið meira krefjandi hlutverk, mun leikkonan upplifa tímabil sitt af hámarks faglegri ánægju á seinni hluta fjórða áratugarins. Meðal farsælustu túlkunar hans á þessum árum minnumst við þesseinstæð móðir neydd til að láta ættleiða barnið sitt og sjá það vaxa upp fjarri henni, í táragrindinu To Every His Own, 1946 eftir Mitchell Leisen (sem hún vann sín fyrstu Óskarsverðlaun fyrir); af konunni sem er fórnarlamb þunglyndis minnisleysis sem henni tekst að vinna bug á eftir að harður raunveruleiki geðsjúkrahúss minnir hana á unglingaþættina sem höfðu truflað hana, í hinni hráu "Snake Pit" (1948) Litvak eftir Anatoles; og af sorgmæddu og feimna erfingjanum sem í Ameríku á 19. öld lendir í því að standa frammi fyrir smjaðri glæsilegs gæfuveiðimanns, í hinni ákafa erfingja William Wylers (1949) (sem hún fær annan Óskar fyrir).

Frá og með fimmta áratugnum mun leikkonan aðeins gefa sig í sporadískum leik í kvikmyndum af sífellt minna stigi.

Undanfarin ár ætti ákafur túlkun hennar á vondri og hræsnari frænku Bette Davis í hinu hræðilega „Hush... Hush, Sweet Charlotte, 1965“ (Hush... Hush, Sweet Charlotte, 1965) Robert Aldrichs. vera minnst.

Eftir að hafa komið fram í nokkrum sjónvarpsþáttum og miðlungs auglýsingamyndum, yfirgaf leikkonan skjáinn um miðjan níunda áratuginn til að hætta í einkalífi í Frakklandi.

Olivia De Havilland hefur verið gift tvisvar, einu sinni rithöfundinum Marcus Goodrich og einu sinni blaðamanninum.Frakkinn Pierre Galante, með hverjum þeirra eignaðist hann son.

Hún lést á heimili sínu í París 25. júlí 2020, 104 ára að aldri.