Biografie - Delicatesse interpreteren

Een heldere en delicate schoonheid, intens en scherp acteerwerk, begaafd met extreme elegantie en gevoeligheid: dat was Olivia de Havilland, een van de belangrijkste actrices uit de gouden eeuw van Hollywood. Ze werd geboren in Tokio, Japan, op 1 juli 1916. Haar ouders zijn Engels, haar vader is een bekende advocaat en haar moeder een theateractrice, en na hun scheiding is de jonge OliviaHij verhuisde naar Amerika met zijn zus Joan, ook een toekomstige filmster (onder de artiestennaam Joan Fontaine).

Gefascineerd door het vak van haar moeder, slaagde Olivia erin om werk te vinden in een paar toneelstukken en in het midden van de jaren 1930, toen ze nog studeerde, kreeg ze een aantrekkelijk aanbod van de beroemde theaterregisseur Max Reinhardt, die haar de hoofdrol wilde laten spelen in zijn productie van Shakespeare's A Midsummer Night's Dream.

Toen Reinhardt zelf en William Dieterle in 1935 besloten om een filmversie te maken, riepen ze Olivia de Havilland op om dezelfde rol te spelen. De actrice tekende een contract bij Warner Bros. dat van haar al snel een ster van de eerste orde zou maken.

Zijn eerste succesvolle film was het avontuurlijke 'Captain Blood' (Captain Blood, 1935) van Michael Curtiz, naast de wellustige Errol Flynn, met wie hij in meerdere films een succesvol koppel zou vormen: hij, de ontembare, ongetemde held, zij, zijn verdrietige en lieve metgezel voor het leven.

In 1939 nam haar carrière een beslissende wending. De kans deed zich voor toen Warner Bros. ermee instemde haar aan MGM te verkopen om de rol van de gevoelige en onderdanige Melania Hamilton te spelen in Victor Fleming's meesterwerk Gone With the Wind, met Vivien Leigh en Clark Gable in de hoofdrollen. In deze rol toonde Olivia de Havilland een aanzienlijk dramatisch talent en zette ze zichzelf op de kaartvoor een treurig, teder en geleden acteren, waaraan hij een zoete en melancholische schoonheid toevoegt.

Dankzij het succes van haar optreden (waarvoor ze genomineerd werd voor een Oscar) kreeg de actrice talloze aanbiedingen, vooral in films waarin ze gevraagd werd de rol van een naïef en delicaat meisje te spelen, zoals Raoul Walsh's The Strawberry Blonde (1941) en John Huston's In This Our Life (1942), met Bette Davis in de hoofdrol.

Moe van de rollen die ze kreeg aangeboden, aarzelde ze niet om een juridische strijd aan te gaan tegen de eisen van Warner om haar contract te verlengen. Uiteindelijk kon ze meer uitdagende rollen kiezen en beleefde de actrice haar periode van grootste professionele voldoening in de tweede helft van de jaren 1940. Onder haar meest succesvolle optredens in deze jaren waren die van de jonge moedergedwongen om haar kind te laten adopteren en het zonder haar te zien opgroeien, in Mitchell Leisens tranentrekker To Each His Own (1946) (waarvoor ze haar eerste Oscar won); van de vrouw die lijdt aan depressief geheugenverlies, dat ze weet te overwinnen nadat de harde realiteit van een gesticht haar herinnert aan puberale episodes die haar depressief hadden gemaakt.en van de trieste en timide erfgename in het negentiende-eeuwse Amerika die geconfronteerd wordt met de verlokkingen van een charmante fortuinjager in William Wylers intense 'The Heiress' (1949) (waarvoor ze nog een Oscar ontving).

Vanaf de jaren 1950 verscheen de actrice slechts sporadisch in films van een steeds lager niveau.

Van haar latere jaren moet haar intense optreden genoemd worden als de boosaardige en hypocriete nicht van Bette Davis in Robert Aldrichs wrede 'Hush... Hush, Sweet Charlotte' (1965).

Na in een paar televisieseries en middelmatige commerciële films te hebben gespeeld, verliet de actrice het witte doek halverwege de jaren 80 om zich terug te trekken in haar privéleven in Frankrijk.

Olivia De Havilland was twee keer getrouwd, eerst met de schrijver Marcus Goodrich en daarna met de Franse journalist Pierre Galante, met wie ze elk een kind kreeg.

Ze overleed in haar huis in Parijs op 25 juli 2020, op de rijpe leeftijd van 104 jaar.