Biografie - Gisteren, de toekomst

Jules Verne werd op 8 februari 1828 in Nantes geboren als zoon van Pierre Verne, een advocaat, en Sophie Allotte, een rijke bourgeois. Hij werd geïnspireerd door de technologische vooruitgang en bedacht futuristische en anticiperende plots.

Op zesjarige leeftijd kreeg hij zijn eerste lessen van de weduwe van een langeafstandskapitein en op zijn achtste ging hij met zijn broer Paul naar het seminarie. In 1839 ging hij, zonder dat zijn familie het wist, als matroos aan boord van een schip dat naar Indië vertrok, maar hij werd bij de eerste aanloophaven door zijn vader opgepikt. De jongen zegt dat hij wegging om een koralen halsketting naar zijn neef te brengen, maar op de verwijten van zijn vader antwoordt hij dat zal niet meer reizen dan in dromen .

In 1844 schreef hij zich in aan het lyceum in Nantes en na zijn middelbare school ging hij rechten studeren. Dit was de tijd van Verne's eerste literaire pogingen: een paar sonnetten en een tragedie in dichtvorm waarvan geen spoor meer over is.

Drie jaar later ging de jonge Jules naar Parijs voor zijn eerste examen rechten en het jaar daarop, het was 1848, schreef hij nog een dramatisch werk dat hij voorlas aan een kleine kring vrienden in Nantes.

Het theater polariseert Verne's interesses en het theater is Parijs. Hij slaagt er vervolgens in om de goedkeuring van zijn vader te krijgen om zijn studie voort te zetten in de hoofdstad, waar hij op 12 november 1848 aankomt.

Hij trekt in een flat met een andere student uit Nantes, Edouard Bonamy: de twee willen graag ervaring opdoen, maar omdat ze voortdurend blut zijn, zijn ze gedwongen om elke avond dezelfde jurk te dragen.

In 1849 ontmoette hij zijn vader Dumas, die hem toestond een komedie in dichtvorm op te voeren in zijn theater. Het was een goed debuut voor de jongeman, die lovende kritieken kreeg.

Jules vergeet zijn rechten niet en studeert het jaar daarop af. Zijn vader wil dat hij advocaat wordt, maar de jongeman weigert botweg: de enige geschikte carrière voor hem is literatuur.

In 1852 publiceerde hij zijn eerste avontuurlijke roman, 'A Balloon Voyage', in een tijdschrift en in hetzelfde jaar werd hij secretaris van Edmond Sevestedel, directeur van het Lyric Theatre, waardoor hij in 1853 een operette kon opvoeren waarvoor Verne samen met een vriend het libretto had geschreven.

Een van de beste vrienden van de jonge schrijver was Jacques Arago, een beroemde 19e-eeuwse reiziger, die hem vertelde over zijn avonturen en hem voorzag van nauwkeurige documentatie van de plaatsen die hij bezocht: deze gesprekken hebben waarschijnlijk geleid tot de eerste verhalen die werden gepubliceerd in het tijdschrift 'Musée des Familles'.

In 1857 trouwde hij met Honorine Morel, een 26-jarige weduwe met twee kinderen, en dankzij de steun van haar vader ging hij de aandelenmarkt op als partner van een effectenmakelaar. Dankzij deze financiële rust kon hij zijn eerste reizen maken: in 1859 bezocht hij Engeland en Schotland en twee jaar later Scandinavië.

We zijn nu aan het begin van Verne's echte literaire carrière: in 1862 bood hij uitgever Hetzel 'Vijf weken in het bal' aan en tekende met hem een contract voor 20 jaar. De roman werd een bestseller en Verne kon de beurs verlaten. Twee jaar later volgde 'Reis naar het middelpunt van de aarde' en in 1865 'Van de aarde naar de maan', dit laatste gepubliceerd in het zeer serieuze 'Journal of Debates'.

Het succes is enorm: jong en oud, tieners en volwassenen lezen allemaal Jules Verne's romans, die in de loop van zijn lange carrière het aanzienlijke aantal van tachtig bereikten, waarvan vele vandaag de dag nog steeds onsterfelijke meesterwerken zijn.

Enkele van de beroemdste zijn 'Twintigduizend mijlen onder zee' (1869), 'De wereld rond in tachtig dagen' (1873), 'Het mysterieuze eiland' (1874), 'Michael Strogoff' (1876), 'Het vijfhonderd miljoen begaafde meisje' (1879).

Na zijn eerste successen in 1866 huurde Verne een huis in een klein stadje aan de monding van de Somme. Hij kocht ook zijn eerste boot en daarmee begon hij op het Kanaal en langs de Seine te varen.

In 1867 vertrok hij met zijn broer Paul naar de Verenigde Staten op de Great Eastern, een groot stoomschip dat werd gebruikt voor het leggen van de trans-Atlantische telefoonkabel.

Bij zijn terugkeer begon hij met het schrijven van het eerder genoemde meesterwerk 'Twintigduizend mijlen onder zee'. In 1870-71 nam Verne als kustwacht deel aan de Frans-Pruisische oorlog, maar dit weerhield hem niet van schrijven: toen uitgever Hetzel zijn activiteiten hervatte had hij vier nieuwe boeken voor zich liggen.

De periode van 1872 tot 1889 is misschien wel de beste uit zijn leven en artistieke carrière: de schrijver geeft een groots gemaskerd bal in Amiens (1877) waarin zijn fotograaf-astronaut vriend Nadar, die model stond voor de figuur van Michael Ardan (Ardan is een anagram van Nadar), tevoorschijn komt uit het 'Van de Aarde naar de Maan' schip in het midden van het feest; ook in deze tijd(1878) ontmoette Aristid Brinad, een student aan het lyceum in Nantes.

Verne is inmiddels zeer rijk geworden door het succes van zijn boeken over de hele wereld en heeft de middelen om rechtstreeks kennis te maken met de plaatsen die hij heeft beschreven via indirecte informatie of heeft nagemaakt met zijn verbeelding. Hij koopt een luxueus jacht, de Saint-Michel II, waarop de pleziervaarders van half Europa samenkomen en maakt uitgebreide reizen in de Noordzee, de Middellandse Zee en de eilanden in de Atlantische Oceaan.

Een jongeman wiens identiteit nog steeds onzeker is (sommigen zeggen dat het een onterfde neef was) probeerde hem in 1886 met twee revolverschoten te doden. De bejaarde schrijver probeerde op alle mogelijke manieren het schandaal, dat tot op de dag van vandaag onduidelijk is, in de doofpot te stoppen. De aanvaller werd in allerijl opgesloten in een gesticht.

Na dit ongeluk gaf Jules Verne, die gewond was geraakt, zich over aan het zitten: hij trok zich definitief terug in Amiens, waar hij werd gekozen tot gemeenteraadslid op de radicale lijsten (1889).

Hij stierf in Amiens op 24 maart 1905.