Biografie - Geniaal

Het moet openlijk worden toegegeven: we zijn allemaal schatplichtig aan Jacovitti, een schat aan humor, verbeeldingskracht en creativiteit die in staat is om urenlang gezond vermaak te bieden zonder ooit iets toe te geven aan die vulgaire en ietwat oubollige esthetiek die altijd op de loer ligt als het om strips gaat.

Niet dat Benito Jacovitti, geboren op 9 maart 1923 in Termoli, in de provincie Campobasso, niet wist hoe hij genres en grenzen moest overschrijden door zich over te geven aan zijn artistieke overschrijdingen, zoals toen hij besloot om de 'schandalige' Kamasutra te illustreren. Hij deed dat altijd onder de vlag van die surrealistische humor, totaal los van de werkelijkheid, die zijn zeer persoonlijke stilistische handtekening bezegelde.Zoals toen hij de confrontatie aandurfde met het monument van de fantastische literatuur, 'Pinocchio', en erin slaagde om de iconografische traditie van Carlo Collodi's personage te vernieuwen en een waar meesterwerk van illustratie te publiceren.

Jacovitti kan alleen maar de benaming genie verdienen, wat hij ongetwijfeld was. Een waanzinnig genie, in staat om autonoom stijl en parameters, regels en hun respectieve afwijkingen te definiëren. Degenen die hem kenden in zijn vroege tienerjaren kunnen deze definitie alleen maar bevestigen.

Als tiener werkte hij al samen met het weekblad 'Il Brivido' met humoristische cartoons, terwijl hij in oktober 1940 (op zeventienjarige leeftijd) bij de 'Vittorioso' het personage van Pippo creëerde, al snel vergezeld door twee andere kinderen, Pertica en Palla, met wie hij het beroemde trio van de '3 P's' zou vormen.

Dankzij zijn werkelijk onstuitbare inventieve vermogen (en het tastbare bewijs hiervan komt pas aan het einde van zijn leven, wanneer hij geconfronteerd wordt met de eindeloze massa van zijn werken), werd hij al snel een van de kolommen van het populaire katholieke weekblad.

In de loop der jaren gaf Jacovitti leven aan tientallen personages, zowel geboren op de pagina's van de 'Vittorioso' (zoals de al genoemde 3 P's, of de aartsagent Cip en zijn dwaze assistent Gallina, Mandrago de Magiër en de Edelachtbare Tarzan) als op die van de 'Giorno dei Ragazzi' (van de zeer populaire Cocco Bill tot de science-fiction Gionni Galassia tot de journalist Tom Ficcanaso) en de 'Corriere dei Piccoli'.(de Zorry Kid, een parodie op de beroemde Zorro, en Jack Mandolino, een ongelukkige en onbekwame gangster).

In 1967 bood hij zijn talenten aan bij het ACI-maandblad 'L'automobile', waar hij de avonturen van Agathon publiceerde; vervolgens werd hij vanaf de jaren zeventig 'verheerlijkt' met talrijke samenwerkingen binnen het maandblad 'Linus', dat onder leiding stond van Oreste Del Buono en zich richtte op een uitgesproken volwassen publiek (zoalsSommige van zijn samenwerkingen in 'Playmen' moeten ook genoemd worden).

Hij werkt ook veel voor reclame en politieke posters.

Ook in die gouden jaren creëerde Jacovitti de legendarische 'Diariovitt', de schoolagenda's waarop hele generaties Italianen studeerden (bij wijze van spreken).

De op 3 december 1997 overleden Benito Jacovitti was een cartoonist van de paradox, van het absurde, van ronde neuzen opgeblazen als ballonnen, van salami's en visgraten die uit de grond staken. Hij was de schepper van een origineel en onherhaalbaar universum, een soort wonderland waar alles mogelijk is.

Zolang het maar in de wereld is.

Zie ook: Vladimir Poetin: biografie, geschiedenis en leven

Vincenzo Mollica schreef over hem:

Zie ook: Biografie van Dudley Moore Kunstcritici schamen zich om te zeggen dat Jacovitti een genie was, dat hij een grote revolutie teweegbracht met zijn surrealistische manier om de werkelijkheid te tekenen, dat deze meester van het stripverhaal net zo bestudeerd zou moeten worden als Picasso.