بیوگرافی • رویاپرداز

برناردو، پسر شاعر و منتقد ادبی معروف آتیلیو برتولوچی، در 16 مارس 1941 در اطراف پارما، در چند کیلومتری املاکی که جوزپه وردی در آن زندگی می کرد، به دنیا آمد. او دوران کودکی خود را در روستا گذراند و فقط پانزده سال داشت و دوربین 16 میلی‌متری داشت. او با قرض گرفتن اولین فیلم های کوتاه خود را ساخت.

برتولوچی که در این بین به همراه خانواده اش به رم نقل مکان کرد، علیرغم این اولین تجربه های سینمایی، در دانشکده ادبیات مدرن ثبت نام کرد و راه پدرش را وقف شعر کرد. او در سال 1962 برنده جایزه Viareggio Opera Prima برای کتاب در شعر "در جستجوی رمز و راز" شد، اما عشق به سینما با وجود این اولین موفقیت ادبی دوباره با غرور ظاهر می شود.

بنابراین در همان سال برناردو برتولوچی دانشگاه، قلم و قافیه ها را رها کرد و به عنوان دستیار کارگردان در "Accattone"، اولین فیلم آن شخصیت بزرگ که پیر پائولو پازولینی بود، در آن زمان دوست و همسایه بود، کار کرد. از خانواده برتولوچی

برناردو جوان بی‌صبر است و نمی‌تواند صبر کند تا سرانجام کارگردانی خود را امضا کند: سال بعد (سال 1963 است) به لطف علاقه تهیه‌کننده تونینو سروی، او اولین حضور خود را پشت دوربین انجام می‌دهد. ساخت سوژه ای توسط پازولینی به نام «کامار خشک» را به عهده می گیرد.

به خاطر همین آشناهای معروف نگاه کرد، بلهاو به خوبی می تواند بگوید که برتولوچی از در ورودی سینما وارد سینما شد، چیزی که سال ها او را نمی بخشیدند.

در سال 1964 دومین فیلم خود را با عنوان "پیش از انقلاب" ساخت و بعداً در فیلمنامه "روزی روزگاری در غرب" با سرجیو لئونه همکاری کرد.

بنابراین، در اوایل بیست سالگی، او در حال حاضر یک کارگردان شناخته شده است.

برناردو برتولوچی

بعد از "شریک"، با "استراتژی عنکبوت" همکاری فوق العاده خود را با جادوگر عکاسی ویتوریو استورارو آغاز می کند. این آغاز دهه 70 است و برتولوچی، همچنین به لطف فیلم بعدی "کنفورمیست"، شهرت بین المللی و همچنین اولین نامزدی اسکار بهترین فیلمنامه را به دست آورد.

در سال 1972 نوبت به «آخرین تانگو در پاریس» (با مارلون براندو) رسید، رسوایی فیلم معروفی که مترادف با سانسور شد. این فیلم با مخالفت‌های بسیار شدیدی روبرو می‌شود: از سینماها خارج می‌شود و حتی با حکم دادگاه کیفری در آتش سوزانده می‌شود.

برناردو برتولوچی با مارلون براندو

تنها یک نسخه برای ذخیره در کتابخانه فیلم، به لطف مداخله رئیس جمهور جمهوری، ذخیره شده است. برتولوچی به دلیل نمایش داستانی غیراخلاقی روی پرده سینما به دو ماه زندان و محرومیت پنج سال از حق رای محکوم می شود.

"آخرین تانگو در پاریس" فقط در سال 1987 "بازسازی" خواهد شد. بی فایدهگفتن اینکه بدون شک این یک غوغای اغراق آمیز بود که در نهایت چیزی جز افزایش کنجکاوی نسبت به این فیلم که بسیاری آن را شاهکار می دانند و بسیاری دیگر، البته، به عنوان محصول کلاسیک دوران پس از مسابقه رد می کنند، انجام نداد.

پس از این تجربه سخت، از این رویارویی بی‌رحمانه با اخلاق رایج، در سال 1976 کارگردان اهل پارما خود را وقف فیلم پرفروش کرد و آن شاهکار بزرگ را خلق کرد که همان «Novecento» است، حماسه‌ای تاریخی و اجتماعی که اولین داستان را بازمی‌گرداند. چهل و پنج سال قرن از طریق رابطه بین دو پسر از طبقات اجتماعی مختلف. در این فیلم ستاره‌های آینده مانند رابرت دنیرو، جرارد دپاردیو و استفانیا سادرلی در کنار غول‌هایی مانند برت لنکستر و دونالد ساترلند حضور دارند.

فیلم‌های بعدی «ماه» و «تراژدی یک مرد مضحک» که با اقبال عمومی و منتقدان مواجه نشد، اما برتولوچی را به سوی پرهیاهوترین موفقیتش سوق داد، به سختی فیلمبرداری شد. برای بودجه هنگفت مورد نیاز: فیلم «آخرین امپراتور» است، فیلمی که زندگی پو یی، آخرین امپراتور چین را بازسازی می کند.

این فیلم مخاطبان و منتقدان را تسخیر می کند، برنده 9 جایزه اسکار (کارگردانی، فیلمنامه غیر اصلی، عکاسی، تدوین، موسیقی، طراحی صحنه، لباس و صدا) و اولین و تنها فیلم ایتالیایی است که این جایزه را دریافت کرده است. رابهترین کارگردانی و همچنین تنها فیلمی در تاریخ هالیوود که تمامی جوایز اسکار را دریافت کرده است.

در ایتالیا «آخرین امپراتور» برنده 9 داوید دی دوناتلو و 4 نستری دآرجنتو شد، در فرانسه سزار بهترین فیلم خارجی را دریافت کرد.

برناردو برتولوچی در گوتای سینماتوگرافی بین المللی است.

او دو سوپرتولید نویسنده دیگر ساخت: "چای در صحرا"، بر اساس رمان کالتی پل بولز و فیلمبرداری شده بین مراکش و الجزایر (داستان تلخی که عذاب یک رابطه عاشقانه را روایت می کند) و " بودای کوچک، سفری به اعماق تبت و در قلب یکی از جذاب ترین ادیان شرقی.

در سال 1996 برتولوچی به فیلمبرداری در ایتالیا، دقیقاً در توسکانی بازگشت و «Io ballo only» را ساخت، یک کمدی ظاهراً سبک درباره رشد و جوانی که در آن عشق و مرگ دائماً در هم آمیخته اند، همیشه حاضر و جدایی ناپذیر. موضوعات موجود در فیلم های او

دو سال بعد نوبت به «محاصره» رسید، اثری که منتقدان آن را «سرود سینما» تعریف کرده اند.

برتولوچی که همیشه پر از ایده و پروژه بود، به فعالیت تهیه کننده مشغول بود. در سال 2000 فیلمنامه "پیروزی عشق" به کارگردانی همسرش کلر پپلو را تهیه کرد و امضا کرد و در سال 2001 در فیلم "پیر پائولو پازولینی: دلیل یک رویا" لورا بتی که به استاد بزرگ تقدیم شده بود ظاهر شد. از هر دوی این هنرمندان

برتولوچی دارددوباره به مضامین سال 68 و اعتراض جوانان در فیلم بسیار متضاد «رویاپردازان» که برنده نخل طلای جشنواره کن بود، پرداخت. برای خیلی ها این یک شاهکار دیگر است، برای دیگران فقط یک عملیات نوستالژیک دوره ای است که با خاطره کارگردان آراسته و ایده آل شده است. «رویاپردازان» در واقع داستان آغاز زندگی است که بر اساس رمان «بیگناهان مقدس» نوشته گیلبرت آدایر که فیلمنامه آن را نیز نوشته است.

برناردو برتولوچی پس از یک بیماری طولانی در 26 نوامبر 2018 در سن 77 سالگی در رم درگذشت.