بیوگرافی • بلوز شیرین ساخته شده در ایتالیا

آدلمو فورنسیاری، معروف به زوچرو، در 25 سپتامبر 1955 در Roncocesi، یک شهر کشاورزی در استان رجیو امیلیا، به دنیا آمد. اولین علاقه او فوتبال است: پس از اولین تجربه هایش در سخنرانی، آدلمو بسیار جوان به عنوان دروازه بان به تیم رجیانا می پیوندد. قبلاً در مدرسه ابتدایی معلم با خوش اخلاقی آن را "قند و مربا" می نامد.

فرناچیاری، پسر دهقانان، همیشه به زمین خود بسته خواهد ماند. در رجیو امیلیا به لطف کمک یک دانشجوی سیاهپوست آمریکایی که در دانشکده دامپزشکی در بولونیا حضور داشت، نواختن گیتار را آغاز کرد. آهنگ های استرام از بیتلز، باب دیلن و رولینگ استونز.

در سال 1968، خانواده برای کار به فورته دی مارمی، در Versilia نقل مکان کردند. اکنون موسیقی آنقدر در رگ‌های زوکرو کوچک جریان دارد که می‌توان از عشق به ریتم‌اند بلوز صحبت کرد. او یک گروه کوچک به نام "The New Lights" راه اندازی می کند، افرادی مانند او که با آنها شروع به نواختن در سالن های رقص محلی می کند. در همین حین او در مؤسسه فنی صنعتی در کارارا حضور یافت. سپس در دانشکده دامپزشکی دانشگاه ثبت نام کرد، اما تحصیلات آکادمیک خود را به پایان رساند. در این دوره او قبلاً به طور مستقل با فعالیت نوازنده حمایت می کند: او تا سال 1978 با "Sugar & Daniel" (دانیل خواننده گروه است در حالی که Zucchero گیتار و ساکس می نوازد) تور می کند.سپس او "Sugar & Candies" را تشکیل می دهد که با آنها شروع به ساختن آهنگ می کند.

عشق به بلوز اساس تلاش او برای سفر به جاده های "ایتالیایی" بیشتر است. فضاهای عاشقانه ای که او را الهام می بخشد، فضاهای فرد بونگوستو است که برای او "Tutto di te" می نویسد. سپس اتفاق می افتد که Zucchero برای نماینده جوان ژانر ملودیک، Michele Pecora، می نویسد. دومی با "Te ne vai" موفقیت بزرگ تابستانی به دست آورد و Zucchero ناگهان راه را برای حرفه نویسنده باز می کند.

سال 1981 بود که جیانی راورا، که تحت تأثیر تن صدایش قرار گرفته بود، زوکرو را وادار کرد تا به عنوان مترجم با جشنواره کاستروکارو روبرو شود. Zucchero برنده می شود، با Polygram قرارداد می بندد و سال بعد در جشنواره Sanremo شرکت می کند. نتیجه هیجان انگیز نیست و حتی شرکت های بعدی نیز ارزش نتایج عالی در رقابت را نخواهد داشت. با این حال "Donne" او (شرکت در جشنواره سان رمو 1985) اغلب به عنوان نمونه ای از ترانه ای در نظر گرفته می شود که در این رویداد نادیده گرفته شده است، اما همچنان می تواند جایگاه شایسته ای در میان زیباترین آهنگ های ایتالیایی تمام دوران پیدا کند.

در سال 1983 اولین آلبوم خود را با عنوان "Un po' di Zucchero" ضبط کرد. در شب کریسمس همان سال، ایرن به دنیا آمد، دختری که راه پدرش را دنبال کرد و به عنوان یک هنرمند موسیقی شروع به کار کرد. در سال 1985 بود کهحرفه هنری اوج می گیرد: پس از پیشنهاد (با گروه رندی جکسون) در سان رمو "دان" فوق الذکر، آلبوم "Zucchero & Randy Jackson Band" منتشر می شود که به او موفقیت و اعتبار می بخشد. از اینجا به بعد، ظهور و موفقیت های Zucchero هیچ وقفه ای نخواهد داشت.

در سال 1986 آلبوم "Rispetto" را منتشر کرد. با ژینو پائولی همکاری می کند که با زوکرو آهنگ «به طور ناگهانی بیا تنها بیا» و متن «Con le mani» را می نویسد. «Senza una donna» در سال 1991 با پاول یانگ به زبان انگلیسی ضبط می شود و به رتبه چهارم جدول انگلیسی می رسد.

در طول تعطیلات سال نو در سال 1990، همراه با دودی باتالیا، فیو زانوتی، مائوریتزیو واندلی، میشل تورپدین و امبی مگی، گروه "آی سوراپیس" را تشکیل می‌دهند که یک گروه گولیاردیک و در عین حال متقاعدکننده است. او با آهنگ "I Sorapis" آلبوم "Walzer d'un Blues" (1993) را منتشر کرد که در یک هفته در خانه بیسیست ضبط شد.

موفقیت Zucchero در سال 1989 با آلبوم "طلا، بخور و آبجو" تایید شد که به پرفروش ترین آلبوم در تاریخ ایتالیا تبدیل شد (قبل از اینکه منتشر شود نزدیک به یک میلیون رزرو داشت). از جمله آهنگ های موجود می توان به "Diavolo in me" و "Diamante" بسیار شیرین (متن فرانچسکو دی گرگوری) که به مادربزرگ خواننده که در واقع دیامانته نامیده می شد تقدیم شده است.

از این دوره همکاری های متعددی با هنرمندان بین المللی از جمله پل یانگ، جو کوکر،لوچیانو پاواروتی (با استاد ترانه "Miserere" را تفسیر می کند، که در آلبوم همنام سال 1992 گنجانده شده است)، فرناندو فر اولورا، اریک کلاپتون، استیوی ری وان.

در سال 1992 Zucchero به نمایندگی از ایتالیا (تنها هنرمند ایتالیایی دعوت شده) در "Freddie Mercury Tribute"، کنسرتی که به یاد خواننده کوئین که به دلیل ایدز درگذشت پیش از موعد تقدیم شد: در این زمینه آغاز می شود. همکاری موسیقایی و دوستی که زوکرو را با گیتاریست برایان می و درامر راجر تیلور پیوند می‌دهد.

دو سال بعد او تنها ایتالیایی است که در کنسرت "Woodstock 1994" شرکت کرد.

از دیگر موفقیت‌های بزرگ هنرمند امیلیان، "ایکس تقصیر کیست؟" (در آلبوم "Spirito DiVino"، 1995 گنجانده شده است)، "Così Celeste" (به همراه Cheb Mami) و "Il grande baboomba" که با آنها برنده جشنواره بار 2004 شد.

همکاری با گروه مکزیکی Maná. با اینها، از جمله، "Baila Morena" را خواند و در آلبوم "Revolución de amor" با خواندن آهنگ موفق "Eres mi religión" با مانا شرکت کرد.

در آلبوم "Zu & Co." (2004) دوئت با برخی از بزرگان موسیقی: در ایالات متحده به 200000 نسخه فروخته شد، همچنین به لطف توزیع در زنجیره استارباکس. "وال استریت ژورنال اروپا" و "لسآنجلس تایمز".

در سال 2006 آلبوم "پرواز" منتشر شد که نشان دهنده تغییری نسبت به رکوردهای قبلی است، با سبکی پاپ تر، تصنیف های فراوان و همکاری امضایی با هنرمندانی مانند ایوانو فوساتی و جووانوتی

در سال 2007 "همه بهترین ها" منتشر شد که شامل تک آهنگ "زندگی شگفت انگیز" (کاور آهنگ 1987 موفق انگلیسی بلک) بود که در سراسر جهان عرضه شد. در سال 2010 به جای "چوکابک" منتشر شد که در سراسر جهان منتشر شد. اوایل نوامبر؛ اصطلاح «چوکابک» توسط زوچرو در دوران کودکی‌اش استفاده می‌شد، زمانی که از پدرش می‌پرسید که آیا روز یکشنبه دسر وجود دارد یا خیر.