Biografie - Pop Pixie

Bjork Gudmundsdottir (blijkbaar betekent de achternaam gewoon 'Gudmund's dochter') werd geboren in Reykjavík, IJsland, op 21 november 1965. Als dochter van alternatieve ouders die beïnvloed werden door de hippiecultuur, bracht ze een groot deel van haar jeugd door in een van de zogenaamde 'communes' georganiseerd door de bloemenkinderen en lokale jeugdbewegingen, die de neiging hadden om de familie te beschouwen als eenvergrote kern, in lijn met de beeldspraak die de wereld overspoelde.

Het was in deze context dat hij zijn eerste muzikale beginselen leerde, uiteraard gebaseerd op de rock en psychedelische muziek van die jaren, zonder de geëngageerde singer-songwriters te verwaarlozen die in die tijd furore maakten.

Maar we mogen niet vergeten dat ze ook theorielessen volgt en instrumentale partica op fluit en piano. Haar debuut in de wereld van de muziek is in ieder geval zeer vroegrijp. Bjork is niet een van die gevallen waarin een carrière en artistieke neigingen worden geblokkeerd of slecht begrepen door haar ouders of haar omgeving. Ze maakte haar eerste plaat op de jonge leeftijd van slechts elf jaar,waardoor ze in de media kwam en een plaats kreeg aan het firmament van IJslandse bekendheid. Dit is een album met IJslandse folk covers met een origineel nummer gecomponeerd door haar, een eerbetoon aan een schilder uit haar geboorteland

Na haar intrede in de popwereld en een beetje ouder, begon ze aan een reeks samenwerkingen, waaronder een paar optredens in de punkscene, terwijl ze doorging met het opnemen van platen als soloartiest (platen die niet wijdverspreid waren en vandaag de dag moeilijk te vinden zijn).

In 1977 sloot ze zich aan bij de groep die haar definitief zou verankeren en die ook een fundamentele rol zou spelen in haar privéleven: de Sugarcubes, met de man met wie ze zou trouwen, Thor Eldon, met wie ze een zoon zou krijgen, Sindri, hoewel het huwelijk niet lang zou duren. De twee gingen na een paar jaar uit elkaar. De Sugarcubes hadden echter ten minste één hit, de"Het is 1988 en het Bjork 'fenomeen' is nog lang niet geëxplodeerd. Ze neemt nog steeds platen op met de band, zoals 'Here, Today, Tomorrow, Next Week' en 'Stick Around for Joy', die naar de mening van de critici duidelijk minder geïnspireerd zijn dan de eerste 'Life's Too Good'. Op dat moment (het is nu 1992),Bjork had de behoefte om zichzelf alleen te uiten, met haar eigen liedjes. En ze ontbond de groep.

Bjork heeft een aanzienlijke platencarrière achter de rug, maar toch besluit ze haar album 'Debut' te noemen (misschien om het album dat ze op 11-jarige leeftijd opnam te verloochenen), wat in feite een breuk betekent met wat ze tot dan toe had gedaan.

Verkoopcijfers (meer dan twee miljoen exemplaren wereldwijd), ondanks de 'moeilijke' muziek van de zangeres, een muziek die ver afstaat van de verstokte luistergewoonten van radiohits, werd ze een van de sterren van de jaren 90.In hetzelfde jaar won ze de Mtv award in de categorie Best European Video met 'Human Behavior'. Twee jaar gingen voorbij en Bjork triomfeerde als Beste Vrouwelijke Artiest. Ondertussen verhuisde ze naar Londen waar ze de dansmuziekscene verkende.

Het succes van haar debuut werd gevolgd door 'Post', een ander onopvallend succes, een album met een mix van techno, excentrieke beats en etnische instrumenten. Kort daarna maakte de zangeres echter melding van een ernstige zenuwinzinking, met als gevolg haar gebruikelijke verbale agressie tegenover interviewers en journalisten. Om haar evenwicht te herstellen besloot ze zich daarom tijdelijk terug te trekken in een meer teruggetrokken leven.

Hij bleef werken, schrijven en componeren, zodat na 'Telegram', een verzameling remixen van nummers van 'Post', in 1997 'Homogenic' werd uitgebracht, geremixt zoals de vorige twee (sommige van zijn fans hebben zelfs een site opgezet die remixen verzamelt en de muziektracks levert om ze thuis te maken). In 1997 kreeg de IJslandse kabouter wereldwijde erkenning met"Homogenic", een album opgevat als een levend organisme: het zenuwstelsel vertegenwoordigd door de snaren, longen en zuurstof door de stem en het hart door het ritme.

In 2000 stemde ze er echter mee in om te acteren in Lars Von Triers nieuwe film 'Dancer in the dark', waarvoor ze ook de soundtrack componeerde. De ontroerende prestatie leverde haar de Palme d'Or op tijdens het Filmfestival van Cannes voor Beste Actrice, en ze werd genomineerd voor de Oscars van 2001 in de categorie Beste Lied met 'I've seen it all', ook uit Von Triers film. Te midden van dit alles,Samenwerkingen met verschillende muzikanten gaan door, volgens roddelbladen gekruid met flirtpartijen in sommige gevallen.

In augustus 2001 verscheen haar nieuwe LP, 'Vespertine', die volgens Bjork zelf " is geïnspireerd op momenten van eenzaamheid in het eigen huis, gewijd aan introspectie en gefluisterde overpeinzingen ".

In juli 2005 verscheen de soundtrack van 'Drawing Restraint 9', waarvan de regisseur haar man Matthew Barney is: Björk speelt samen met haar man de hoofdrol. In dit muzikale experiment maakt Björk gebruik van de techniek van vocale boventonen die al in Medúlla werd gebruikt. Ze componeert ook een aantal instrumentale stukken met de Sho, een oud Japans muziekinstrument, dat ze heeft kunnen bestuderen.rechtstreeks naar het land van de rijzende zon.

Zijn laatste plaat is 'Volta', uitgebracht in Italië in mei 2007.