Biografija • Prirodna inteligencija

Alan Mathison Turing ušao je u istoriju kao jedan od pionira proučavanja kompjuterske logike i kao jedan od prvih koji se zainteresovao za predmet veštačke inteligencije . Rođen 23. juna 1912. godine u Londonu, inspirisao je izraze koji su danas uobičajeni u oblasti informacionih tehnologija kao što su "Tjuringova mašina" i "Tjuringov test".

Tačnije, može se reći da je kao matematičar primijenio koncept algoritma na digitalne računare, a njegovo istraživanje odnosa između mašina i prirode stvorilo je polje umjetne inteligencije.

Zainteresovan samo za matematiku i nauku, karijeru je započeo kao matematičar na King's koledžu na Univerzitetu Kembridž 1931.

U školi nije bio baš uspešan, s obzirom na njegovu sklonost da se bavi isključivo stvari koje su ga zaista zanimale. Samo veliko prijateljstvo sa Christopherom Morcomom, očigledno mnogo više obećavajuće od njega i mnogo sistematičnije, omogućilo mu je da započne svoju univerzitetsku karijeru: prijatelj je, međutim, nažalost preminuo od tuberkuloze dvije godine nakon njihovog susreta. Ali trag koji je ostavio na duši svog prijatelja bio je dubok i značajan, zbog čega je Turing u sebi pronašao potrebnu odlučnost da nastavi svoje studije i istraživanja.

Stoga Morcomu dugujemo mnogo, ako to uzmemo u obzirzahvaljujući svojoj moralnoj podršci i svom podsticanju, naveo je veliki um poput Turinga da razvije svoj ogroman potencijal. Samo da damo primjer, Turing će pet godina prije Gedela otkriti da aksiomi matematike ne mogu biti potpuni, intuiciju koja je potkopavala uvjerenje da je matematici, kao savršeno racionalnoj znanosti, strana bilo kakva kritika.

Međutim, Turingu se našao zaista težak zadatak: da dokaže postoji li ili ne način da se utvrdi da li je određena teorema tačna ili ne. Da je to bilo moguće, onda bi se sva matematika mogla svesti na jednostavan račun. Turing se, po svojoj navici, pozabavio ovim problemom u nekonvencionalnom svijetu, svodeći matematičke operacije na njihove osnovne sastojke. Operacije su toliko jednostavne da ih zapravo može izvesti mašina.

Nakon što se preselio na Univerzitet Princeton, veliki matematičar je počeo da istražuje ono što će kasnije biti definisano kao "Turingova mašina" koja, drugim rečima, ne predstavlja ništa drugo do primitivni i iskonski "prototip" savremeni kompjuter. Tjuringova genijalna intuicija bila je da "razbije" instrukciju koja treba da se dostavi mašini u niz drugih jednostavnih instrukcija, u uverenju da se ona može razvitialgoritam za svaki problem: proces sličan onom sa kojim se danas suočavaju programeri.

Tokom Drugog svetskog rata Turing je svoje matematičke veštine stavio u službu britanskog "Odeljenja za komunikacije" da dešifruje kodove koji se koriste u nemačkim komunikacijama, što je bio posebno težak zadatak jer su Nemci razvili tip računara pod nazivom " Enigma" koja je bila sposobna da generiše kod koji se stalno menja. Tokom ovog vremena na Odeljenju za komunikacije, Turing i njegove kolege su radili sa alatom pod nazivom "Colossus" koji je brzo i efikasno razbio nemačke kodove kreirane pomoću "Enigme". Bio je to, u suštini, set servo motora i metala, ali je to bio prvi korak ka digitalnom kompjuteru.

Nakon ovog velikog doprinosa ratnim naporima, nakon rata nastavio je raditi za "Nacionalnu fizikalnu laboratoriju" (NPL), nastavljajući istraživanja u oblasti digitalnih računara. Radio je na razvoju "Automatic Computing Engine" (ACE), jednom od prvih pokušaja stvaranja pravog digitalnog računara. Otprilike u to vrijeme počeo je istraživati ​​odnos između kompjutera i prirode. Napisao je članak pod naslovom "Inteligentna mašinerija", koji je kasnije objavljen 1969. Ovo je bio jedan od prvih puta u kojem je koncept "inteligencijeTuring je, u stvari, bio na ideji da bi se mogle stvoriti mašine koje bi bile sposobne da simuliraju procese u ljudskom mozgu, podržano uvjerenjem da ne postoji ništa, u teoriji, što umjetni mozak ne može učiniti, baš kao taj ljudski ( u tome je pomogao i napredak koji je postignut u reprodukciji humanoidnih "simulakruma", sa video kamerom ili kasetofonom, odnosno "protezama" za jačanje oka i glasa).

Turing, ukratko, bio je na ideji da se himera istinski umjetne inteligencije može postići praćenjem obrazaca ljudskog mozga. S tim u vezi, napisao je članak 1950. godine u kojem je opisao ono što je danas poznato kao "Turingov Test". Ovaj test, svojevrsni misaoni eksperiment (pošto u periodu u kojem je Turing pisao još nije bilo sredstava za njegovo sprovođenje), predviđa da osoba zatvorena u prostoriji i bez znanja o sagovorniku sa kojim on govori, vodi dijalog bilo sa drugim ljudskim bićem ili sa inteligentnom mašinom. Ako dotični subjekt nije mogao razlikovati jedno od drugog, onda bi se moglo reći da je mašina nekako inteligentna.

Turing je napustio Nacionalnu fizičku laboratoriju prije završetka "Automatic Computing Engine" i preselio se na Univerzitet u Manchesteru gdjeradio je na stvaranju Mančesterske automatske digitalne mašine (MADAM), sa ne tako tajnim snom da bude u stanju da vidi, na duge staze, konačno ostvarenu himeru veštačke inteligencije.

Teško izmučena ličnost (također zbog homoseksualnosti doživljenog sa ekstremnom nelagodom), sa hiljadu kontradikcija i sposoban za nevjerovatne neobičnosti i ekscentričnosti, Turing je umro samoubistvom, star samo četrdeset godina, 7. juna 1954.

Tjuring je umro samoubistvom. 5>

60 godina nakon njegove smrti izlazi biografski film pod nazivom "Igra imitacije" koji govori o životu Alana Turinga i kako je dizajnirao sistem za dešifriranje tajnih kodova nacista tokom Drugog svjetskog rata.