Βιογραφία - European Witness

• Lilli Gruber: Προέλευση και ντεμπούτο στη δημοσιογραφία
• Η δεκαετία του 1990
• Το πρώτο μισό της δεκαετίας του 2000
• Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000 και η δεκαετία του 2010

Lilli Gruber: Προέλευση και ντεμπούτο στη δημοσιογραφία

Dietlinde Gruber γεννήθηκε στο Μπολτσάνο στις 19 Απριλίου 1957 σε οικογένεια επιχειρηματιών. Κατά τη διάρκεια του φασισμού, η αδελφή της γιαγιάς της από τη μητέρα της στάλθηκε στην εξορία και ο πατέρας της, Άλφρεντ, εργάστηκε ως παράνομος δάσκαλος στα λεγόμενα "Katakomben - Schulen". Οι σπουδές της Λίλλης ξεκίνησαν στη Βερόνα στις Μικρές Θυγατέρες του Αγίου Ιωσήφ και στο γλωσσικό γυμνάσιο Marcelline στο Μπολτσάνο, συνεχίζονταςΜετά την αποφοίτησή του, επέστρεψε στο Νότιο Τιρόλο: αυτά ήταν τα χρόνια της δέσμευσης του Alexander Langer και της Lilli Gruber για τη δημιουργία μιας κουλτούρας διαλόγου μεταξύ διαφορετικών γλωσσικών ομάδων.

Lilli Gruber

Μιλάει ιταλικά, γερμανικά, αγγλικά και γαλλικά: έκανε τη δημοσιογραφική της μαθητεία στον τηλεοπτικό σταθμό Telebolzano, τότε τον μοναδικό ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό στο Νότιο Τιρόλο. Έγραφε για τις καθημερινές εφημερίδες "L'Adige" και "Alto Adige". Έγινε επαγγελματίας δημοσιογράφος το 1982. Μετά από διετή συνεργασία με τη RAI στα γερμανικά, το 1984 προσλήφθηκε στην Tg3 Regionale del Trentino-Alto Adige- στη συνέχειατης ζητήθηκε από τον διευθυντή του Tg2 Antonio Ghirelli να παρουσιάσει τις βραδινές και νυχτερινές ειδήσεις, καθώς και να συμπεριληφθεί στη συντακτική ομάδα εξωτερικής πολιτικής.

Το 1987, ο νέος διευθυντής του Tg2 Alberto La Volpe αποφάσισε να προαγάγει τη Lilli Gruber ως παρουσιάστρια του κύριου ειδησεογραφικού προγράμματος του δικτύου, των ειδήσεων των 7.45 μ.μ. Έγινε έτσι η πρώτη γυναίκα στην Ιταλία που παρουσίαζε ένα ειδησεογραφικό πρόγραμμα στην prime time.

Το 1988, άρχισε επίσης να εργάζεται ως διεθνής πολιτικός ανταποκριτής: πρώτα στην Αυστρία για να καλύψει το σκάνδαλο Βάλντχαϊμ και τον επόμενο χρόνο στην Ανατολική Γερμανία, όπου κάλυψε την κατάρρευση του τείχους του Βερολίνου. Με βάση αυτή την εμπειρία και τα 40 χρόνια της DDR, έγραψε, μαζί με τον Paolo Borella, ένα βιβλίο για τη Rai-Eri με τίτλο "Εκείνες οι μέρες στο Βερολίνο".

Η δεκαετία του 1990

Η φήμη που απέκτησε την απεικονίζει επίσης ως γυναικείο sex-symbol, λόγω της ελκυστικότητάς της και της ικανότητάς της να αγκιστρώνει τους τηλεθεατές στην τηλεοπτική οθόνη. Το 1990, την κάλεσε ο Bruno Vespa στο Tg1, όπου για δύο χρόνια κάλυψε τα σημαντικότερα γεγονότα της εξωτερικής πολιτικής: από τον πόλεμο του Κόλπου μέχρι την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, από την ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση μέχρι τη Διάσκεψη Ειρήνης για τηνΜέση Ανατολή, μέχρι τη νίκη του Μπιλ Κλίντον στις προεδρικές εκλογές του 1992 στις ΗΠΑ.

Η Lilli Gruber εργάζεται επίσης στο εξωτερικό: το 1988, παρουσιάζει ένα μηνιαίο talk-show για την Ευρώπη για τη γερμανική δημόσια τηλεόραση SWF- το 1996, ξεκινά, παρουσιάζει και είναι συμπαραγωγός από το Μόναχο της εβδομαδιαίας εκπομπής "Focus Tv" στο Pro 7, την τηλεόραση του Kirch Group. Το 1999, παράγει μια συνέντευξη-πορτρέτο με τη Sophia Loren για το "60 Minutes" του αμερικανικού CBS.

Εδώ και χρόνια, συμμετέχει στη συνδικαλιστική δραστηριότητα στην Usigrai, όπου αγωνίζεται για μια κουλτούρα κανόνων με δημόσιους διαγωνισμούς για την πρόσληψη, διαφανείς πορείες σταδιοδρομίας και τα δικαιώματα των επισφαλών εργαζομένων και των γυναικών.

Το 1993, κέρδισε την "William Benton Fellowship for Broadcasting Journalists", μια υψηλού κύρους υποτροφία από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο.

Μετά το πολιτικό talk-show "Al voto, Al voto", το 1994 μεταπήδησε στην παρουσίαση του ειδησεογραφικού προγράμματος των 8 μ.μ. Tg1. Συνέχισε να εργάζεται ως ανταποκρίτρια στο εξωτερικό και να παρουσιάζει τα αφιερώματα για τη διεθνή πολιτική. Παρακολούθησε τα ταξίδια του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ στους Αγίους Τόπους και τη Συρία το 2000.

Το πρώτο μισό της δεκαετίας του 2000

Στις 16 Ιουλίου 2000 ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τον συνάδελφό της Jacques Charmelot Οι δύο τους είχαν γνωριστεί όταν ήταν και οι δύο ανταποκριτές - εκείνος για το πρακτορείο France Presse - στο μέτωπο του Περσικού Κόλπου το 1991.

Μεταξύ των σημαντικότερων μεταγενέστερων παγκόσμιων γεγονότων που Lilli Gruber ακολουθεί και γίνεται μάρτυρας, είναι ο πόλεμος στην πρώην Γιουγκοσλαβία, οι γαλλικές πυρηνικές δοκιμές στη Μουρούρα του Ειρηνικού, οι βουλευτικές και προεδρικές εκλογές στο Ιράν, οι τρομοκρατικές επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους και το Πεντάγωνο στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 και η επέτειος της τραγωδίας το 2002, η ιρακινή κρίση και ο πόλεμος κατά του Ιράκ. Στη συνέχεια μένει στη Βαγδάτη για τρεις μήνες. Τον Οκτώβριο του 2003,Σε σχέση με την τελευταία αυτή εμπειρία, έγραψε και εξέδωσε το βιβλίο "I miei giorni a Bagdad", το οποίο έγινε μπεστ σέλερ, πουλώντας περισσότερα από 100.000 αντίτυπα.

Τον Νοέμβριο του 2003, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Carlo Azeglio Ciampi, της απένειμε την τιμή του Cavaliere OMRI (Τάγμα Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας) ως δημοσιογράφος που στάλθηκε στο Ιράκ, όπου επέστρεψε για την πρώτη επέτειο του πολέμου.

Στις αρχές του 2002, προσκλήθηκε ως επισκέπτρια ερευνήτρια στην Ουάσιγκτον στο SAIS (School of Advanced International Studies) του Πανεπιστημίου Johns Hopkins. Παρακολούθησε κυρίως μαθήματα για τη διεθνή τρομοκρατία και έδωσε διαλέξεις για την ιταλική πολιτική. Τον Μάιο του 2004, έλαβε το βραβείο Laurea honoris causa του Αμερικανικού Πανεπιστημίου της Ρώμης.

Συνεργάτης των καθημερινών εφημερίδων La Stampa και Corriere della Sera, αφού κατήγγειλε την έλλειψη ελευθερίας της πληροφόρησης στην Ιταλία, το 2004 ήταν υποψήφια με τον συνασπισμό "Uniti nell'Ulivo" στις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ηγέτης στις εκλογικές περιφέρειες βορειοανατολικά και κέντρο, ήρθε πρώτη και στις δύο, συγκεντρώνοντας συνολικά πάνω από 1,1 εκατομμύρια ψήφους.Πολιτικό υπόβαθρο Η Lilli Gruber είναι μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος: είναι πρόεδρος της Αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με τα κράτη του Κόλπου, συμπεριλαμβανομένης της Υεμένης- μέλος της Διάσκεψης των Προέδρων των Αντιπροσωπειών- μέλος της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών Υποθέσεων- μέλος της Αντιπροσωπείας για τις σχέσεις με το Ιράν.

Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 2000 και η δεκαετία του 2010

Το 2007, μετά την αρχική άρνησή του να ενταχθεί στην "Επιτροπή Προώθησης της 14ης Οκτωβρίου" του Δημοκρατικού Κόμματος, έγινε μέλος της Επιτροπής Δεοντολογίας, η οποία διορίστηκε από την Εθνική Συντακτική Συνέλευση.

Τον Σεπτέμβριο του 2008, ανακοίνωσε ότι είχε ολοκληρώσει αυτό που αποκάλεσε " δημοσιογράφος δανεισμένος στην πολιτική "Σε επιστολή του προς τους ψηφοφόρους, εξήγησε την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος στις εκλογές του 2009 για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Επέστρεψε στο επάγγελμά του ως δημοσιογράφος, αποδεχόμενος την παρουσίαση της εκπομπής "Otto e mezzo" στον αέρα του τηλεοπτικού καναλιού La7.

Στη δεκαετία του 2010, συνέχισε να φιλοξενεί στο La 7 και εξέδωσε αρκετά βιβλία: ένα επαναλαμβανόμενο θέμα της δουλειάς της είναι τα δικαιώματα των γυναικών. Ένα παράδειγμα είναι το βιβλίο του 2019 "Αρκετά! Η δύναμη των γυναικών ενάντια στην πολιτική της τεστοστερόνης".

Το 2021, δημοσίευσε ένα νέο βιβλίο, για τη ζωή μιας διάσημης πολεμικής ανταποκρίτριας, της τρίτης συζύγου του Ernest Hemingway: "The War Within. Martha Gellhorn and the Duty of Truth" (Ο πόλεμος μέσα μας. Η Martha Gellhorn και το καθήκον της αλήθειας).