Biografie - Romantisch theater

Victor Hugo werd geboren op 26 februari 1802 in Besançon (Frankrijk). Zijn vader, Leopold-Sigisberg Hugo, een generaal in het leger van Napoleon, volgde Joseph Bonaparte naar Italië en Spanje, en zijn kinderen en vrouw, Sophia Trebuchet, waren aan zijn zijde op zijn reizen. De Restauratie maakte een einde aan deze omzwervingen. Van 1815 tot 1818 woonde Victor in Parijs in het pensionaat Cordier, waar zijn vader zou hebben gewild datbereidde de examens voor om toegelaten te worden tot de Ecole Polytechnique.

Hugo verliet het Instituut echter overtuigd om zich aan de literatuur te wijden en in 1819 richtte hij samen met zijn broer Abel 'De Literaire Conservatief' op. In 1822 leverden zijn eerste koningsgezinde en katholieke geschriften, 'Odes en Diverse Gedichten', hem een pensioen van 1.000 francs van koning Lodewijk XVIII op, dat in 1823 werd verhoogd voor de publicatie van 'Han d'Islande'. In hetzelfde jaar trouwde hij metUit dit huwelijk werden vijf kinderen geboren. Zijn eerste contacten met Parijse romantische kringen, in de eerste plaats met Jacques Nodier in de Arsenaalbibliotheek, dateren uit deze jaren. In 1827 verscheen 'Cromwell', het toneelstuk waarvan het voorwoord terecht wordt beschouwd als het manifest van de nieuwe romantische theorieën.

In dit voorwoord wordt in wezen geprobeerd om de smaak van de moderne mens voor drama te definiëren, een genre dat gebaseerd is op contrasten, op de aanwezigheid van zowel het komische als het tragische, en vooral het groteske (een beeld van het leven dat de schrijver dierbaar is), en dat vertaald wordt door een nieuw vers, dat openstaat voor de vrije middelen van het proza. Experimentalisme ligt aan de basis van de werken uit deze periode. De smaakvan de Oriënt, van archeologen, van schilders zoals Delacroix, werd weerspiegeld in zijn productie van de jaren 1825-28 en resulteerde in de publicatie van 'The Orientals'.

Omdat 'Cromwell' een te groot drama was om opgevoerd te worden, bracht hij in 1830 'Hernani' op de planken op basis van zijn theorieën. Dit was de beslissende slag en Victor Hugo werd erkend als de leider van de nieuwe romantische school. De geschriften volgden elkaar op: dramatische werken ('Marion Delorme' 1831; 'The King Amuses Himself' 1832; 'Lucrezia Borgia', 'Maria Tudor', 'RuiBlas', 1838); een roman ('Nôtre Dame de Paris'), vier dichtbundels ('Autumn Leaves' 1831; 'Songs of Twilight' 1835; 'Interior Voices' 1837; 'Rays and Shadows' 1840), en in 1841 werd hij lid van de Franse Academie. Twee gebeurtenissen onderbraken zijn literaire activiteiten voor een decennium in 1843: de dood van zijn dochter Léopoldine en de mislukking van het toneelstuk 'The Burgraves', datbepaalde dat hij het theater vaarwel zei.

In 1845 werd hij benoemd door Louis Philippe Peers van Frankrijk, en in 1848 afgevaardigde van de Constituerende Vergadering, waar hij een van de felste tegenstanders van president Louis Bonaparte was. Maar de staatsgreep van 1851 betekende voor hem het begin van zijn ballingschap, een ballingschap die zou duren tot 4 september 1870. Dit waren, in literair opzicht, zeer vruchtbare jaren: in 1853 publiceerde hij 'De straffen', een bittere satire tegenNapoleon III, in 1856 'De overpeinzingen', in 1859 de eerste reeks van de 'Legende der Ages' (het vervolg zou in 1877 en 1883 verschijnen), in 1862 'Les Miserables'. Hij keerde na de ineenstorting van het Derde Rijk terug naar Parijs, trad in 1876 toe tot de Senaat en stierf op 22 mei 1885. Zijn begrafenis was een apotheose; zijn lichaam werd een nacht lang onder de Arc de Triomphe op de Champs Elysées achtergelaten en bewaakt door twaalfdichters.

Een ander meesterwerk van hem, 'The Last Day of a Condemned Man', werd anoniem gepubliceerd in 1829.