Biografia - ilustracje i słowa

Helen Beatrix Potter urodziła się w londyńskiej dzielnicy South Kensington 28 lipca 1866 r. w bardzo zamożnej rodzinie. Dzieciństwo spędziła pod opieką guwernantek, nie mając większego kontaktu z innymi dziećmi. Kiedy jej brat Bertram został wysłany do szkoły, mała Beatrix została sama, otoczona jedynie ukochanymi zwierzętami: żabami, salamandrami i fretkami,Jej ulubieńcami są jednak dwa króliki, Benjamin i Peter, które zaczęła malować jako dziecko.

Każdego lata cała rodzina Potterów przenosi się do regionu Wielkich Jezior, znanego już z tego, że na początku XIX wieku był ulubionym miejscem romantycznych poetów, takich jak William Wordsworth i Samuel Coleridge. W tych latach młoda Potter poznaje kanonika Hardwicke'a Rawnsleya, miejscowego wikariusza, który uczy ją, jak ważne jest zachowanie lokalnej fauny i flory.powstrzymać masową turystykę, która w tym czasie dopiero zaczynała atakować region.

Pomimo jej zainteresowań i ambicji, rodzice uniemożliwili jej kontynuowanie studiów i poświęcanie czasu na zainteresowania intelektualne. Zgodnie z surowymi wiktoriańskimi nakazami, kobiety miały zajmować się tylko domem. Młoda Potter, od 15 roku życia, zaczęła więc pisać pamiętnik, ale używając własnego tajnego kodu, który miał zostać rozszyfrowany dopiero po 20 latach.lat po jego śmierci.

Jej wuj próbuje umieścić ją jako studentkę w Ogrodach Botanicznych w Kew, ale jej prośba zostaje odrzucona, ponieważ jest kobietą. Ponieważ jedynym sposobem, w jaki może obserwować naturę pod mikroskopem, jest jej portretowanie, Potter wykonuje wiele ilustracji grzybów i porostów. Dzięki swoim rysunkom zaczyna zdobywać reputację eksperta mikologa (badacza grzybów). Kolekcja zawierająca 270 akwareli, ww których grzyby są rysowane z niezwykłą drobiazgowością, można znaleźć w Armitt Library w Ambleside. Brytyjska Akademia Nauk (Royal Society) odmawia publikacji jej ilustracji naukowych, ponownie dlatego, że jest kobietą. Jedynym zwycięstwem tamtych lat są wykłady, które udało jej się wygłosić w London School of Economics.

W 1901 roku zdecydował się opublikować na własny koszt "Opowieść o króliku Piotrusiu" ( Bajka o Piotrusiu Króliku ), ilustrowanej książki dla dzieci. Jeden z 250 egzemplarzy trafił na biurko Normana Warne'a, szefa wydawnictwa Frederick Warne & Co, który zdecydował się wydrukować historię. Od czerwca 1902 roku do końca roku książka sprzedała się w 28 000 egzemplarzy. W 1903 roku opublikował nową historię, "The Story of the Squirrel Nutkin" ( Opowieść o wiewiórce Nutkin ), który jest równie udany.

W 1905 roku Beatrix Potter zaczęła spotykać się ze swoim wydawcą Normanem Warne, ale była zmuszona robić to w tajemnicy z powodu silnego sprzeciwu rodziców. Zerwała z rodziną na dobre, ale nie była w stanie poślubić Normana, który zachorował na piorunującą anemię i zmarł w ciągu kilku miesięcy.tygodni.

W wieku 47 lat poślubiła adwokata Williama Heelisa, z którym przeprowadziła się na dużą farmę w Sawrey, w Lake District, otoczona zwierzętami: psami, kotami i jeżem o imieniu "Pani Tiggy-Winkle". Na farmie zaczęła hodować owce. Po śmierci rodziców Beatrix Potter wykorzystała swój spadek, aby kupić ziemię w regionie i wraz z mężem przeprowadziła się doCastle Cottage, gdzie zmarła 22 grudnia 1943 r. W swoich ostatnich pismach, przerażona niszczycielską furią II wojny światowej, podkreśla niebezpieczeństwo nowoczesności, która może unicestwić naturę.

W ostatnim czasie telewizja i film oddały hołd postaci Beatrix Potter. Pierwszym filmem inspirowanym jej twórczością literacką są "Opowieści Beatrix Potter" ( Opowieści Beatrix Potter ), wydany w 1971 r. Jedenaście lat później BBC wyprodukowało długi biograficzny film dokumentalny zatytułowany The Tale of Beatrix Potter. W 1992 r. to samo BBC wyemitowało serial animowany oparty na historiach Potter, Świat Piotrusia Królika i przyjaciół W 2006 roku zarówno film Panna Potter "z Renée Zellweger i Ewanem McGregorem w rolach głównych, niż musical Opowieść o Piglingu Blandzie W tym samym roku Penguin Books opublikował Beatrix Potter: Życie w naturze , bibliografię napisaną przez Lindę Lear, w której podkreślono talent naukowy angielskiego autora, zarówno jako ilustratora botanicznego, jak i mikologa.